η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

Ουαί υμίν ‘‘ άριστοι’’ (ΧrIstoS)

Οι άριστοι αρίστοις αεί συναγελάζονται.
Των  αρίστων  τα  έργα θαυμαστά εισί.
Τους αρίστους οφείλομεν επαινείν.                           
΄Ω άριστοι μας έχετε ζαλίσει.

Κι είσαστε και πολλοί ˙
άλλοι από κούνια  και εκ γενετής    
άριστοι από τζάκια και εξ απαλών ονύχων,   
και κάποιοι άλλοι εξ ημών
άριστοι εκ του πλήθους  εσείς,
που διακριθήκατε σε κάποιον τομέα.

Ουαί υμίν
οι άρρωστοι ˙
όσοι σας αριστεύετε    
εις  τας  αναρριχήσεις
και στρογγυλοκαθίσματα
σε θώκους ψηλούς και  θρόνους,
που δίνουν παχυλούς μισθούς
και άριστες ρεμούλες.
Σπουδαία
αριστεία  σας
η αυτοπροβολή σας
και η εξυπηρέτηση ιδίων
και  Μεγάλων  Συμφερόντων.
Ουαί υμίν
                    τοιούτοι
                                    άριστοι.

EKEINH TH NYXTA (Γιώργος Αλεξανδρής)

Εκείνη τη νύχτα,
τη νύχτα της λειτουργίας και ανάτασης των ψυχών,
της υμνωδίας και σαγήνης των μακαρισμών,
που αναμετριόμασταν με το χρόνο και τον κόσμο
και δικάζαμε βιαστικές τις επιλογές μας,
αστόχαστες τις στάσεις και άγουρες τις συμπεριφορές,
εκείνη τη νύχτα ανακαλύπταμε τη ζωή μας
σε κοντινούς ορίζοντες και μικρές καταθέσεις,
σε όνειρα φτιασιδωμένα κι αδέσποτες προσδοκίες.

Εκείνη τη νύχτα,
τη νύχτα της απροσποίητης έκπληξης και χαράς,
της ομορφιάς της αναστάτωσης και των πόθων
που αρνηθήκαμε τη σοφία των συμβιβασμών
και παραδοθήκαμε στην αρετή των ευαισθησιών
και τη θελκτική μαγεία απόκοσμων φωνών,
εκείνη τη νύχτα διαφεντέψαμε τη ζωή μας
σε  πρωτόφαντες λαχτάρες και μύχιες πεθυμιές,
σε άγνωστες διαδρομές και μακρινές περιπλανήσεις.

Εκείνη τη νύχτα,
τη νύχτα της περισυλλογής και της γνώσης,
της μυσταγωγίας, της έκστασης και των ασπασμών
που μαρτυρήσαμε κοινές καταφυγές και αποδράσεις,
που αφουγκραστήκαμε σκιρτήματα και κατανύξεις,
ανίσκιωτα βλέμματα και λόγια αναμνήσεις,
εκείνη τη νύχτα διακονήσαμε τη ζωή μας
σε ιερά θυσιαστήρια και άσπιλα άβατα θεών,
στου  έρωτα τα μυστικά  λιοστάσια των  θνητών.

Ανοίκεια Αγιογραφία (Νίκος Τερζής)

Εγώ, ο «κλώθει σαυτόν» άπλειστος ποιητής
ιδρύω την εκκλησία των Αχράντων Συνειρμών
κυρήττω μετά αναστεναγμών και ενίοτε βδελυγμών
από τον άμβωνα  performanceτε σουρεαλισμόν

Η ατίθαση γυναίκα τόσο μακριά τόσο κοντά
ακουμπάει στη καρδιά του μυαλού μου
είναι η γυναίκα που ποτέ δεν θα γίνει γυναίκα μου
Δεν ήρθε να θυσιαστεί ξανά ούτε με βαμβάκι, ιδού
απολαμβάνει από αριστερού ψάλτη στασίδι

Η γυναίκα μου που ποτέ δεν θα γίνει γυναίκα μου
αδελφομάνα του Βορά με επιδερμίδα σταριού Ξάνθης
ανοιχτό αίνιγμα στον Κόσμο σε ελεύθερη ένωση
–έπαιξα άναψα κάηκα σιμά της
νιώθω Βαλμόν χωρίς δίχτυ ασφαλείας στις Επικίνδυνες Σχέσεις
με εθίζει μεkeywords αυτοκόλλητα και φωτομυνήματα του Viber
έως ότου ο αφρός των κυμάτων το παιδικό ασήμι
μας ραντίσει με καινούρια νέα
η γυναίκα μου που ίσως κάποτε γίνει για λίγο γυναίκα μου
κοινωνεί αστραπιαίους συνειρμούς που στριβολίζονται slowmotion
κι ανυψώνονται από τα μάρμαρα
της αβύσσου πυγολαμπίδες οι ψίθυροι
και γλυκιά η θέρμη η ανείπωτη
ώσπου η δίκογχη πηγή της γυναίκας μου
χοντρές σταγόνες αναβλύζει σαν
από χείλη κορδωμένου Ανθυποτσαλαπετεινού
και κεφίρ μυχού σπηλιάς Αμβροσίας
εκτοξεύει στον πανύψηλο θόλο
βρέχει κατάμουτρα τον Παντοκράτορα
ΕΑυτός προβάλλοντας στα αναρίθμητα παιδιά του δαιμόνια άπειρο δύναμη
χαμογελά αδιόρατα κάτω από φρύδια τόξα ουράνια
το μάτι κλείνοντας μας 

Μίλα μου νύχτα (Γιάννης Ντέλλας)

Νύχτα γιατί δε μου μιλάς
πού είναι η γλύκα σου
πού είναι η έξαψη
το βήμα τ' αλαφρό
το μυρωμένο απόγεμα
νύχτα καρδιά μου
πού είσαι
πού να βρίσκεσαι
σε ποια περβόλια ξένα
ξένες καρδιές
μεταναστεύεις
το μέλι στάζεις

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης