η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ

Και να θυμάσαι,
γυναίκα εσύ της μνήμης και της ανάγκης
πως ο δικός μας κόσμος
είναι αυτός των κρυφών θεών ο ασύνορος κόσμος,
του χορού των αγγέλων και του ίσκιου των ανθρώπων,
αυτός που μπορούμε με ουρανό να μετράμε
και σε μικρά κρησφύγετα να μοιραζόμαστε.
Και να λογιάζεις,
γυναίκα εσύ της πεθυμιάς και των ονείρων
πως ο δικός μας έρωτας
είναι αυτός της πληρότητας και του δέους,
της αυγής ανασαιμιά, βλεφάρισμα της εσπέρας,
αυτός  που μπορούμε με σιωπή να ομολογούμε
και σε εικόνες και σύμβολα να στεγάζουμε.
Για να μην φοβάσαι
τη μοναξιά των απωλειών και των παραιτήσεων,
για να αρνείσαι
τα βέβηλα προσχήματα και τις αδέξιες αποδράσεις
και να συντρέχεις  με πλήρη συναίσθηση,
ταίρι εσύ στο προσκύνημα των ειδώλων
και στο μεγαλείο της αιωνιότητας των στιγμών.

Τα πρώτα βήματα

Αν δε ναυάγησες στις λίμνες 
των παιδικών παραμυθιών
αν δε ξεθώριασαν οι μνήμες
των μακρινών των ουρανών...

Μην ψάχνεις άλλη πρόφαση
στου γαλαξία τις σπείρες
και πάρε την απόφαση
που ποτέ δεν πήρες.

Κάνε τα βήματα τα πρώτα
και μην κολλάς πουθενά
μύρισε πώς ακούγονται τα φώτα
όλος ο κόσμος μια σταλιά
Δεν υπάρχει νωρίς 
δεν υπάρχει αργά
δεν υπάρχει το πριν 
δεν υπάρχει μετά.              

Αν δε σε θάμπωσαν οι χάντρες 
αν δεν την πούλησες φτηνά
αν βγήκες έξω από τους χάρτες
αν είσαι ακόμα μακριά...

Μη ζητάς δικαιολογία 
στις άλλες διαστάσεις
ξέρεις την αναλογία
ξεκίνα κι όπου φτάσεις.

Κάνε τα βήματα τα πρώτα
και μην κολλάς πουθενά
μύρισε πώς ακούγονται τα φώτα
όλος ο κόσμος μια σταλιά
Δεν υπάρχει νωρίς 
δεν υπάρχει αργά
δεν υπάρχει το πριν 
δεν υπάρχει μετά.

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης