η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

ΠΡΟΣ

ΕΚΡΗΞΗ
ΤΙ;
ΟΛΑ
ΧΡΟΝΟΣ
ΕΝΑΡΞΗ
ΑΓΑΠΗ;
ΜΟΥΣΙΚΗ;
ΦΑΣΑΡΙΑ
ΑΛΗΘΕΙΑ;
ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΣ ΣΚΕΨΕΩΝ
ΜΠΟΤΙΛΙΑΡΙΣΜΑ ΜΑΣΚΩΝ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΓΗ
ΤΙ ΑΠΕΜΕΙΝΕ;

ΒΙΑ ΑΓΑΠΗ ΒΙΑ
ΨΕΜΑ
ΠΟΙΗΣΗ Ή ΠΡΟΣΠΟΙΗΣΗ

ΤΙΠΟΤΕ

Όταν δεν ξέρεις να σιωπάς,
την ώρα που οι κραβγές τρυπάνε το μυαλό.
Όταν δεν ξέρεις πότε να σταματήσεις το κλαψούρισμα,
για νεανικές επιλογές που δήθεν είχες.
Όταν δεν σέβεσαι τα μικρά διαλυμένα πτώματα,
των μεγάλων φωτεινών σωμάτων.
Όταν δεν σέβεσαι τα υγιή σου γερατειά,
μέσα στα παιδιατρικά νεκροτομεία.
Όταν ακκίζεσαι στη λίγδα των απαταιώνων,
την ώρα που χιλιάδες συνομίληκοι σου τρώνε σκουπίδια.
Όταν γίνεσαι απόλυτα προκλητικά απών,
με  μιαν αχρείαστη κακοφωτογραφισμένη καθημερινή ψευτοπαρουσία.
Όταν μιλάς τάχα για έρωτα,
ζωγραφίζοντας κακά, μια νεκρική βενετσιάνικη μουτσούνα.
Όταν δηλώνεις δεκαετίες –με τα ίδια λόγια-προδομένος,
προδίνοντας κοσμοπολίτικα αυτούς που ντρέπονται για τη ‘’ζέστα’’ τους.
Όταν δεν ξέρεις πια φίλε, ‘’πώς να πεθάνεις’’
....τότε σε βρίσκει
το τίποτε.

ΧΕΙΡΟΒΟΜΒΙΔΑ


Αλυσοδεμένες λέξεις που ψάχνουν χώρο…

Φτυάρια που περιμένουν να τις μαζέψουν….

Συνομιλία με το χρονικό ορίζοντα ….

Ώρες μοναξιάς μπροστά σε ένα καθρέπτη…

Δαίμονας που δεν ξέρει πού να κρυφτεί ….

Αέρινο ύφασμα να σκεπάσει τα γυμνά …

Τίποτα από όλα αυτά δεν μπορεί να δώσει

τον ορισμό της ποίησης ….γιατί η έμπνευση

κλείνει μέσα της τη σπίθα και η έκρηξη

μεταμορφώνει την ψυχή του ποιητή σε χειροβομβίδα ….
 

Ο αλιγάτορας

Νείρεται σάρκα ομοούσια
                                        ο αλιγάτορας
στις σκιερές συστάδες
Ρόγχος, ιδρώτας και αίμα μουντό
                                   μελανοστάλακτο
ρέει μέσα στο έλος

Κρατάει ρομφαία δίστομη στον όρθρο
                                       ο κερδοσκόπος
να σφάζει άγουρο το όνειρο
          στο κοιμισμένο βλέφαρο μας

Ολημερίς των τοκογλύφων
                                           οι κυνόδοντες
ξεσχίζουν τις δορκάδες
Αχνίζει το αίμα
Στην πνιγμονή του απομεσήμερου
το σαρκοβόρο κέρδος ροκανίζει
                           τα κόκκαλα της μέρας

Στην τρικυμία της αγοράς
       λάμνουν ανελέητα οι κωπηλάτες
ξεβράζονται τα πτώματα της μέρας
           στους βράχους του απόβραδου,
να τα περιμαζεύει στοργικά
                               η ονειρομάνα νύχτα
ως το ξημέρωμα                                                      
                         μες στις φτερούγες της
να κλωσάει το όνειρο
                             μιας ζωής αλλιώτικης




Έλα μαζί μου ,τα μάτια κλείσε
Ό,τι σου λέω μόνο θα βλέπεις
Όσα κι αν πίστευες γι΄ αυτό που είσαι
Είναι εκείνα που σ΄ εσένα επιτρέπεις

Πάτα στα ίχνη μου,μίλα τα λόγια μου
Μες απ' τα μάτια μου, βλέμμα θα έχεις
Με τη φωνή σου, κουνάω τα πιόνια μου
Κι έχεις ευθύνη μεγάλη να αντέχεις

Σε μένα πίστεψε ,εμένα γύρεψε
Εμένα ψάξε ,για μένα να πείς
Για μένα μίλησε και κάποιους διάλεξε
Για να μιλάει για μένα ο καθείς

Άκου υποσχέσεις,άκου για όνειρα
Σκέψου για τόπους πολύ μακρυνούς
Μην μ αναγκάσεις να σε πείσω επώδυνα
Γιατί θα μείνεις μονάχος, μ' ακους;

Έμπρακτα πράγματα μάθε είναι ανούσια
Μην μου ζητάς θα σε πώ αιρετικό
Μια ψυχή αληθινά είναι πλούσια
Όταν μονάχα εγώ θα το πώ


Έχω τη δύναμη που ονειρεύεσαι
Εγώ διαλέγω ποιος πεθαίνει ή ζεί
Αν δεν μ αρέσει έτσι όπως πορεύεσαι
Ξέχασε ό,τι αγαπούσες πολύ

Πάρε τον δρόμο μου,άστον δικό σου
Εσύ δεν ξέρεις, είσαι ακόμα μικρός
Θα είμαι πάντα η γαλήνη κι ο φόβος σου
Θέλω ο στρατός μου να ‘ναι πάντα πιστός

ΔΡΕΨΑΤΕ ΑΝΘΗ ΕΡΑΣΤΕΣ

Περπάτησε ο ερωτευμένος
χορεύοντας τα μέσα του.
Εικόνες σάρκας
ήχοι τρυφερότητας σκληρής.
Θα έκανε ένα ξεκίνημα.
Έγραψε πρωί-πρωί μια σημείωση:
«Σήμερα, είναι μια νέα μέρα».
Πιο πολύ σκεφτόταν
την ένταση
την αντίσταση
την αντιστροφή
την παραδοχή
την παράδοση.
«Αργείς ακόμη ρε;»
Ο μικρός ξεμύτισε απ’ τον κάδο
με μια μισάνοιχτη συσκευασία κιμά,
ένα χαρτονένιο κουτί, τσαλάκα, με δυο κομμάτια πίτσα
αναψοκοκκινισμένος.
Πεισματάρικα. 

ΤΟ ΑΝΤΙΜΑΜΑΛΟ



                                        Έγινες  Ψυχή  μου  βράχος.
                                        Πάνω  σου έπεσε  το  πάθος.
                                        Στις φουρτούνες,  γιά  θυμήσου!.
                                       ΄Επαιξαν  πολλοί  μαζί  σου.
                                        Πού  το  βρήκες  τόσο  θάρρος
                                        να  σηκώσεις  τέτοιο  βάρος;
                                        Σε  κυλήσανε  στο  χώμα
                                        μα  σύ  πολεμάς  ακόμα.
                                        Πού να  πας.  Σε  κάθε  βήμα,
                                        σε κτυπάει  κι  ένα  κύμα.
                                        Νοσταλγείς  να  γαληνέψεις.
                                        Δεν  γνωρίζεις  αν  θ'  αντέξεις.
                                        Είσαι  όμως  πρωτοπόρος.
                                        κατά βάθος  νικηφόφος.
                                        Ισορροπίες   συ  κρατάς.
                                        Το  σθένος  δεν  το  παρατάς.
                                        Δεν  τους  έκανες  τη  χάρη
                                        να  σε  κλείσουνε  στον  ΄Αδη.
                                        Αντανακλάς  τα  κύματα
                                        με  προσεγμένα  βήματα.
                                       ΄Οταν  το  κύμα   γυρνάει
                                        τελικά  αυτούς  κτυπάει.
                                        Το  κύμα  τ΄ αντιμάμαλο
                                         κτυπάει   κάθε  άμυαλο.
                                        Ετοίμαζε  επίθεση.
                                        Πέρνα  στην  αντεπίθεση,
                                        που  από  καιρό   ετοίμαζαν
                                        αυτοί   που  σε  ατίμαζαν.
                                      ΄Οταν  πέσει  η  αυλαία,
                                        εσύ  βγάλε  τη  ρομφαία.
                                        Θα  δούν πως  έκαναν  λάθος.
                                        Τότε  κτύπησε  με  πάθος.
                                        Κανέναν  να  μην  αφήσεις
                                        μέχρι  να  τους  αφανίσεις.
                                        Κανείς  πιά  να  μην  τολμήσει
                                        να  δημιουργήσει  μίση.
                                             

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης