η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

Όταν ξεθολώνω,
με γεμίζει ψυχρό φώς,
ο ήλιος.
Υψηλή ανάλυση.

Πάλι θα βουλιάξω,

σαν στρόβιλος από άμμο.
Η κλεψύδρα μου.

Με το κεφάλι κάτω

ή με τα πόδια πάνω,
όσο είμαι όρθιος.
Θ' αδειάζω.

Έχω ξεχάσει να απλώνω.

Γιατί δεν έχει παύσεις ο χρόνος;

Μα ο χώρος

είναι σώμα,
είναι άμμος.

Χίλιοι κόκκοι,

όλοι είμαι εγώ,
ένας,
χίλιοι.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης