η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της


Τύχη, πού μ’ έριξες

σαν φύλλο γκρίζος να σαπίζω

το πλαστικό φορώντας,τον καπνό

καταπίνοντας;

Εδώ θα σωριαστούν τα πάντα με πάταγο

και θ’ανεβεί

σκόνη πυκνή και τρόμος.

Τα χρόνια γύρω μου πεσμένα μπρούμητα.

Περνώ.

Βελάζουν οι εφημερίδες.

Λαός ευνούχος που τραυλίζει.

Ο μέγας

νταβατζής ευλογεί.

Κοπάδια υπουργών υπαλλήλων

αλαφιασμένα

στη Βουλή στην TV στα μπαλκόνια.

Οι κουδούνες αχούν στο λαιμό τους.

Θα μπώ να σπάσω κόκκαλα να σπάσω

το κρύσταλλο της αδιαφορίας.Στα γυαλιά

θα βάλω να χορέψει ξυπόλητος

ο μέγας χορογράφος της απάτης

της στρούγκας κλειδοκράτορας

ο άρχων

κυματιστής της πλαστικής σημαίας.

Βουβάσου πλήθος μόρτηδων αργών λιμοκοντόρων.

Θ’ακούσεις τη φωνή την καθαρή

το τίμιο σφυρί στην καμπάνα.

Ερχεται η ώρα

σιμώνουν τα βήματα αργά

στη άσφαλτο γδούπος.

Θα καρφωθεί του πανικού η σφήνα

στα μάτια των νηφάλιων.

Τότε

δε θά’χει δρόμο

για διαπραγματεύσεις

δεν θα μου κατεβάσεις στοιχεία κι αριθμούς

με ράδια και τηλεοράσεις

δεν θα με ρίξεις.

Αν το βαστάς

θα βγάλεις το σακκάκι σου

και θά’ρθεις

σαν άντρες να χτυπηθούμε.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης