Όταν ξεθολώνω,
με γεμίζει ψυχρό φώς,
ο ήλιος.
Υψηλή ανάλυση.

Πάλι θα βουλιάξω,
σαν στρόβιλος από άμμο.
Η κλεψύδρα μου.

Με το κεφάλι κάτω
ή με τα πόδια πάνω,
όσο είμαι όρθιος.
Θ' αδειάζω.

Έχω ξεχάσει να απλώνω.
Γιατί δεν έχει παύσεις ο χρόνος;

Μα ο χώρος
είναι σώμα,
είναι άμμος.

Χίλιοι κόκκοι,
όλοι είμαι εγώ,
ένας,
χίλιοι.