Στων ματιών την καταιγίδα,σπίθες
έρωτα ξυπνούν,δεν φωτίζουν τα
δωμάτια,που ανασαίνουν ευτυχία
όλα κρύβονται στις απογυμνωμένες
αισθήσεις,όπως αυτές εκφράζονται
με φιλελεύθερη ηδονική προδιάθεση
στη στιγμή της εικονικής περιήγησης
στον κόσμο των σωμάτων...
Χάδια που φεγγίζουν σαν
λυχνοφάναρα,πρόσωπα που
μεταμορφώνουν τους πόθους
σε διεκδικήσεις,κάτω από τον
μεθυσμένο χαμογελαστό ήλιο
ζούν τον έρωτά τους ανθισμένες
ψυχές,λουλούδια που μοσχοβολούν
έρωτα,καθισμένα στις αυλές των
φεγγαριών...
Σπίθες αγάπης φυτρώνουν
το φιλί σαν κατακτούν το
αντικείμενο του πόθου,με
όποιο τρόπο ως ένα ιδανικό
ερωτικό ηλιοτρόπιο!...-