η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

Το κουκούτσι

Πέφτει απ’ το δέντρο ο καρπός,

σαπίζει

Μα εγώ στο κουκούτσι έκρυψα

όσα θησαύρισα

στους δύσκολους καιρούς

τα περιφρονημένα,

τα αιρετικά

Τα ανυπότακτα σε θεούς και εξουσίες

Και να ξέρεις πως το κουκούτσι

Που οι άλλοι πέταξαν

μετά το φαγοπότι

Εγώ το κρατώ ακόμα

Τρυφερά το νανουρίζω σαν μωρό

Ξέροντας

Πως ζηλότυπα φυλάει το μυστικό

της αναγέννησης

ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ

Τα στενά σοκάκια τα μικρά δρομάκια

μοιάζουν ταπεινά μοιάζουν παιδάκια

το φως του ήλιου θαρρείς δεν τα φωτίζει

η μπόρα της βροχής θαρρείς πως δεν τ’αγγίζει


κι όμως νοιώθεις ελεύθερος στις μεγάλες λεωφόρους

ο κόσμος όλος σου ανήκει χωρίς δικούς του όρους

ξένος όμως είσαι με άγνωστους ανθρώπους

κρύα η ψυχή σου με άδικους τους κόπους…


νησάκια ή χωριά μεγάλες πολιτείες

αγάπες στην καρδιά ή λυκοφιλίες

εσύ θα επιλέξεις το δρόμο που θα πάρεις

κι όπου σε πάει τράβηξε μπορείς και να ρισκάρεις…


όλη η γη στηρίζεται στα δυο μικρά σου χέρια

ότι πολύ αγάπησες δυο κοφτερά μαχαίρια

κι αν στο χορό σου βήματα έκανες με λάθη

εσύ απλά συνέχισε αντέχεις κι άλλα πάθη


κάθισε φίλε στο άδειο τραπέζι μαζί μας

και μη ξεχνάς πως τελικά οι ουρανοί είναι δικοί μας !!!

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης