η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

Άναρχες μαρμαρυγές

Στα δάκρυα των ματιών μου
                          θολώνουν οι μνήμες
Διαχέονται οι στοχασμοί μου
              στα πελάγη των ονείρων μου
Όταν έρχονται οι εικόνες σου
                                      καλπάζοντας
Σαν τ’ άλογα του Φαέθοντα
                                  που υψιπετούν

Στ’ αναπάντητα  ερωτήματα
                      κατρακυλάει ο λογισμός
Πριν το λυκαυγές
Τότε που τραυματισμένες
                                      οι ελπίδες μου
δύουν στους συμβιβασμούς σου
Και οι σιωπηλές κραυγές μου
                      διαχέουν την απόγνωση

Όμως εγώ, φυλάω σαν τα πουλιά
                        το μυστικό του σμήνους
στα μονοπάτια τ’ ουρανού
                          λάμνοντας την ελπίδα
Όταν προσμένω το φιλί, μεταλαβιά
            στα ερωτικά μου καρδιοχτύπια
Στις  άναρχες διαδρομές
που αναβοσβήνουν οι πυγολαμπίδες

Αφού δεν αντέχει η ψυχή μου
                               την αφόρητη τάξη
με δυναστεύουν αναστάσιμες πορείες
                         στο φως του φεγγαριού
Γι’ αυτό απόψε κοινωνώ
             την αλμύρα των δακρύων σου
Γι’ αυτό απόψε αφουγκράζομαι
                       τις άναρχες μαρμαρυγές 
των παρειών σου
Και ξανά.
Ο θόρυβος της πόλης είναι βόμβος  

στο κάθισμα μου, πρωί στις έξι  
κάθε αγουροξύπνημα ο εαυτός μου  
απέναντι στην επιβολή.

Ο διχασμός που σε μπερδεύει.

Πως σταματάς να σκέφτεσαι;

Από πού παράγεται η γλώσσα;

Ερωτήσεις από τη Δύση στην Ανατολή  

και η επιστροφή.  
Το εκκρεμές της πλατείας  
και μια λύρα από το μπαλκόνι,  
με τα γκρι λουλούδια, ακούω.

Αντικατοπτρισμός, κενότητα.

Μελαγχολία και νίκη.  

Και ξανά εργασία.  
Και ξανά απελευθέρωση.  
Και ξανά συνέλευση.  
Και ξανά δημοκρατία.  
Και ξανά φωνάζει ο Μάης στον Ιούλη  
Γενική Απεργία. 

-ΩΝΩ

Χρειάζομαι την δύναμη του μαγικού μου ονείρου
για να σωριάσω πίσω μου κάθε εμπόδιό μου
ν' αρχίσω να κτυπώ κάθε σκουριά στο σώμα
να καθαρίζω τις βρωμιές τώρα.
Η νωχελική προσμονή μου στης μπύρας
τα παιχνίδια
με ποτίζει με καίει με τρώει με φτύνει
και εγώ
μόνος μιλώ σε τοίχους
τα δάκρυά μου μόνα τρέχουν
μέσα από γρίφους.

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης