η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

Ταυτότητα

Νιαγάρας
και με ξεπλένει
Νεογέννητος βγαίνω
μέσα απ’ τις στάχτες
του δεύτερου θανάτου

Σαν κάποιος
που ξεκαθάρισε
με τον εφτάψυχο Μινώταυρο
και νάτος πάλι
ο εμπαίχτης βασιλιάς
πλανόδιου θιάσου

Κομμάτια
πίσω μια κομματική ταυτότητα

Κατηφορίζει
τις αγγελίες εφημερίδας
Νεοϋορκέζικης πολυκατοικίας
ανηφορίζει τα πατώματα
Στέκεται στο ανατολικό διαμέρισμα
που έχει θέα θεό τον Χούδσωνα
Κραδαίνει από ψηλά
το επίπονα επίτομο
ογκώδες λεξικό του Ελευθερουδάκη

και της Ελευθερίας
κλείνοντας το μάτι
το στέλνει να κατρακυλήσει
φαρδύ πλατύ στον ποταμό
που ορμητικός βγαίνει στον Ωκεανό
και το μοσχοπουλά στα ψάρια

Πρόλαβα και διέσωσα μια χούφτα λέξεις
που τις φόρεσα κατάσαρκα

Λέξεις
που τα πουλιά να τις καλούνε
άκουγα στον ύπνο μου

και εκείνη την κλητική προσφώνηση:
«Σύντροφοι…»
που άλλοτε
αν και με παρρησία μαρμάρωνε
τις καπνισμένες αίθουσες
παρωθούσε
σταχτοθήκες να κοιτούν λοξά
Για την οποία τρέφω
σχέδια
αποπροσανατολιστικά
περίπλοκα
Μα τι πιο απλό
τι λέω
παρά στα
εξ ων
συνετέθη να τη διαμελίσω

Σ - ίγμα
Σςς σέγα
ξυπνάς το κρυολογημένο σέλας
ρουφώντας τη μύτη
ονειρεύεται
σε λευκά χνάρια από ελλειπτικές
σπιράλ διαδρομές ουράνιας προπέλας
Σελίς
με τι φροντίδα
σου γδέρνουν την επιδερμίδα
πένες μαινόμενες κοινωφελείς…
ζηλεύουν το ίχνος
που χαράζει το μπλε γάλα
ρυάκι αφρώδες εκβάλλει
σε κοιλάδα
όπου ανθίζουν δάκρυα
καλπάζουν αναφιλητά
ευγενούς κοπέλας
από πανούργο εραστή
εγκυμονούσα κι εγκαταλειμμένη
παραπαίει
σ’ αγαπώ [σ]πάω να συλλαβίσω
κρατάτε με
καλοί μου φίλοι επαναστατώ
δε μπορώ άλλο
το βλέμμα το θανατερό
που της στέλνουν διψασμένοι
χίλιοι ζόμπυ
Ναζωραίοι
εν χορώ
ύ - ψιλον
Και το φτυαρίζω του Βουκεφάλα
που στις μέρες μας
δε βρίσκει αναβάτη
ν - ι
Νίκο,
δεν βρίσκω τίποτα παντοτινά
κανονικό για σένα
τ - αφ
Tough shit
Ταυρομάχος γίνε της ωρυόμενης κότας
ρ - ο
Και μου ’ρχεται να ουρήσω
Ροές των άστρων παρασταθείτε μου
ο - μικρον
Ένα διάφραγμα χαρίζω δις
στην άγνωστη φεμινίστρια
φ - ι
Αυτό του γραμματικού Θεόδωρου
Να το ποτίσει
[λαγήνι] δέντρο να γίνει
οι
Μόν’ η δίφθογγος όμικρον ιώτα
ας μη χωρίσει
και με κουμπάρο αλήτη
ας γίνει βέρα
όσων δίγαμοι
αγαπούνε κι ο[κ]νει .. ρεύονται

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης