η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

Έγκλειστοι περίκλειστοι

Κάγκελα, κάγκελα παντού

εμπρός και πίσω και δεξιά

αριστερά και πάνω

και κάτω από τα πόδια μας

σκυρόδεμα οπλισμένο˙

ούτε λαγούμι πια να σκάψεις.


Έγκλειστοι περίκλειστοι.

Και αυτοί που αγγέλους λέγαμε

φρουροί της φυλακής μας.


Μόνη ελπίδα, κεραυνός

τα σίδερα να λειώσει

κι όλους μαζί,

φρουρούς και έγκλειστους,

να μας ελευθερώσει.

ΠΟΡΤΕΣ ΚΛΕΙΣΤΕΣ

Πόρτες κλειστές.

Μάταια χτυπάς να σου ανοίξουν.

Έξω χιονιάς και παγωνιά,

μέσα το τζάκι να ζεσταίνει.

Κι ούτε κατάλαβες,

πώς και γιατί σε κλείδωσαν απέξω.

Χτυπάς γερά,

φωνάζεις, δεν σ’ ακούνε.

Μην περιμένεις,

πάρε τη βαριά.

Πόρτες που δεν ανοίγουνε τις σπάνε.

Άνοιξη

Κι' ήταν εκείνες οι στιγμές

θεσπέσιες...

θανάτου φίλημα !

σαν η καρδιά αναταράσσεται

στις μελωδίες

κείνο το δείλι διάλεξες

κείνο το βλέμμα

να προσπερνά ασταμάτητο

χαμένο καρφωμένο

στα άνθη

στις προσταγές της άνοιξης

κείνο το δείλι διάλεξες

κείνο το βλέμμα

να φύγεις

να χαθείς

μακριά στο ξέθαμπο

Ψάξτε στο μέλλον

Τώρα που η ελπίδα μου

έγινε απόγνωση

Δεν έχω τίποτα πλέον στο δισάκι μου

Ό,τι χρειάζομαι

το ψάχνω βαθειά στο μέλλον

Κι όσο παλεύω με τη θάλασσα

δεν λησμονώ τα βράχια

Με το μετέωρο βήμα του ναυτικού

ξεριζωμένος παραπαίω

Αφού ξένος στο ταξίδι,

ξένος και στο γυρισμό


Ας ψάχνω πάντα σε ιδέες σκονισμένες

σε παλιά συναξάρια

για πνεύματα και περισπωμένες

Ας σκέβρωσα ψάχνοντας το πρόσωπο

του θεού

Εσείς τινάξτε τη σκόνη

απ’ τις παλιές ιδέες μου

και ψάξτε στο μέλλον


Εγώ θα αντέξω την απόρριψη

γιατί θ’ αρπάξω ένα σύννεφο

να γυρίζω μοναχός στον ουρανό

Αφού φώναξα το θάνατο

ας με συνοδεύουν τα κοράκια

Κι’ ας ακολουθώ,

από καιρό βουβά

μια διαδήλωση

Πάντα αφουγκράζομαι κρυφά

τα μερομήνια

που διαβάζουν τον καιρό


Και μη λυπάστε

απολαμβάνω ακόμα

τις ψευδαισθήσεις μου

Κι’ όταν βροντούν

οι «κρότου λάμψης»

στη Σταδίου

Εγώ αφουγκράζομαι το μπουμπουνητό

της Ιστορίας


Γι’ αυτό

Τώρα που τέλειωσαν τα χρόνια

που τέλειωσαν κι’ οι σύντροφοι

Μια συμβουλή από μένα:

«ότι χρειαστείτε ψάξτε το στο μέλλον»


Ό,τι χρειαστείτε

εκεί φλέγεται αιμοστάλακτο

στα οδοφράγματα

σαστισμένο κρύβεται στις σκιές

των λεωφόρων

ανάμεσα σε φωτεινά πετράδια

και σε καπνισμένα πρόσωπα


Ό,τι χρειαστείτε

περιπλανιέται στη φαντασία

σε ουράνιες περιπολίες

χωρίς όρους και όρια

βρίσκεται

στον οίστρο των ερωτηματικών

Όπου ο ανέστιος πόθος χαοτικά

καλλιγραφεί το ακατάληπτο

Ερωτοποιητική Βραδιά

Η ομάδα "Ποίηση στην εποχή της εκποίησης" αποχαιρετά το χειμώνα και καλωσορίζει την άνοιξη, στις 21 Μαρτίου, εαρινή ισημερία και παγκόσμια ημέρα της ποίησης, στις 9.30 μμ, στην οδό Κεραμεικού 88, στον Κεραμεικό.

Η ποιητική βραδιά θα πραγματοποιηθεί στα πλαίσια της έκθεσης "Ερωτοπία", που οργανώνει ο "Ορίζοντας γεγονότων" σε μια πετρόκτιστη αθηναϊκή οικία του 19ου αιώνα, όπου στεγάζει ανησυχίες καλλιτεχνών, μετασκευάζοντάς τη σε ένα χώρο εκπολιτισμού της πραγματικότητας.

Μια νύχτα χωρίς φεγγάρι, τα αστέρια, αιώνιος σύντροφος των ερωτευμένων και των ονειροπόλων θα έρθουν λίγο πιο κοντά μας για ν’ ακούσουν τα ποιήματα που έχουν γραφτεί στο φως τους.

Ποιήματά τους θα αποδώσουν οι ποιητές: Νίκος Τερζής, Αντώνης Βάθης, Χάρης Σταμέλος, Μαρία Γκόλια, Νίκη Ανδρικοπούλου, Ανθούλα Ρεβύθη, Didi Fadul, Γιώργος Καπετανάκος, Ιωάννα Αργυρίου, Τζίμης Ευθυμίου, Ευτυχία Παναγιώτου, Βασίλης Κυριάκης, Γιώργος Τσίγκας, Θόδωρος Πάσχος, Αλέξης Δάρας, Βαγγέλης Μπέκας, Ανδρέας Βατίστας, Χρίστος Ξένος, Σελένα Προδρομίδου, Κώστας Κολημένος, Μαρία Παπανδρεοπούλου.

Είσοδος Ελεύθερη

Η βραδιά είναι ανοικτή και σε άλλους ποιητές και ποιήτριες που θα ήθελαν να παρουσιάσουν ποιήματά τους

21 Μαρτίου, 9.30 μμ, Κεραμεικού 88, Κεραμεικός.

Αλλαγή ώρας

Η ραδιοφωνική εκπομπή μας αλλάζει ώρα. Από αυτή την Κυριακή 18-3-2012 και κάθε Κυριακή η εκπομπή "ποίηση στην εποχή της εκποίησης" θα ακούγεται στις 8.00 το βράδυ, μέχρι τις 9.00, φυσικά στο δημοτικό ραδιόφωνο Ηρακλείου Αττικής "94 Επικοινωνία FM", στους 94 των FM. Η εκπομπή μεταδίδεται και διαδικτυακά στο http://www.94fm.gr/
Αυτή την Κυριακή στα μικρόφωνα και την επιλογή της μουσικής ο Αλέξης Δάρας και ο Χρίστος Ξένος.
Καλή ακρόαση!

ΠΡΟΣ ΚΥΡΙΑΝ ΚΑΙΓΟΜΕΝΗΝ ΚΑΙ ΜΗ ΒΑΤΕΥΟΜΕΝΗΝ

Ρωτάς λοιπόν τι θα ψηφίσω εγώ;

Μα ξέρεις πάντοτε ψηφίζω το Θεό.


Και για να δώσω πλήρη απάντηση στα λόγια σου:

Η κάλπη βρίσκεται ανάμεσα στα πόδια σου.

ΣΑΠΡΑΝΘΡΩΠΟΙ

Άνθρωποι πάνω στις στέγες τους,

μιλούν χαμηλόφωνα την κραυγή τους.

Άνθρωποι διαλυμένοι, σφαδάζουν το μίσος τους

στην πόλη των λιμανιών των τύψεών τους.

Σαπράνθωποι με μαύρες γυαλιστερές νεκροφόρες

γλεντούν με τις πόρνες των λιμανιών.


Η σαπίλα δεν είναι το προνόμιο των πολλών

ενάντια στις στέγες τους.

Ούτε είναι προνόμιο των μεσαίων

που ψεύδονται με τον εαυτό τους.

Είναι το προνόμιο των λίγων που κολυμπάνε

τον κόσμο στη χαβούζα τους.


Είναι το προνόμιο των λίγων να βιάζουν

την 15χρονη στην γυαλιστερή νεκροφόρα τους.

Είναι η χαβούζα που χαρακτηρίζει την τάξη τους.

Είναι η σαπίλα, το πύον και η αηδία

που βγάζουν οι σαπράνθρωποι

στα ιδιόκτητα αυτοκίνητά τους.


Το σάπιο μυαλό αντανακλά τις σάπιες ορέξεις τους

και τους σάπιους ανθρώπους του κράτους.

Για αυτούς η 15χρονη είναι ένα ακόμα

σκεύος ηδονής για τα χνώτα τους.


Μονάχα που πάντα υπάρχει ένα αντιβιοτικό

για την περίπτωσή τους.

Μονάχα αυτοί σαπίζουνε

στους ιδιόκτητους τάφους τους.

Μονάχα αυτοί σαπίζουν σαν σαπράνθωποι.

Δέκα χρόνια

Πόσο μ΄ αρέσει αυτή η ξαφνική βροχή !!!

Ο ήχος της μου θυμίζει τα βήματά σου όταν έρχεσαι …

Κι ας μην έρχεσαι …

Πόσο μ΄ αρέσει αυτός ο ανυποψίαστος ήλιος το πρωί !!!

Η καλημέρα του μου θυμίζει την απουσία σου ….

Και ας μην έφυγες …

Κι αυτό , το νεογέννητο γαρύφαλλο στη γλάστρα ;

Κι αυτό μ΄ αρέσει !!! μου θύμισε πόσο δειλά με κάλεσες

στο βασίλειό σου και ήρθα …

Ήρθα όταν με μάγεψε το στέμμα που δεν είχες ,

όταν τα άλογα τα έδιωξες για να μη διψάσουν ,

όταν το ξίφος σου τραυμάτισε την αχίλλειο πτέρνα μου

…. Τότε ήρθα ! κι όμως κανένας αυλικός δεν παρατήρησε

την παρουσία μου … Ίσως γιατί το τρομαγμένο πνεύμα μου

κρύφτηκε στην φιλόξενη πανοπλία σου !!!

Ήρθα και έμεινα ….

Έλα

Έλα ψυχή μου να πάρουμε τους δρόμους

Ούτως ή άλλως δεν οδηγούν πουθενά

Δίχως αγωνία ότι θα ‘ρθει ας δεχτούμε

Ότι να χαθεί μπορεί

Ότι να βρεθεί μπορεί

Δεν είναι για μας

Δικό μας δεν είναι


Έλα ψυχή μου

Αυτή η μέρα είναι ακόμα νωπή

Δεν μας ξέχασε ο ήλιος

Ας σηκώσουμε τα μάτια πάλι

πάνω απ’ τα κτήρια, τους δρόμους, τους ανθρώπους

Να κοιτάξουμε τον κόσμο

Έλα ψυχή μου

Υπομονή, περίμενε

Ναι… περίμενε…

Περίμενε μ’ υπομονή

περίμενε και επίμενε…

περίμενε κι ετοίμαζε αυτό που περιμένεις…

μην περιμένεις άπραγος…

δεν έρχονται από μόνα τους

αυτά που λαχταρούμε.


Άσκησε πνεύμα και ψυχή

γύμνασε το κορμί σου

απόβαλε μικροπρέπειες, μικροφιλοδοξίες,

εγωισμούς ανούσιους και ατομικισμό,

να γίνει το εγώ εμείς να ‘χουμε αλληλεγγύη.

Έχε ινδιάνου το αυτί και άκουσε

τα βήματα,

τους υποχθόνιους ήχους˙

καιρό τώρα ταράζουνε την όμορφη καλντέρα.


Ετοιμάσου για την έλευση …

να μη βρεθούμε

ανέτοιμοι σαν τις μωρές παρθένες.

Ιδού ο Νυμφίος έρχεται …

έρχεται σαν την Άνοιξη

έρχεται σαν ανάσταση να φέρει λυτρωμό

και χρειάζεται εγρήγορση μήπως και δεν τον δούμε.


Κι αν δεν προλάβεις να χαρείς

τον ερχομό της Άνοιξης …

κέρδος σου η προσπάθεια,

κέρδος σου το ταξίδι˙

ένα ταξίδι άξιο για να το ταξιδέψεις.

Τ' ΑΓΓΟΥΡΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Η συνάντησή μας έγινε τυχαία

Η εξέταση των ούρων ήτανε μοιραία.

Γιατρός εσύ, ασθενής εγώ

Κομπάρσοι στο ίδιο σίριαλ θαρρώ.


Σκλήρυνση από τη μια

Διαβήτης η άλλη η θηλειά

Φαίνεται πως το σύμπαν μας κυνηγά.


Γιατρέ, κάτσε φρόνιμα γιατί

Ο Φρόυντ και ο Γιάλομ σε αμφισβητεί.

Όνειρο δε θυμάμαι με τίποτα εγώ

Γι'αυτό σου λέω: τον κακό σου τον καιρό.


Στα σχέδιά σου βλέπω μόνο τ'αγγούρια της ζωής

ή μήπως το αμφισβητείς;

Γι'αυτό σου λέω δεν πάει άλλο

Κάνε τουρσί τ'αγγούρι το μεγάλο.


Όχι, το μήνυμα δεν είναι σεξουαλικό

αν και πολύ θα το 'θελες θαρρώ.

Τ'αγγούρια όμως της ζωής τ'αληθινά μεγάλα

Είναι γιατρέ μου άλλο πράμα!

ΔΙΟΔΙΩΝ ΤΑ ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ (Ποίημα βλάσφημο και τρομοκρατικό)

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,

να εύχεσαι του Ρέππα η κεφάλα

να βρίσκεται μακράν και ούτε στάλα

να μην γευτείς απ’ το θανάσιμο φαρμάκι

που βγάζει η δοντίσια του η κουφάλα.


(Είναι αυτός που σε τροχαίες παραβάσεις

μετέτρεψε ιδέες κι αντιστάσεις

πολιτικές· για να μη γίνουν φανερά

οι μίζες κ’ οι κλοπές των ημετέρων,

υπογραφές και συμφωνίες με σκατά

όλων των καταχθόνιων γαστέρων).


Και μουλαριού σαν ανταμώσεις το αιδοίον

(Διοικητής Τροχαίας!!!) μην τρομάξεις

προσπέρασέ το σα σπυρί γεμάτο πύον

και μη γυρίσεις ούτε καν να το κοιτάξεις.

Στρέψε αλλού το πρόσωπό σου με αηδία

σα να βρισκόσουνα στου Ρέππα την κηδεία.


Όταν δεν είν’ ο άλλος μερακλής,

ασίκης, πουτσαράς, και είναι μόνο

κουραδομηχανή, τι καρτερείς;

Αληθινά, τι προσδοκάς απόνα κώλο;


Θα σου μιλήσει με σκατά κι όχι με λόγια.

Όχι, ποτέ από τούτα τα λαμόγια

μην περιμένεις ν’ ακουστούνε τα αδρά

ελληνικά ενός Ανδρούτσου ή Νοταρά,

ενός Κολοκοτρώνη ή ακόμα

οι θεϊκές βλαστήμιες απ’ το στόμα

ενός Καραϊσκάκη. Μόνο κόμμα

ξέρουν αυτοί, οι γλείφτες, γιοί της Ύβρης,

οι κουρδιστές αυτές χάρτινες τίγρεις.


Όμως αυτό καλά στο νου σας βάλετε

και κάθε φόβο απ’ την καρδιά για πάντα βγάλετε:

Τέτοιους νενέκους σαν το Ρέππα ή το Σκοταίο

ποτέ σάς εγγυώμαι δεν θα βρείτε

αν όλοι σας οι άξιοι ενωθείτε.

Όπως θα κάναν Βελουχιώτης με Φερραίο

με Τσε Γκεβάρα, μ’ Αντιγόνη κι Οδυσσέα,

με Γιάννη Ρίτσο και με Γκάτσο απ’ την Ασέα.


Τέτοιους ποτέ σάς εγγυώμαι δεν θα βρείτε

αν όλοι οι ανδρείοι ενωθείτε.

Κλήσεις ποτέ σας δεν θα λάβετε ούτε πρόστιμο

δεν θα τολμήσουν να ζητήσουν να πληρώσετε.

Θα ’χετε δόξα εν λαώ και ήμαρ νόστιμο

και ούτε καν θα χρειαστεί να τους μπουντζώξετε.

Oργή

Να γράψεις λέει ποιήματα

να εκφράσεις συναισθήματα…

Nα γράψεις λέει στίχους,

στίχους που να ‘χουνε ρυθμό

να ‘χουν ωραία λόγια…

Όμως, όταν το είναι σου

ως τα ακραία κύτταρα

το πλημμυρίζει η οργή…

Όταν πατάνε στο λαιμό

ντόπιοι και ξένοι κλέφτες

έναν ολόκληρο λαό,

που τίποτα δεν έφταιξε,

και θέλουν να τον πνίξουνε

μη χάσουνε τα κέρδη…

μονάχα άναρθρες κραυγές

βγάζουν τα σωθικά σου και…


το μόνο πιο ποιητικό

που αρθρώνεται στα χείλη

είν’ η σπουδαία ρήση

εκείνου του αθυρόστομου

του γιου της καλογριάς

«στο μπούτζο μου» τα κέρδη τους,

ή η σκληρή η διαταγή του Γέρου του Μοριά,

«τσεκούρι πάρτε και φωτιά για τους προσκυνημένους»

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης