η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

θαμπά προβάλλεις μέσα από τον υαλοπίνακα της ψυχής μου

Όταν χορεύει ο πουνέντες στα νησιά των Μακάρων
Επικάθεσαι σαν πάχνη πρωινή
Πάνω στον υαλοπίνακα της ψυχής μου
Κάνω να σε παραμερίσω
Μα διχαλωτά υφαρπάζει την εικόνα μου
Της μορφής σου το κερματισμένο καλειδοσκόπιο
Κάνω να σταθώ στα πόδια μου
Δοκώ να αναρριχηθώ στον αέρα
Την απειροελάχιστη ουσία σου να εισπνεύσω
Μα ανήμπορη μετέρχομαι σε αργιλώδη τάφρο να βυθιστώ
Δεν ορίζομαι, δεν υπάρχω
Σκιαμαχώ σαν πλανεμένος ναυαγός
Μόνος να περιεργάζομαι τον ύφαλο που προσάραξες
Σκορπίζομαι άναρχα σε σωματίδια υπέρυθρα
Συνωμοτώντας με της Γαίας τον ομφάλιο λώρο
Να σε οδηγήσω πισθάγκωνα δεμένο σε ιερατείο φλεγόμενο
Κοσμήτορας να γίνεις στο παρακλάδι της Αίρεσης μου!

 

Όταν βοούν οι ζέφυροι στα άσκεπα Κυκλαδονήσια
Εφορμάς σαν λαίλαπα βρυχώμενη
Πάνω στου Κεράτιου κόλπου τα κύματα που διαμένω
Ζητώντας δόλια με φίλτρα μαγικά
Να κανοναρχήσεις τη ροή της σκέψης μου
Κάτοικος εσύ του θανάτου και της εμπλοκής
Άλυσους τραβάς να με εγκλωβίσεις
Στο βυθισμένο βασίλειο σου που αναφλέγεται
Δεν ορίζομαι, δεν υπάρχω
Απέρχομαι της πλάνης σου πεισματικά
Υψώνοντας λευκή σημαία μεσίστια
Απέναντι στους παραχαράκτες και τους ακολούθους
Που σαν ουραγός του σκότους συγκέντρωσες κοντά σου
Θαμπά προβάλλεις μέσα από τον υαλοπίνακα της ψυχή μου
Εγκαθιδρύοντας στο σώμα μου
Μικρές κυψελίδες που φέρουν εγχάρακτο το όνομα σου!

 

Όταν σοβούν οι δυτικοί άνεμοι ταπεινωμένοι
Στα ακρόθυρα της μαργωμένης μου καρδιάς
Εμφανίζεσαι σε άρμα πύρινο ζωσμένος με βέλη
Να αφανίσεις ολοκληρωτικά το σκάφανδρο μου
Δεν ορίζομαι, δεν υπάρχω
Δρομολογώ απλά τις συνιστώσες της μοίρα μου
Παλινωδώντας σε νέες ενοράσεις
- Κρυφές απολήξεις του μηδενός στο κοσμικό μου σύμπαν -
Θεατής εσύ των στιγμών που διεγείρονται
Εναγώνια σταθμίζεις τα περιθώρια της ζωής μου
Μην αφήνοντας χώρο να κρύψω το εξαχνούμενο κέλυφος
Όστρακα φοράς στο λαιμό και με γητεύεις
Τα ρούχα σου κατάστικτα στο αίμα
Προδίδουν το ακάνθινο στέμμα του Έρωτα
Αφήνεσαι στων χεριών μου τη δίψα άοπλος
Να επιτελέσεις αγόγγυστα των χρησμών την τελική πράξη!

 

Όταν χορεύει ο πουνέντες στα νησιά των Μακάρων
Επικάθεσαι σαν πάχνη πρωινή
Πάνω στον υαλοπίνακα της ψυχής μου
Κάνω να σε παραμερίσω
Μα διχαλωτά υφαρπάζει την εικόνα μου
Της μορφής σου το κερματισμένο καλειδοσκόπιο
Κάνω να σταθώ στα πόδια μου
Δοκώ να αναρριχηθώ στον αέρα
Την απειροελάχιστη ουσία σου να εισπνεύσω
Μα ανήμπορη μετέρχομαι σε αργιλώδη τάφρο να βυθιστώ
Δεν ορίζομαι, δεν υπάρχω
Σκιαμαχώ σαν πλανεμένος ναυαγός
Μόνος να περιεργάζομαι τον ύφαλο που προσάραξες
Σκορπίζομαι άναρχα σε σωματίδια υπέρυθρα
Συνωμοτώντας με της Γαίας τον ομφάλιο λώρο
Να σε οδηγήσω πισθάγκωνα δεμένο σε ιερατείο φλεγόμενο
Κοσμήτορας να γίνεις στο παρακλάδι της Αίρεσης μου!

ΜΩΒ ΕΦΙΑΛΤΗΣ


Εσυ που ξέρεις να κρύβεσαι,
έχουν μπεί άλογα στο στομάχι σου.
Γι αυτό είσαι αδύνατη.
Μυρίζεις λόγια που τα είπε κάποιος
Συχνά λες:
''Ήταν άλλουνού, γι αυτό''
Γλείφεις τα δικό σου πόδι,
Με τη μακριά σου γλώσσα και πάντα λες:
''Δεν είναι δικό μου, ηλίθιοι''
Ξέρεις τι χωρίζει τον κόσμο;
Εκείνη η γριά με τα σκοινιά για χέρια,
που μαρτυράει  τα παραμύθια,
για την ολόκληρη.
Εσυ που σε νιώθεις πριν κοιμηθείς,
που πασπατεύεις τον ακρωτηριασμό,
βάλε σ ένα σακούλι τα κομμάτια σου
Και δώστα.
Θα τα βρεί-θα δεις- κάποιος
που μετράει μέρες.
Εγω πάλι, θα σε βρω εκεί που σε πρωτοείδα.
Ανάμεσα στις σκάλες εκείνου του άδειου ξενοδοχείου
Στη μέση ενός κενού
Να τρέχω μήπως και προλάβω
Με νερά τριγύρω
-καθαρά γαλάζια νερά-
’’καλό όνειρο’’,
λένε οι γέροι.

Εσίγησεν το μήλο



Εσίγησεν το μήλο, στ' ανεβοκατέβασμά του
η λαλιά σταμάτησε το όργωμα στον οισοφάγο
και τα χείλη δεν έδειχναν πλέον συναίσθημα.

Εκκωφαντικοί ήχοι παντού.
Το ξερό φύλλο ακουμπώντας στο μάρμαρο
η μέλισσα που ρουφάει το χυμό του άνθους.
Γλέντι πένθους σε χωμάτινη αυλή.

Σαν είδε την αλήθεια του άχρωμου φωτός
της μέρας
παιδάκι κοντοκουρεμένο ένοιωσε,να μαθητεύει
σε ξύλινα θρανία.

Η άλλη όψη της ματιάς του, τον ξαναγέννησε.
Την χάρηκε,την γυναικεία μορφή μπροστά του
την θαύμασε,την πόθησε και λύγισε τα γόνατα
στο προσκύνημα της.

Η ελευθερία του αγγίγματος,το μοίρασμα
της ιδέας του γάμου τους, ήταν προτόγνωρα
ταξίδια και για τους δύο.
Να τολμήσουν άραγε ν’ ανέβουν
την μπουκαπόρτα μαζί;

Σκοτεινή φαίνεται η κοιλιά του πλοίου.
Μαζί δεν θα φοβούνται.
Θα βγούν στον κόσμο,να μυρίσουν,να τολμήσουν
να χορέψει αυτή και αυτός να γονατίσει
το ρυθμό να κρατεί της μουσικής,με παλαμάκια.

Βαρύς με μαύρα ρούχα και πόνο στα μάτια
κι αυτή ντυμένη με πέπλα διαφανή
σε διαφανή κορμί,να στροβιλίζεται στην πρύμνη
φτιάχνουν τον κόσμο τους τώρα,
δίπλα στους άλλους,μα τόσο δικό τους,
που μόνο το φως τα ουρανού θέλουν για να ζήσουν
και το ταξίδι,να βλέπουν τα βράχια να περνάνε
δίπλα απ’ την κουπαστή κ αυτή να χορεύει
κ αυτός ν’ αγκαλιάζει το ρυθμό της μουσικής
μέσα στις παλάμες του,
που τις ζωές τους σκηνοθετεί.

Εικόνες όταν δεν μπορείς να πετάξεις

  Ένα ζευγάρι φτερά αναζητούν το σώμα τους...
Αυτό το ζευγάρι φτερά βρίσκεται κάπου στο πεζοδρόμιο.
Περνάνε οι διαβάτες.
Το ζευγάρι φτερά παραμένει στο πεζοδρόμιο.
Ρίχνονται στάλες από ψηλά.
Τα φτερά ακόμα περιμένουν το σώμα τους.
Η νύχτα έρχεταιμαζί με την υγρασία της...
Το ζευγάρι φτερά κρυώνει
Και κυρτώνει γίνοντας ένα φτερό με τέσσερις πλευρές...
Το φεγγάρι ξαποσταίνει στον σκοτεινό θόλο
Και αναζητά το ζευγάρι φτερών στο πεζόδρομο.
Πατημασιές παίρνουν μαζί τους κομμάτια από λάσπη,
Όχι όμως και το ζευγάρι φτερών.
Αυτά ακόμα εκεί περιμένουν μέσα στην υγρή νύχτα ...
Ένα ζευγάρι μάτια ανοίγει κάμποσοενώ χουζουρεύει,
Δεν γνωρίζει για κάποιο άλλο ζευγάρι...φτερών.
Ένα ζεύγος χειλιών ανοίγει και υποδέχεται την γόπα ενός τσιγάρου.
Στερεύει σάλιουαπό επιθυμία σε βαθμό έξης.
Και το ζευγάρι φτερών ακόμα περιμένει στην πλατεία...
Μάταια...
Άλλα ζευγάρια φτερών πετούσαν και πετούν από πάνω του.
Αυτόόμωςακόμα εκεί...
Μέχρι να ξεθυμάνουν οι ανάγκες του να ξεφύγει...
Ένας σκύλος κουλουριάζει δίπλα του
Και το ζεσταίνει με τα χνώτα του...
Οι βηματισμοί τριγύρω του το τραντάζουν.
Φύλλα πέφτουν από τα δέντρα 
Και καλησπερίζουν το ζευγάρι φτερών στο έδαφος.
Η ανάγκη του να βρει το σώμα του
Είναι πιο βαριά από το βάρος των φτερών του...
Μάταια...

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης