η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

ΠΌΘΟΣ ΝΎΧΤΑΣ

Θέλω εγώ στα σκοτεινά
να 'ρθω να σε αγγίξω.
Θέλω να σε 'βρω στα κρυφά
να νιώσω το κορμί σου.
Να νιώσω την ανάσα σου
και να χαθώ μαζί σου.
Το κάθε βράδυ στα κρυφά,
το κάθε μέρα χώρια,
δίνει μια μπόρα στο κορμί
μια ζάλη στο μυαλό μου.

Όλες οι ώρες οι πολλές
δεν έχουν σημασία.
Το μόνο που ποθώ εγώ
είναι να ρθει το σκότος.
Σκότος νυχτιας, χτυπος καρδιάς, αντάρα στο κορμί μου.
Υγρή η νύχτα θα γενεί,
υγρό θα ναι το στρώμα.
Η σκέψη και τα μάτια της
πάνω σου γέρνουν πάλι.
Η προσμονή ειν' θάνατος αργός,
λύτρωση η αγκάλη.
Οι ώρες της ημέρας μου
να φύγουν θέλω σα στιγμή.
Να ρθουν οι ώρες της νυχτιάς,
να τρέξω πια να σε έχω.
Σκότος νυχτιάς, χτύπος καρδιάς, αντάρα στο κορμί μου.
Υγρή η νύχτα θα γενεί,
υγρό θα ναι το στρώμα.

ΒΟΜΒΑ ΓΕΛΙΟΥ

Κάποια νύχτα μ’ αστεράκια
που’ χε πόλεμο η γη
και που ρίχναν στα παιδάκια
βόμβες χίλιοι στρατηγοί

τ’ ουρανού ήρθαν αγγέλοι
με ολόχρυσα φτερά
για να φέρουνε εν τέλει
στα παιδάκια τη χαρά.

Κι όπως γλένταγαν φωνάζαν
της γης όλης στρατηγοί
και οι βόμβες τους ρημάζαν
την ταλαίπωρη τη γη

ρίχνουν βόμβα οι αρχαγγέλοι
που το γέλιο προκαλεί
κι από τότε όλοι γελάνε

και ησύχασε η γη.

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης