η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

Άνεργο...

Στης καλημέρας τις χορδές

ζεϊμπέκικο χορεύει το μίσος

άνεργο συναίσθημα

στην αλητεία δεδομένο

τα χέρια στα πετάλια

τα πόδια στο τιμόνι

θεέ μου πόσες εικόνες

στις μέρες της πτώσης σου

ο δρόμος γεμάτος σκουπίδια

και η ζωή σε θόρυβο

τη σιωπή σέρνει

πιασμένη από τις φλέβες σου

τα μάτια σου κοιτούν τον μαύρο ήλιο

η καυτή φλόγα

τα κύτταρα της αμνησίας καιει

τα ψηλά γκρίζα κτήρια

και εσύ στη μέση του δευτερολέπτου

μαύρη φιγούρα με κόκκινα μάτια

στο ‘να χέρι το μολύβι στ’ άλλο η ηδονή

Το θυμικό της εξέγερσης

Η οργή φοριέται πολύ

στις μέρες μας.

La colère est très

en vo

-a-

gue

de

nos

jours.

Anger is very fashion

able

nowadays.

st

Ang…………………….……er

uish

Είναι σκοτεινό το αίτημα,

δεν ανατέλλει ακόμη

η χαραυγή ετούτη

θ’ αργήσει να ’ρθει…

Ξαποσταίνει στ’ αποκαΐδια ενός καμμένου ελάτου.

Στου κύκλου ετούτου τα γυρίσματα

καιρό πολύ σκοπεύει να

στρο

vie

λιστεί

Πριν μας χαρίσει το ζεστό της χρώμα.

Ο χρόνος περιμένει,

είναι καρτερικός,

αέναος…

η μεγαλοθυμία του,

θυμός μας.

Εκείνη τη νύχτα

σκοτείνιασε η πλάση ετούτη…

πριν φωτιστεί ξανά,

την χαραυγή,

από ανυπάκουα χέρια

που σπείρανε φωτιές

θερίζοντας

εξεγέρσεις

συντρίμμια

σωριάζονται

της Νέας Εποχής

οι ψεύτικοι Ναοί.

Εκλείψανε οι ιερείς,

που σπεύδουν στους βωμούς,

κι είν’ οι θυσίες τους

δικές μας.

η μόνη θεμιτή ιδιο – κτησία

άφθαρτη από το θυμικό του Χρόνου…

Μην μας ζητάτε πια επευφημίες !

Στέρεψε η πίστη μας,

απόκαμε

στην έρημο την αχανή

μιας σταγόνας

ο ασκιανός

αγκομαχεί,

θρηνώντας

για

την

πλάση.

Μες την βουή

των πόλεων

αντηχούν,

ανήμποροι,

οι ψίθυροι

του μέλλοντός μας

επωάζουν τ’ αυγά τους

οι σκοτεινές δυνάμεις

θριαμβεύουν !

Θα ‘ναι μακρύς ο

δρόμος,

σου λέω…


(γράμμα)

Ας αιμορραγήσουμε άλλη μια φορά, έτσι, χωρίς τίποτα πια να μπορεί να μάς ματώσει, μα εμείς κύριοι των δυνάμεών μας θα λυτρωθούμε, ουχί χωρίς να δολώσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Μα έτσι λοιπόν θα πρέπει όλα να γίνουν πια στα πιο σκοτεινά σημεία του εγκεφάλου μας. Εκεί λοιπόν όλα θα κριθούν και θα μάς κρίνουν. Ο καθείς λοιπόν άξιος της μοίρας του και όλοι άξιοι για όλα. Δεν είναι αυτή ζωή και το πτώμα της να είναι. Εγώ όχι μόνο θα κατασκίσω τα μέσα της μοίρας, θα ανθίσω σύντομα, το αισθάνομαι. Άραγε πόσο πιο αδύναμοι είμαστε μπροστά στις φοβίες και τις δυνατότητες του μυαλού μας. Ας είναι! Όλα θα κριθούν στα χέρια της νεκροτόμου. Μακάρι να ‘χει ωραία μπούτια. Θα χαρώ το μεταφυσικό της θέας των.

Όλα αυτά
και άλλα πολλά
με φιλιά πολλά.

Φιλίπ Μορτάλες

ΒΙΑΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Υπέροχε θεέ
Που κυβερνάς
Σπλάχνα, ψυχή
Και πνεύμα
Διώξε τα
Νομίσματα
Που εφύτρωσαν
Σαν λέλουδα
Του κάμπου
Μες στης ψυχής
Τα άγρια βουνά
Μια βρεγμένη
Νύχτα.

Π – 12

- Τά ‘χω χεσμένα τα όνειρα, είπε το τρελό μπετόν στη γριά άσφαλτο, αυτή ανατρίχιασε από ηδονή. Ένας οδοστρωτήρας φρεσκάριζε τα ασυμμάζευτά της. Πιο πέρα ένας γερανός την ξεκοίλιαζε για να τραβήξει από μέσα της ένα διανομέα της ΔΕΗ, βάρους δύο τόνων. Η τρύπα ήταν τόσο μεγάλη που η γριά άσφαλτος με το ζόρι ανάσαινε. Σε δύο – τρεις μέρες θα είχε γίνει η αλλαγή. Κάπου αλλού ένα λεωφορείο έχυνε υγρά μπαταρίας και ένα πιτσιρίκι κατούραγε το καινούργιο της δέρμα κατ’ εντολή της μαμάς του. Πόσο βρώμικα ζωντανή ένιωθε και απόψε η γριά άσφαλτος.

ΣΤΥΒΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ

Πολτοποιήθηκα χθες
Ψάχνοντας να βρω δομή
Στην ποίησή μου.
Όταν τη βρήκα
Με βρήκαν κάτι αλήτες
Και μού ‘σπασαν τα φρένα.
Σκουλήκια, έρχεται
Η εξουσία
Των πουλιών.

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης