Ίσως Απολογία

Συμπάθα με,
αφορισμένη απ’ την τόλμη εποχή,
γιατί γεννηθήκα εδώ
και το αίμα μου σχήμα οξύμωρο μοιάζει,
που γειαίνει την πληγή και την πληγή αφορμίζει
Συμπάθα με,
αφού εσύ το δίδαξες στην επικράτεια σου
πως οι ήρωες μπορεί και να υπάρξουν
μα τέλος πάντων μετά το θάνατό τους
και είναι τόσο λοιπόν ξεπερασμένοι
Συμπάθα με,
μάνα εσύ, εποχή μου σκονισμένη,
αν βάλω μια φωτιά σε ό,τι μαρκάρεις «νέο»
γιατί γεννήθηκα εδώ
με ένα κληροδότημα ανόητο στα χέρια
κι αλήθεια θα ’ναι αστείο,
αν χρειαστεί
έτσι να το προσφέρω

τα ωραια νεα

τά'μαθα.

ταματα

πραγματικοτητας

θαυματα

ενυπνίου

επιθυμιας

εγρηγορση

αναμονη

πραγματοποιηση

μοναδικης

πραγματικοτητας:

του ερωτα:

η μονη πραγματικοτητα

που πραγματικα άρχει,

μοιαζει με ονειρο.

Άρατε πύλας

Το ακρωτηριασμένο πόδι

του Νάξιου Κούρου

κουβαλάω στην πλάτη μου

τώρα που υπαναχωρούν οι μνήμες,

εφόδιο ανεδαφικό και πολεμίστρα μου.

Το παρελθόν δεν εξαγοράζεται,

σε τραπέζια αργυραμοιβών

με το κομμένο χέρι

του Κυναίγειρου,

ούτε τα φαγωμένα δόντια

του Οδυσσέα.

Οι λογάριθμοι κι οι εξισώσεις

των διαπλανητικών ταξιδιών

άσχημονούν πάνω σε πεινασμένα

πρόσωπα παιδιών

κι οι παγιδευμένοι στο σκοτάδι αιώνες

γεύονται την μυστικοπάθεια

από σκουριασμένες εικόνες

στη μούχλα της κατακόμβης.

Ο Πλάτωνας κι ο Θουκυδίδης,

ο Ηρόδοτος και το ρο του Δημοσθένη

δικαιώνονται

στο ξεχασμένο ερημητήριο

των ασβεστωμένων οστών

κι οι χαμένες τριήρεις

σαπίζουν στο βυθό της Σαλαμίνας.

Στις μάχες που δώσαμε

για την εδραίωση της δραχμής

με τα σκουληκιασμένα μεροκάματα,

Οι παρορμισμένοι

στα Αιγαιοπελαγίτικα νησιά Πελασγοί

ακόμα γελάνε μαζί μας.

Στο πλαστικό προσωπείο της καθημερινής ζωής τα χαμένα Ιδεογράμματα της Γλώσσας

αυγατίζουν τις πληγές

μ’ έμβρυα σκοτωμένων λέξεων

κι αρχαίων “ευ ειδέναι”.

Η εν Μαραθώνι μάχη τροχίζει

την λέξη Ελευθερία

επί των επάλξεων με την ύστατη λάμψη

από τα πρόσωπα των σκοτωμένων.

Κάτι με τα οξειδωμένα παράσημα,

κάτι με τα κομμένα χέρια

και τα πόδια, κάτι με τον ορυμαγδό

των αφηνιασμένων αλόγων,

μεγαλουργήσαμε μ’ ομόλογα χρεωστικά,

δάνεια και προκαταβολές απόρρητες.

Ενδεής ευμάρεια πλημμύρισε

τον μεταλλαγμένο τόπο

καθώς τα χρηματιστήρια

διέγραψαν την καμπύλη

του κίβδηλου τόξου.

Από τότε οι αναμνήσεις

βαραίνουν τον ύπνο μας.

Χωρίς να μπορέσουμε

ν’ απαρνηθούμε τη μοίρα μας,

τραβήξαμε τα λιανοντούφεκο

και πήραμε από πίσω τα καμιόνια

με τα πτώματα της Καισαριανής.

Μ’ αναγεννώμενη τη σπίθα στο μάτι

επαληθεύουμε

την μεγαλόπνοη έξαρση

των απειθάρχητων πυρσών.

Αγέραστος ελληνική εμμονή

μας σπρώχνει στην πλεύση του χάους.

Άρατε Πύλας...

ΔΕΣΜΑ

Είμαι ένα ερειπιασμένο ψάρι

Μου εξόρυξαν την καρδιά και τώρα είμαι μόνο κρέας.

Ο χειμώνας που έφυγε μού απήγαγε την παλαιά μου φύση.

Τώρα πια οργασμός μου το τώρα.

Ζήτω τα δίκαια μιας συσσώρευσης δουλείας.

Εκδουλεμένης.