η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

Εν Οίδα Ενσώματος (Νίκος Τερζής)

 «Εν Οίδα ότι Ουδέν Οίδα»

Αίφνης Χειροκρότημα Αιώνων

σκέπασε του Σωκράτη τη Φωνή:

«… και ουδέν μελέτησα»

 

Εν Οίδα ότι άλλος έχει τη Χάρη

κι άλλος το Παγκάρι

 

Εν Οίδα ότι «Μεταβάλλον Αναπαύεται» ο Λογισμός

αν όχι της Τραπεζικής Θυρίδας ο Λογαριασμός

 

Εν Οίδα ότι Τίποτα δεν πάει Χαμένο

ακόμα και Κατουρημένο

 

Εν Οίδα, ότι στην «Έρημη Χώρα» η Χλωρίδα

φύεται στου Τελαμώνιου Αίαντα

τη θαμμένη επταβόδινης επένδυσης Ασπίδα

 

Εν Οίδα ότι η μόνη Δί-κροκη Αμαρτία

ονομάζεται:

1. Ανία

2. Απληστία

Εκκινεί θρασύδειλα εκ του Ανθρωπάριου

– άλλοθι έχουν γνωστού Τροπάριου –

εξαπλώνεται υποχθόνια με τερατώδη Ευωχία

ανθρωπόμορφου Μεγαλοκαρχαρία

 

Εν Οίδα ότι Αν-Άπειρος είναι ο Θεός

δεν μπορεί να’ χει Αυτογνωσία

 

Εν Οίδα, ότι Θεός είναι η Σκέψη

Άλλοτε σαν Καταιγίδα

Κι άλλοτε σαν Φαλαινίδα

Ψυχανεμίζεται Χαμένες Ατλαντίδες

Πλοηγός «Συλλογικού Ασυνείδητου»

Τεθλασμένη Ηλιαχτίδα

 

Εν Οίδα ότι Τέχνη Αληθινή

δεν είναι εκείνη που εξηγεί

το Νόημα δεν καταδίδει σαν Ρουφιάνα

ούτε φέρνει σε μια ολόκληρη γενιά

«τα πιο βαθειά Χασμουρητά»

 

Εν Οίδα ότι άλλο Κιάτο

– Ελεγκτής Τρένου Αναγγέλλει –

κι άλλο Πιάτο

στην εποχούμενη Ενύπνια Λιχούδα μαντάμ Τσιφόρου

προβάλει Μαγική Εικόνα παρ’ ελπίδα

ευωχούμενη επί Πιάτου μία Αφράτη Συναγρίδα

 

Εν Οίδα ότι δεν Οίδα

πόσα Απίδια πιάνει ο Σάκος

πόσα Φίδια χωράει ο Λάκκος

σε τι απροσμέτρητο βάθος βρίσκει

η Πτώση του Ανθρώπου Πάτο

 

Εν Οίδα ότι στις Άπειρες Εκδοχές του Αριθμού Τρία

βρίσκεται πάντα η Διαλεκτική Σύνθεση και η Συν-Ουσία

η ενότητα του Ανθρώπου με τη Φύση

 

Εν Οίδα ότι το Κώνειο Ελιξίριο πικρό

είναι του Σωκράτη προς Αόρατη Πατρίδα

Αψηφώντας Εξουσίες

Σφυρηλάτησε στους Νέους Σικάτες Απορίες

Περιέλουσε Παγιωμένες Πεποιθήσεις

Περιλάλητες Ανέμπνευστες Τεμπέλη Ρήσεις

Πως τάχαμ δήθεν «η Ζωή είναι Μικρή»

στου Δικαιόπολη το Φιλειρηνικό Τσαρδί

 

Αλλά δες, από Άμβωνος ο Τσιόδρας ψάλλει πληροφορεί

της Δυναστείας βαραίνει η πιο πρόσφατη Απειλή

στεφανώνει την Κορώνη, μας μαντρώνει στη Μεθώνη

ο ιός με την Κορώνα κι ο Λοξός με τη Βελόνα

σύναψε μετά του Θηρίου Συμμαχία Εμβολίου

 

Εν Κατακλείδι σε Άπατη Λίμνη πετώντας το Κλειδί

Εν Οίδα εκφρασμένο παιδιόθεν Αγγλιστί

Ανυπερθέτως Προτροπή Μπαλάντας Αντηχεί:

 

«The rules are to be broken

At last the love words to be spoken»

 

Νίκος Τερζής [εν Μυτιλήνη μετά Συγχωρήσεως >>Αύγουστος 2020]

1 σχόλιο:

  1. ΚΑΠΟΤΕ Η ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΧΕ ΕΝΑΝ ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΙ ΕΝΑΝ ΠΛΑΤΩΝΑ ΝΑ ΤΗΣ ΔΙΑΤΗΡΟΥΝ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΟ-ΦΟΡΟ ΦΩΣ ΤΗΣ. ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΗΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΧΩΡΙΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ ΔΩΡΟΔΟΚΙΕΣ ΔΙΑΒΡΩΣΗ ΑΞΙΩΝ ΚΑΙ ΕΤΕΡΟΥΣ ΦΑΥΛΙΣΜΟΥΣ...

    ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΕΓΚΩΜΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΥΣΕΩΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΚΡΥΨΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ.
    ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΜΟΥΛΑΡΙ ΜΑΣ <> ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ <>
    ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΕΖΗ ΑΝΑΖΗΤΑΜΕ ΟΧΗΜΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης