η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ

Έρχονται τα πάθη μου, τα πάθη σου,
Ο σταυρός μου, ο σταυρός σου.
Η Παναγία πάλι θα κλάψει..
Τον χαμένο γιυό, την χαμένη κόρη.
Η γη θα ποτιστεί με αίμα και θα κάψει
η αλαζονία τις  ζωές κάθε θνητού,
Όπως τότε, από στρατιώτη χέρι,
έτρεξαν αίμα οι  πληγές του Θε-Ανθρώπου.
τόσες πληγές που έχουν ανοίξει, κάπου,
σ’όλα τα μέρη του Κόσμου.
Μόνο με την ψευδαίσθηση του Χριστού,
Περίμενε την Ανάσταση σου.
Με την ψευδαίσθηση, ότι θα
 γλυτώσεις την συμφορά.
Η Ανοιξη θάλθει πάλι μέσα
 από το  καμένο χιόνι, το μηδέν.
Κι ένα χελιδόνι, θα κρατήσει στα φτερά
του, το σώμα του Χριστού,
 κι΄ένα άλλο, το σώμα της Παναγίας.
Δεν τελείωσε ακόμη το ρεφρέν.
Η γη δεν γύρισε, η Κιβωτός χάθηκε.
Εμεινε καρφωμένη στον Χρόνο Εκείνο,
Όπου το ΤΕΛΟΣ έγινε ΑΡΧΗ.
Η ελπίδα έγινε όντως το Ζητούμενο.
Στο Μέλλον ήδη προτάθηκε,
από  το φίδι, τους ΙΣΧΥΡΟΥΣ,
και τους Πρωτόπλαστους:
Είτε πετάς με ίντερνετ και Κυβερνητική,
γιατί έτσι ο θεός κατέβηκε,
στη Γη αυτή τη φορά.
Είτε το δόρυ στα πλευρά
 σου για πάντα μπήκε!
ΜΕ ΤΗΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,
ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΟΥ.

ΣΤΗΝ ΕΓΚΑΡΤΕΡΗΣΗ ΣΟΥ ΘΑ ΣΤΑΘΩ

Στην εγκαρτέρησή σου θα σταθώ,

κάτω από ενός ουρανού αυγινού

τα ανοικτήρια

κάτω από μιας ανοιξιάτικης βροχής

το γάργαρο σκέπαστρο,

θα εκλιπαρώ…

σαν από μηχανής θεός να έρθεις

την άνυδρη γη μου να ποτίσεις,

σαρωτικό κύμα ψύχους…

η μυρωδιά σου

το εντός μου να ευωδιάζει

κι ο αγέρας,

από εσένα εμποτισμένος,

αερικό θα γίνεται

τη σκέψη να νοτίζει

σαν τα κουράγια μου θα σώνονται,

σαν το συναίσθημα

μονάχο θα αφήνεται

να αφυδατωθεί

κι εγώ εκστατική

κάτω απ’ τη διάφανη ομπρέλα μου

τις κερασιές θα βλέπω

ολάνθιστες να ερωτοτροπούν,

μαργιόλικα

τα λυγερά κορμιά τους να λικνίζουν

σε κάθε ψιλόβροχο… χάδι απαλό,

δε θα δακρύζω…

παρά την ώρα της βροχής,

τότε που το νερό

στην αγκαλιά μου θα σε τρέχει

και κάθε δάκρυ

με τη δική σου αέναη ροή θα σμίγει

σαν ένα αόρατο φιλί

που άδοτο,

απόμεινε να εκκρεμεί


Συμπεριλαμβάνεται στην ποιητική συλλογή, «ΡΑΓΙΣΜΕΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ-Η ώρα της εξόδου»

Αφήστε την Αγάπη στην Ειρήνη της

Κουράστηκε να περιφέρεται
σαν μίγμα συναισθημάτων,
που από προκαταλήψεις και στερεότυπα,
είναι στο στόμα καθενός,..αδιακρίτως..
Κουράστηκε η λέξη άδεια
χωρίς Ανθρώπους μέσα της..
Δεν είναι απλά για να επικοινωνεί
αλλά για να Κοινωνεί...!
Βαρέθηκε τη βελούδινη κενολογία των καταγγελιών
και τη βιαιότητα των κραυγών..
Βαρέθηκε τη ''λιχουδιά'' της χειραγώγησης της
προδόθηκε απ τη γεύση..
Έμεινε γυμνή, άντυτη, η Αγάπη,
τη γδύσαμε, τη βιάσαμε, τη βασανίσαμε,
αφού πρώτα τη γυμνάσαμε στο συμφέρον.
Της πήραμε τα φορέματα, τα κοσμήματα,
τις πολύχρωμες κορδέλες της,
την Εξορίσαμε
κι ενώ Εκείνη έβλεπε τ' αστέρια,
εμείς της ''ξεσκίζαμε'' τα φτερά.
Κι όμως Εκείνη είχε την ικανότητα
να μετατρέπει τα σπασμένα κομματάκια μας
σε πολύχρωμα βιτρό..
Αφήστε την Αγάπη στην Ειρήνη της...

η επόμενη ημέρα

είναι σημαντική η επόμενη ημέρα! 
αν έχεις φάει σωστά δεν πονάει το στομάχι σου
αν δεν έχεις πιει μπόμπες δεν πονάει το κεφάλι σου
αν έχεις απολαύσει το σεχ δεν πονάει η ψυχή σου
ένα όμως είναι βέβαιο, ό,τι και αν έχεις ψηφίσει 
την επομένη μέρα θα σε πονάει

το στομάχι το κεφάλι και η ψυχή σου

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης