η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

Η Γιορτή της Ποίησης


Η Γιορτή της Ποίησης   

“Μαζί είμαστε πιο πολλοί και από εμάς τους ίδιους”


Την τελευταία Παρασκευή και Σάββατο του καλοκαιριού, 28 και 29 Αυγούστου 2015, θα πραγματοποιηθεί στη Δονούσα, στο νησί των Μικρών Κυκλάδων, η Γιορτή της Ποίησης.
Η διοργάνωση θα είναι διήμερη και θα περιλαμβάνει απαγγελίες ποιημάτων, μουσική και βιντεοποιήματα. Θα εξερευνηθεί η δυνατότητα διαλόγου ανάμεσα στην ποίηση και σε άλλες τέχνες, μέσα από παράλληλες δράσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του διημέρου. Οι δράσεις θα πραγματοποιηθούν στο πέτρινο θέατρο της Δονούσας, καθώς και σε άλλους δημόσιους χώρους του νησιού.
Η Γιορτή της Ποίησης έχει την υποστήριξη του Πολιτιστικού Συλλόγου Δονούσας “Ποσειδών”. Διοργανώνεται από την ομάδες ποιητών “Ποίηση στην εποχή της εκποίησης” και “συν](κίνηση”, τον “Μανδραγόρα”, λογοτεχνικό περιοδικό για την τέχνη και τη ζωή και τον καλλιτεχνικό οργανισμό “Ορίζοντας Γεγονότων”.
Με την κίνηση αυτή στο νησί της Δονούσας, έναν μικρό παράδεισο ο οποίος έχει καταφέρει να έχει φίλους σε όλο τον κόσμο και όχι απλώς τουρίστες, αλλά και να αναπτύσσεται χωρίς να αλλοιώνεται, επιστρέφεται ένα κομμάτι της ποιητικής έμπνευσης στον τόπο που τη γεννά.
Στη Γιορτή αυτή, η Ποίηση ξαναβρίσκει τον δημόσιο χαρακτήρα της, μέσα από μια διαδικασία αλληλεπίδρασης και μοιράσματος.
Συνυπάρχουμε.
Συμμετέχουμε.
ΣυνΔονούμαστε.
Γιατί μαζί είμαστε πιο πολλοί και από εμάς τους ίδιους.
Κάλεσμα Συμμετοχής
Η γιορτή της ποίησης απευθύνει ανοιχτό κάλεσμα σε ποιητές και ποιήτριες που θα ήθελαν να παρουσιάσουν ποιήματά τους στη Δονούσα στις 28 – 29 Αυγούστου. Στείλτε μας τρία ποιήματά σας στο poetryfestdonousa@gmail.com . Η καταληκτική ημερομηνία για την αποστολή των ποιημάτων είναι η 25η Ιουλίου 2015. Στις 31 Ιουλίου θα ανακοινωθούν τα ονόματα των συμμετεχόντων που έχουν επιλεγεί.
Δήλωσε συμμετοχή και στείλε τα ποιήματά σου μέχρι τις 31 Ιουλίου στο:
poetryfestdonousa@gmail.com
https://poetryfestdonousa.wordpress.com/

https://www.facebook.com/pages/%CE%97-%CE%93%CE%B9%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%A0%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%82/1011506112215899?sk=timeline

απαλά αγγίζεις τη ταπετσαρία της φύσης

Απαλά αγγίζεις τη ταπετσαρία της φύσης
Φοβούμενη μη τυχόν πληγώσεις
Το πράσινο γόνατο της παπαρούνας
Και με δάκρυ πικρό μιάνεις του ελαφιού τη γούρνα
Μεθυσμένη σαν λυγαριά
Τρέχεις με τα μαλλιά λυτά
Καμακώνοντας με του κορμιού σου τους πόρους
Ξέφτια και σπόρους από το γούνινο γάντι της σιωπής
Που κρυφά ένα βράδυ σου χαρίστηκε
Σε μια ματιά σου μόνο
Περικλείεις όλο το μελάνι των ποιημάτων
Που ποτέ δεν θα γραφούν
Γιατί
Μικρά παιδιά ιδρώτα το ξόδεψαν στης αμπάριζας την αιχμαλωσία!

Άφωνη ψαύεις τη ταπετσαρία της φύσης
Προσέχοντας μη τυχόν και ξυπνήσεις
Τη θύμηση του Οδυσσέα
Στα καρδιόφυλλα της Κίρκης
Αφιονισμένη από τα αρώματα της μέντας
Λοιδορείς της αλαδανιάς τον ίσκιο
Που έσκισε στα δυο της μέλισσας το φτερό
Αργοσάλευτη σαν μέδουσα του Νότου
Αποσπάς το βλέμμα σου από την χάντρα του χαλαζία
Ακουμπώντας το στοργικά στην γαλάζια ποδιά της Νισύρου
Με ένα νεύμα σου μόνο
Ακινητοποιούνται οι πύρινες λάβες των ηφαιστείων
Μπροστά στη πόρτα του Έρωτα
Γιατί
Ξανθά χερουβείμ σου φύλαξαν σε βίγλας πέρασμα το κλειδί της Αθανασίας!

Άφωνη ψαύεις τη ταπετσαρία της φύσης
Νυχοπατώντας μη τυχόν και πονέσει
Το όνειρο της μικροπαντρεμένης και εφιάλτης γίνει
Σε ουρανού σκαλοπάτι
Αέρινη σαν του Μαΐστρου τη φτερούγα φεύγεις
Της κρύας βρύσης μη στερέψεις το στέρνο
Και μείνει άδροσος ο κάμπος με τα αγέννητα πουλάρια
Σμίγεις ποθούμενη
Με των βουνών την αρσενική φορεσιά
Και απαρχής του κόσμου
Κυοφορείς δις την Αμαρτία των μοιχαλίδων
Με ένα λόγο σου μόνο
Διαλύονται τα στρατεύματα στα πεδία των μαχών
Κι ο στρατηλάτης αποσκιρτά
Γιατί
Το ένδοξο φως θριαμβεύει ξανά στα πένθιμα μαντήλια των μανάδων!

Απαλά αγγίζεις τη ταπετσαρία της φύσης
Φοβούμενη μη τυχόν πληγώσεις
Το πράσινο γόνατο της παπαρούνας
Και μες δάκρυ πικρό μιάνεις του ελαφιού τη γούρνα
Μεθυσμένη σαν λυγαριά
Τρέχεις με τα μαλλιά λυτά
Καμακώνοντας με του κορμιού σου τους πόρους
Ξέφτια και σπόρους από το γούνινο γάντι της σιωπής
Που κρυφά ένα βράδυ σου χαρίστηκε
Σε μια ματιά σου μόνο
Περικλείεις όλο το μελάνι των ποιημάτων
Που ποτέ δεν θα γραφούν
Γιατί
Μικρά παιδιά ιδρώτα το ξόδεψαν στης αμπάριζας την αιχμαλωσία!

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης