Είναι ώρα

Η αλήθεια έχει πια πεθάνει;

Η λογική έξω από τα κλουβιά  μας;

Δε θα ξανασηκώσουμε κεφάλι;

Δεν θα ξανανοίξει ποτέ η καρδιά μας;

Τόσα μαρτύρια, και  πειστήρια

κι ελιξίρια                                

ν’ απαλλαγούν απ’ την ψυχή τους; 

Τι κάνουν τόσα εκατομμύρια

άνθρωποι μοναχοί τους;

Μια φορτική ζωή, μια ξένη

δε μου αξίζει ούτε μου πρέπει

ο κόμπος έσπασε το χτένι

όποιος θέλει να δει βλέπει. 

Τα μάγια η νύχτα τά ‘ριξε

και τους ζυγούς θα λύσω

το αστείο παρατράβηξε

και είναι ώρα να ζήσω.

Μόνοι στη λήθη μας θα σβήσουμε;

στην έρημο θα χαθούμε;

Δε θα μας ξανασυναντήσουμε;

Δε θα ξαναντικρυστούμε;

Βουβά ακροατήρια, χωρίς μυστήρια

δίχως αισθητήρια

μες στην κοιλιά του κήτους.

Τι κάνουν τόσα εκατομμύρια

άνθρωποι μοναχοί τους;

Μια φορτική ζωή, μια ξένη

ούτε μου πρέπει ούτε μ’ αξίζει

ο κόμπος έσπασε το χτένι

η ιστορία τώρα αρχίζει.