η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

ΑΝΑΣΚΕΛΑ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΣΠΑΡΑΓΜΑΤΑ (Δημητριάδης Α. Δημήτρης)

Οι πυγολαμπίδες ταξιδεύουν
από σύννεφο σε σύννεφο

όταν σπέρνει λάμψεις το φεγγάρι
κι ανοίγει δρόμους πάνω στα νερά

όταν τ’ αγρίμια σιωπηλά
τριγυρνάνε στο παράφορο
με μάτι διψασμένο.

Ανάλαφρες
κεντούν το σκοτάδι
με λέξεις που ξοδεύτηκαν χωρίς αντίκρισμα

τρυπώνουν σε περάσματα
τετελεσμένου χρόνου μακρινού

κοιτούν κι αφουγκράζονται
ψελλίζοντας φάλτσα ρεφρέν
ανομολόγητα μοιρολόγια.

Χαμηλώνουν
σκύβουν σε κοίτες αόρατες
σημάδια ψάχνουν
μια στιγμή αναμμένη

ακούν όσα δεν παίρνουν γιατρειά
ακούν τις ρίζες των δέντρων και κλαίνε.

Ανάσκελα κοιμούνται πάνω στα νερά
ανάσκελα κοιμούνται
μαζί με τα σπαράγματα.

Πατρίδα των καιρών , 43,44 (Δουατζής Γιώργος)

43.
Και σε παρακαλώ να μη ξεχνάς
πως
δεν υπάρχει πιο μεγάλη ενοχή
από την ανοχή μας
είναι πόλεμος μόνο με ηττημένους
οι σκοτωμένοι παίρνουν εκδίκηση
ως κι από τα όνειρά μας
αυτή η τεράστια ζωογόνα ανατροπή
που μοιάζει σκοτεινή
έχει στα σπλάχνα της πολύ
και σπάνιο κρυμμένο φως
αυτό το κύμα της οργής
μπορεί να πάρει ανατροπής μορφή
ανάτασης, δημιουργίας

44.
Μην ξεχνάς σου λέω μην
και είναι άγια η προτροπή
αφού
έτσι προστάζουν οι Ποιητές
οι ανάγκες, η δίψα, οι ελπίδες
όσοι απέμειναν άνθρωποι
τα αγέννητα, τα τωρινά παιδιά
έτσι προστάζουν
Να ήξερες με πόσο
λίγη αγάπη
θα άλλαζε ο κόσμος...

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης