η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

Μάρμαρο

Δεν πειράζει
Μας πήραν πάλι τον χυλό
Αφαίρεσαν την πείνα
Μας έδωσαν κενή επιταγή
Δεν βαριέσαι…
Όλα μια συνήθεια είναι
Σταφίδες, χαρούπια, σάλτο..

Δεν πειράζει
Θα συνηθίσουμε κι ακόμη περισσότερα
Το είδα στην T.V
Ασκήσεις χαλάρωσης και ευεξίας, γιόγκα
Μες στης τρελής ανυπαρξίας το πεδίο θα πλαγιάσουμε
Θα δούμε όνειρα χωρίς σταματημό γεμάτα τέρψη,
Κι εντάσεις θα χορτάσουμε
Τρώγοντας πίτσα , με προφυλακτικό

Δεν πειράζει
Όλα είναι το ίδιο. Θα συνηθίσουμε
Εμπόδια, όλοι μαζί θα χτίσουμε
Δε βαριέσαι…
Ο ήλιος καίει το δέρμα. Τι τον θες;
Καλύτερα σκοτάδι ως το τέρμα.

Δεν πειράζει. Όλα το ίδιο είναι.
Όλα συνωμοτούν, όλα για σένα
Φτιαγμένα από πλαστικό και χένα
Χωρίς χρώματα, χωρίς μπελάδες
Χωρίς αρώματα
Τόσο ίδια, τόσο εύκολα

Κοιμήσου
Η γη γυρίζει, πάλλεται , αρρωσταίνει
Μαζί της αρρωσταίνει κι ο Θεός
Κι ελπίζει
Μείνε εκεί, μην αλλάζεις
Σου έφερα κι άλλη επιταγή
Άδεια!
Σαν το μυαλό σου, τόσους μήνες, τόσα χρόνια
Σαν το μάρμαρο..
Σαν το κανάλι που θα παίζει στα σαλόνια
Σαν το μάρμαρο..
Λίγα λεπτά ξεφεύγεις και μετά πάλι…


Μάρμαρο! 

2 σχόλια:

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης