η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

" Έσχατη Αίσθηση "

τι άλλο να ζητήσεις
από τις πέντε αισθήσεις

ζήτα τις εφτά
ζήτα του Κόσμου τούτου
τ' απόκοσμα, τα έσχατα
να γίνουμε ενέργεια
να τρέχουμε στα πέρατα
να γίνουμε αγάπη
να γίνουμε φωτιά
να γίνουμε και θάλασσα
να βγάλουμε φτερά
και να πετάμε συντροφιά
στου ουρανού το χάρτη
να διασχίζουμε αγκαλιά
το κάθε τι που υπάρχει
να βγάλουμε και βράγχια
σε κάθε μας απύθμενο βυθό
να έχουμε παρέα και εχθρό
τα αλλοπρόσαλλά του βράχια
απέραντο γαλάζιο να σε πιω
του έρωτα σου τ' αλμυρό νερό
να γίνει οξυγόνο για να ζω
μια μαύρη δίνη στο κενό
να μας ρουφά και να μας σέρνει σε χορό
της ίριδας στροβιλισμό
να γίνουμε και όνειρο
ποτέ να μη ξυπνήσει
να γίνουμε Ανατολή
μα και συνάμα Δύση

ΕΚ-ΠΟΙΗΣΗ

Και κάπως έτσι κάνουμε ποίηση.
Αμήχανοι
όπως κάνει κύκλους κάποιος στο χαρτί
για να γεμίσει τον χρόνο τον κενό

Κάπως έτσι κάνουμε ποίηση.
Στριμωγμένοι
ανάμεσα σε λόγια ειπωμένα
και επιθυμίες ανείπωτες
Τυφλοί
σκαρφιζόμαστε φανοστάτες που τρεμοσβήνοντας
μας δείχνουνε τον δρόμο
τον εντός

Κάπως έτσι κάνουμε ποίηση.
Ντροπιασμένοι
σαν μια πράξη που μας ξέφυγε
και γράφουμε για να ζητήσουμε συγνώμη

Κάπως έτσι κάνουμε ποίηση.
Στα κλεφτά
όπως κοιτάζαμε μικροί κάτω απο τα φουστάνια της παραμάνας μας
σίγουροι πως εκεί κρύβεται ο κόσμος

Κάπως έτσι κάνουμε ποίηση.
Σαν εργάτες
σοβαροί και θλιμμένοι.
Κατεργαζόμαστε λέξεις
και τις χτυπάμε με σφυρί
όπως ο τσαγκάρης το δέρμα για να γίνει παπούτσι

Και ίσως για αυτό κάνουμε ποίηση
για να φτιάξουμε απο το δέρμα των φωνηέντων μας
γερά παπούτσια
μπας και μας περπατήσουνε
εκεί
που μόνο ένα “α” μπορεί να φτάσει.
-Τι φοβάσαι περισσότερο.....;
 
- Φοβάμαι αυτά που δε γνώρισα,
φοβάμαι αυτά που δε γνωρίζω,
είναι αυτά που μου δίνουν τη δύναμη να συνεχίζω.
 
Φοβόμουν τη ζωή, μα τη γνώρισα ... Δε την φοβάμαι πια
Φοβόμου τον έρωτα, μα τον γνώρισα.... Δε τον φοβάμαι πια
Φοβόμουν τον εαυτό μου, μα τον γνώρισαι κι ακόμη τον φοβάμαι...
Φοβάμαι πως θα εφησυχαστεί, θα ηρεμήσει, θ'αδρανήσει.
Θα γινει παθητικός, αποδέκτης δίχως κρίση...
Όχι γιατι μου 'χει δώσει τέτοια σημάδια αλλά
είναι απλά που τείνει ν'αντιγράφει και είναι 
το μόνο που έως τώρα δεν έχει αντιγράψει...
 
Φοβομουν το θάνατο μα ...το γνώρισα 
κι είμαι έτοιμος γι'αυτόν
είμαι έτοιμος για την επανένωση..
 
Βλέπεις.. μεγαλώνοντας ,
γέμισα με φόβους πολλούς 
που έσφιξαν το σάκο της ελευθερίας μου...
Επρεπε να κοπεί το σκοινί, έπρεπε να σπάσουν τα δεσμά!!
Κι έτσι κι έγινε και σαν αφελής Δον Κιχώτης
πολέμησα κάστρα κι αυτοκρατορίες 
Σκιές του παρελθόντος
κι 'ηρθε η ώρα της κατανόησης.... Ήρθε

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης