η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

ΣΑΝ ΟΝΕΙΡΟ ΕΚΔΡΟΜΗΣ

Ο ανύπαρκτος επιμένει.
Συναντήθηκε με κάποιον στο δημόσιο ουρητήριο.
«Κι εσείς εδώ λοιπόν».
Πρόκειται για αντανακλαστικές κινήσεις
άλλωστε υπό τη γη ο θόρυβος λιγοστεύει.
«Βέβαια, πρέπει να μπορεί κανείς ν’ αντιμετωπίζει τους γλάρους,
είναι τόσοι πολλοί εδώ μέσα»
«Δεν βαριέστε αγαπητέ, εδώ υπάρχουν φυλακισμένοι χρόνια.
Ελάχιστο ζωτικό χώρο χρειαζόμαστε»
«Ο κύριος παίρνει το μπάνιο του»
«Ναι, τον ενοχλείτε όμως μ’ αυτή την αναφορά σας».
Ό,τι καταγράφεται υπάρχει
σαν τις μηνιαίες υποχρεώσεις: έσοδα-έξοδα.
«Υποσχέθηκα να ξεχρεώσω όταν τα χρώματα γίνουν πιο παλ»
«Εμένα πάλι, πεινούν τα μάτια μου»
«Και αναρωτιόμουν φίλτατε, γιατί αυτό το μικρό δάκρυ. Να, σάλιο ήταν».
Για τη διαφυγή υπάρχει ο εφιάλτης, επαναληπτικό όπλο.
Πολλοί προτιμούν να ξυπνούν
άλλοι οργίζονται πολύ.
«Η γνώμη σας για την οργή;»
«Ηρέμησα και θ’ ανέβω πάλι.
Ελπίζω σε αυτούς που θα έρθουν μετά».
Στοιχειώδες: να μην αφήνεις τη μέρα κενή.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης