ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Λένε πως σε παλιό καιρό πάνω στην Αφροδίτη

Ήτανε μία  ήπειρος τη λέγαν Αθηνά

Σε πεδιάδες   πράσινο κυμάτιζε χορτάρι

Περήφανα αλλού έστεκαν πανύψηλα βουνά

Μα όπως νύχτα έπεσε στου ουρανού τη ζήση

Κι έγειρε πλάι ο ουρανός ως να ξαναξυπνήσει

Κι η Αφροδίτη έχασε το πράσινο χορτάρι

Τα καραβάνια τράβηξαν τότε κατά τον Άρη

Κι είχανε γνώσεις  μέταλλα άπό Αριήλ  Μιράντες

Από Ευρώπες Ιαπετούς Τιτάνες Καλιστώ

Τα πιτσιρίκια φόραγαν παντέλονα τιράντες

Σε Κρόνους Δίες έψαχναν κάποτε το σωστό

Στον Άρη στήσαν κατοικιά κι αντίσκοινα μεγάλα

Κι έκαναν τα πρέποντα και τούτα και τα άλλα

Και οι αιώνες διάβαιναν σε κειόν τον ψηλορείτη

Και διάλεγαν και συντροφιά κορίτσι από σπίτι.

Μα παραεκπολιτίστηκαν και σήκωσαν τη μύτη

Συλλογικό ασυνείδητο

Π’ άλλαξε τον αστρόχρονο

Κι έφερε τον κομήτη

Μα πριν να γίνουν όλα αυτά  να ρθει η ανάντια ώρα

Να ερημώσει που 'λαχε των Αρείων  η χώρα

Βγήκαν στην αρειόσφαιρα στους αστεροειδείς

Και φόρτωσε στο σάκο του καθένας τους δυο τρείς

- Μικρό κομμάτι απ' αυτούς και ισχυρό οξύ

Αντίδραση  λεν έκαναν σχεδόν πυρηνική-

Και τα φορτώσαν στους αετούς  ξαναγυρίσαν πάλι

Επειδή  όμως έφτανε η ώρα η μεγάλη

Γνώση και τέχνη παρελθόν τα κρύψαν σε κεφάλι

Που κτίσαν του πολιτισμού του Άρειου το μνήμα

Και όποιος κάποτε εύρισκε στο πρώτο του το βήμα

Προβάλλαν ολογράμματα του Άρη ζωής οι αιώνες

Από τα πρώτα στα έσχατα  του Άρη οι εικόνες

Κι έδειχνε την καταστροφή σ' οθόνης κει την άκρη

Και μία άρεια κορασιά που στα λοξά ματάκια της

Καυτό κυλούσε δάκρυ

Κι όσοι απομείναν στους αετούς μπήκανε δίχως μπάντα

Τον άρειο κόσμο χαιρετάν στην πίκρα τους για πάντα

Και κατά δω ροβόλησαν στη μαγική σελήνη

Και από κει κατά τη γη για να βρουν την ειρήνη

Κύλησαν χρόνια και καιροί τα αρχαίο τσελιγκάτο

Αντάλαξε στρουγκόλιθο με μαλιαρό ένα γάτο

Και ο καθένας τους κοιτά όλο κοιτάει να πάρει

Και μου θυμίζουνε αυτά τα έσχατα του Άρη

Κρόνων Διών και Ουρανών πάλι ποτέ λαμψάντων.

Ελπίζω ακόμα σε αρχές των ένθεων σοφών

Που τ’ αστροσκάφος θα κρατούν μετά κυβερνητών

Πως  θα κρατήσουν τίμια του κόσμου την πορεία

Να μην τελειώσει  άδοξα του κόσμου η ιστορία.