η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

Θα γελάμε

Θα γελάμε τότε

με ό,τι πιστεύουμε τώρα.

Τα τέρατα που μας πολιορκούν

θα στέκουν κούφια, ανύπαρκτα.

Θα γελάμε με κατανόηση και συμπάθεια

κι η ανωτερότητά μας θα χορεύει

με μια υποψία σκαρφαλωμένη στον ώμο της.

Θα γελάμε με συναίσθηση και χαρά

μα μέχρι τότε θα κλάψουμε.

Θα κλάψουμε να ξεπλύνουμε

και να ξεπλυθούμε

κι άλλοι από τις νυχιές των διπλανών τους

σε τούτο το πηγάδι μέσα στοιβαγμένοι

άλλοι από το ποδοπάτημα των από πάνω τους

άλλοι από μάχες με τέρατα υπαρκτά,

με το αίμα μας θα θρέψουμε

τα ροδοκόκκινα χείλη που θα γελάνε,

θα γελάνε παίρνοντας το αίμα μας πίσω.

Τα γέλια θ’ αντηχούν στους αιώνες

και στους γαλαξίες.

Μα ως τότε ένα νομίζω είναι

που θα μας κρατήσει,

η ευγένεια,

τώρα που όλα διαλύονται

ας ανακαλύψουμε την ευγένειά μας

γιατί χωρίς αυτή δεν είναι

καθόλου σίγουρο το αν κάποτε

θα μπορούμε να γελάμε.

Κι ας πάψουμε να είμαστε αναίτια ευγενικοί.

Αν θέλουμε να είμαστε αληθινά ευγενείς.


http://alexisdaras.blogspot.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης