Ουράνιο Τόξο (Ανδριάνα Μπιρμπίλη)

Πιάσε το χέρι μου να σηκωθείς

και δώσε μου το τόξο,

θα γίνει το πινέλο μας,

με αυτό και λίγο χρώμα,

θα χρωματίσουμε τον κόσμο.

Είναι μία μπόρα θα περάσει,

και ύστερα θα φανεί,

το πιο όμορφο ουράνιο τόξο.

 Θα τρέχουμε με τα παιδιά,

ξανά στις γειτονιές,

 και το φιλί θα έχει

την γεύση από δυόσμο.

Κοίτα τον ήλιο πώς χαμογελά,

αυτός μονάχα ξέρει,

να φέρει στις καρδιές μας,

πάλι το καλοκαίρι.
Θα κελαηδήσουν πάλι τα πουλιά,

θα ανθίσουν τα λουλούδια,

και εμείς θα τραγουδάμε,

χαρούμενα τραγούδια.

ΑΟΡΑΤΟΣ ΕΧΘΡΟΣ (Ανδριάνα Μπιρμπίλη)

Μπορεί να είσαι η μάνα μου,

μπορεί ο αδερφός,

μπορεί να είσαι εκείνη που αγαπώ.

Ένα μονάχα ξέρω πως είσαι ένας αόρατος,

ύπουλος εχθρός.

Ένας ακόμα καημός,

που γέννησε ο άδικος καιρός.

Κρίμα σαν άνθρωπος,

δεν είμαι τόσο δυνατός,

ούτε άφθαρτος,

ούτε σημαντικός.

Ίσως είμαι ένας ακόμη αριθμός.

Το όνομα σου ιός

και οι γονείς σου

η φτώχεια και ο καπιταλισμός.

Λένε πως είσαι αρχηγός,

μα σαν θα βγει ο ήλιος,

θα έχει γίνει πια καπνός!

Ο νικητής (Ανδριάνα Μπιρμπίλη)