η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΛΕΣ (Νίκος Νασόπουλος)

Κομμάτια λες
είναι οι στιγμές μας
που εσύ μονάχη
τα κολλάς...
και χάνονται
οι ενοχές μας
σε δυό στιγμές
μόνο
χαράς


πρωί περνάει
και χάνεται,
δεν είσαι
πουθενά,
το βράδυ
όταν 
με ζητάς,
γυρνάω 
στα στενά


κομμάτια λες,
δεν 
θα μπορέσεις,
να τα ταιριάξεις
άλλο πιά,
κομμάτια δες
τις
αντοχές μας,
θα τις γιατρέψουν
δυό φιλιά

ΚΑΝΕΝΑΣ (Τσίγκας Γιώργος)

Μου αρέσουν αυτοί οι κήποι. Οι αυτόνομοι. Κήρυξαν την ανεξαρτησία τους μα νοιώθεις παρόντα τα ίχνη ενός τινός απόντος. 
Κι εγώ είμαι αλλά δεν είμαι όπως εκείνοι. 
Μου αρέσουν αυτοί οι κήποι 
οι φυλακισμένοι.
Χορταίνουν με σκουριά 
δροσίζονται με αρμύρα. 
Στον ίσκιο τους μόνο πουλιά και φίδια 
Στις άκρες τους λατρεμένη αγριοτριανταφυλλιά 
στη ρίζα μία εγκατάλειψη 
σαν γυναίκα που μου ψιθύρισε.
Εγκατεστημένη εκεί αλύτρωτη, Χρόνια Πολλά να την χαίρεστε, ηχώ στο βάθος περιμένει.
Μου αρέσουν αυτοί οι κήποι οι φυλακισμένοι 
εγώ είμαι το αεράκι στα μονοπάτια τους 
γυρνάω Λεβάντες και πότε Γραίγος να ξεράνω τα φύλλα τους 
Να μην μείνει κανένα

Έξοδος (Δημητριάδης Α. Δημήτρης)


Ερχόμαστε απ’ τις θηλές τ’ ουρανού
κι απ’ της τελείας την πιο απόμακρη άκρη

με τη μορφή που κανείς δε φαντάζεται
άοπλοι
δίχως σημαίες και τύμπανα.

Θαμπά φεγγάρια
και σκοτάδια βαθιά μας ενώνουν
και παρελθόντες στίχοι και ψαλμοί
κι ενθύμια οραμάτων και θαυμάτων.

Μας περιμένουν νεύματα
πουλιά τρελά για να μας πάρουν στο κοπάδι τους
όταν ξύπνιοι όλοι κοιμούνται
κι ονειρεύονται
και παραμιλούν στο ψεύτικο φως.

Ερχόμαστε
και γυρισμό δεν έχουμε
ξανά να ποντάρουμε
ξανά και ξανά

στο παιχνίδι που δεν παίχτηκε ακόμα.

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης