NOOΤΡΟΠΙΕΣ (Γεώργιος Βελλιανίτης)

Μου  είπαν  τρέχα.

Εγώ  δε,  έτρεχα.

Ακόμα  τρέχω.

Τώρα  πιά  έμαθα.

 

Αυτοί  σταμάτησαν.

'Εμειναν  πίσω.

΄Ετσι  αναγκάστηκα

να  τους  αφήσω.

 

Νοοτροπίες,

άλλες.  Αλλόκοτες.

Χωρίς   ελπίδες.

Στείρες.  Απόκοττες.

 

Επεριφρόνησαν

την  ύπαρξή  μας.

΄Ασχημα  έπαιξαν

με  την  ψυχή  μας.

 

Μας  κατεβάσανε

μέχρι  τον  ΄Αδη.

Μας  κυνηγήσανε

πρωϊ  και  βράδυ.

 

Μας  εξαπάτησαν.

Τα  πάντα  πάτησαν.

Καί  τις  ελπίδες

τις  εξαφάνισαν.

 

'Υστερα  θέλουνε

νάχουν  προτίμηση.

Μάταια   ψάχνουν

λίγη  εκτίμηση.

 

Μα  εμείς  έχουμε

Ψυχή  Γενναία.

Δρόμο  ανοίγουμε.

Σελίδα  νέα !.....

26. ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ (Γεώργιος Βελλιανίτης)

                                         Στις  απαιτήσεις  των  καιρών,
                                         τα  θύματα  των  πονηρών,
                                         Σ' αναζητούν,  Δικαιοσύνη.
 
                                         Πέταξε  κάτω  το  μαντήλι,
                                         να  δείς.   Ανάβουνε  καντήλι,
                                         στη  Χάρη  Σου  την  Ιερή.
 
                                         Μα  Εσύ,  φαντάζεις  παγερή.
                                         Σαν  να  μην  ξέρεις  την Αλήθεια.
                                         Λές  καί  Σού  λένε  παραμύθια !
 
                                         Πρόσωπα  άνω  υποψίας,
                                         από  νυκτός  μέχρι  πρωϊας
                                         ανοίγουνε   τάφους  αθώων.
 
                                         Παίζουν  τις  τύχες  των ανθρώπων.
                                         Κινούνται μέσα  στο  σκοτάδι.
                                         Κάνουν συμβόλαια  στον ΄Αδη.
 
                                          Δεν  είναι  αρκετό ν'  ακούς.
                                          Πρέπει να δείς,  όλους  αυτούς,
                                          όπου   ζητούν  ένα  Σου  βλέμμα.
 
                                          Δίνουνε  της  καρδιάς το  αίμα.
                                          Αλλά,  δε  βρίσκουνε  γαλήνη.
                                          Πνίγονται  στου  καϋμού  τη  δίνη.
 
                                         ΄Ελα   λοιπόν,  Δικαιοσύνη !
                                          Βγάλε  επί  τέλους  το  μαντήλι,
                                          να  πιάσει  τόπο  το  καντήλι .........

ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ (Γεώργιος Βελλιανίτης)

                                                   Ο  κατάλληλος  άνθρωπος

                                                   στην  κατάλληλη  θέση !

                                                   Ό,τι  μπορούνε  κάνουνε

                                                   να  φύγει  από  τη  μέση.

 

                                                   Σήμερα  τρέχα  γύρευε.

                                                   Άντε  νε  βρείς  την άκρη.

                                                   πολλοί  είν'  αυτοί  που  μένουνε

                                                   με  πίκρα  καί  με  δάκρυ.

 

                                                   Οι  κρατούντες  μακάριοι

                                                   αβέρτα  λύνουν  δένουν.

                                                  ΄Οσοι σ'  αυτά  είν'  αρχάριοι

                                                   εκτός  νυμφώνος  μένουν.

    

                                                   Να  πάμε  γρήγορα  μπροστά,

                                                   παιδιά,  να  ετοιμαστούμε.

                                                   Με  χίλια  τρέχετε  εσείς,

                                                   εμείς  να  δοξαστούμε.

 

                                                   Οι  άχρηστοι  βολεύονται.

                                                   Ο  κάθένας  τα  χάνει.

                                                   Στο  τέλος  όλα  φαίνονται

                                                   πως  είναι  μία  πλάνη.

 

                                                   Δεν  τελειώνει  όμως  εδώ,

                                                   αυτή  η  ατυχία.

                                                   Οι  εξυπνάδες  οδηγούν

                                                   'ισια στη  δυστυχία.

Φ Τ Ω Χ Ε Ι Α (Γεώργιος Βελλιανίτης)

                                          Βλέπεις  ματάκια  απορημένα.

                                          Ματάκια αθώα,  φοβισμένα,

                                          Ο  πόνος  των  μικρών παιδιών.

                                          Λύπη  στα μάτια  της  μητέρας.

                                          Απελπισμένος  ο πατέρας.

                                          Μαύρα  σημεία  των  καιρών.

                                          Παππούς,  Γιαγιά,  μέσα  στο  δάκρυ.

                                          Στέκουν θλιμμένοι  σε  μιαν  άκρη.

                                          Θρηνούν  προσπάθειες  ετών.

                                          Βλέπεις  τους  άστεγους  στο  δρόμο.

                                          Στα  μάτια  τους  διακρίνεις  τρόμο.

                                          Ποιά η  κατάληξη κι  αυτών.

                                          Καταγράφονται  αυτοκτονίες.

                                          Οργιάζουν  οι  συντεχνίες,

                                          απατεώνων  και  κλεπτών.

                                          Η  Πρόνοια  έχει  εκλείψει.

                                          Κάθε  ευθύνη  έχει  λείψει.

                                          Πειράματα  των  ισχυρών.

                                          Ποιοί  όμως  έχουν  την  ευθύνη;

                                          Η  Κοινωνία  έχει  γίνει

                                          Σύνολο  ζωντανών  νεκρών.

                                          Δεν  θα  αργήσει όμως  η  μέρα.

                                          Θα  κάνομε  τον  τρόμο  πέρα,

                                          λυτρώνοντας  τον  τόπο  αυτόν.

ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑ

                               Πάλι  εσήμερα  σε  σκέφτομαι.
                               Συνέχεια  στο  νού  φωλιάζεις.
                              ΄Οπου  πηγαίνω,  όπου  βρίσκομαι
                               με  τη  σκιά  σου  με  σκεπάζεις.

                               Ανοίγω  το  τηλέφωνο
                               λίγο  να  σου  μιλήσω.
                               Αλλά  βουϊζει  σαν  καλεί.
                               Αγάπη,  ώρα  σου  καλή.

                               Μηνύματα.  Μηνύματα.
                               Πολλά  λαμβάνω  σήματα.
                               Μαγνητικό  πεδίο
                               πιάνει  εμάς  τους  δύο.

                               Σαν  κλείνω  το  τηλέφωνο,
                               αμέσως  κουδουνίζει.
                               Μιλάς  με  μιά  γλυκειά  φωνή
                               καί τόνειρο  αρχίζει.

                               Σιγά σιγά  μας  κατακτά  η  δίνη.
                               Σκιρτήματα  μέσ΄ στην  καρδιά  αφήνει.
                               Ο  έρωτας  χαρίζει  πάντα  τη  χαρά.
                               Στον  ουρανό  στέλνει  το  νού  χωρίς  φτερά.

                               Μηνύματα.  Μηνύματα.
                               Δικά  σου  ακούω  σήματα.
                               Μαγνητικό  πεδίο
                               μας  παίρνει  καί  τους  δύο.

                               Παντού  υπάρχουνε  τα  κύματα.
                               Γλυκά  ερωτικά  αισθήματα.
                               Η  ομορφιά  υπάρχει  στη  συμπάθεια.
                              ΄Εχουμ'  οι  δυό  μας  τηλεπάθεια.

                               Μηνύματα.  Μηνύματα.
                               Του ΄Ερωτα  τα  σήματα.
                               Μαγνητικό  πεδίο
                               ενώνει  εμάς  τους  δύο.

ΤΟ ΑΝΤΙΜΑΜΑΛΟ

                                        Έγινες  Ψυχή  μου  βράχος.

                                        Πάνω  σου έπεσε  το  πάθος.

                                        Στις φουρτούνες,  γιά  θυμήσου!.

                                       ΄Επαιξαν  πολλοί  μαζί  σου.

                                        Πού  το  βρήκες  τόσο  θάρρος

                                        να  σηκώσεις  τέτοιο  βάρος;

                                        Σε  κυλήσανε  στο  χώμα

                                        μα  σύ  πολεμάς  ακόμα.

                                        Πού να  πας.  Σε  κάθε  βήμα,

                                        σε κτυπάει  κι  ένα  κύμα.

                                        Νοσταλγείς  να  γαληνέψεις.

                                        Δεν  γνωρίζεις  αν  θ'  αντέξεις.

                                        Είσαι  όμως  πρωτοπόρος.

                                        κατά βάθος  νικηφόφος.

                                        Ισορροπίες   συ  κρατάς.

                                        Το  σθένος  δεν  το  παρατάς.

                                        Δεν  τους  έκανες  τη  χάρη

                                        να  σε  κλείσουνε  στον  ΄Αδη.

                                        Αντανακλάς  τα  κύματα

                                        με  προσεγμένα  βήματα.

                                       ΄Οταν  το  κύμα   γυρνάει

                                        τελικά  αυτούς  κτυπάει.

                                        Το  κύμα  τ΄ αντιμάμαλο

                                         κτυπάει   κάθε  άμυαλο.

                                        Ετοίμαζε  επίθεση.

                                        Πέρνα  στην  αντεπίθεση,

                                        που  από  καιρό   ετοίμαζαν

                                        αυτοί   που  σε  ατίμαζαν.

                                      ΄Οταν  πέσει  η  αυλαία,

                                        εσύ  βγάλε  τη  ρομφαία.

                                        Θα  δούν πως  έκαναν  λάθος.

                                        Τότε  κτύπησε  με  πάθος.

                                        Κανέναν  να  μην  αφήσεις

                                        μέχρι  να  τους  αφανίσεις.

                                        Κανείς  πιά  να  μην  τολμήσει

                                        να  δημιουργήσει  μίση.

                                             

ΤΟ ΡΑΣΟ

                                   Το  ράσο  είναι  σκοτεινό.

                                  ΄Εχει  σκληρές  συνήθειες.

                                   Χρειάζεται  το  σεβασμό.

                                   Κρύβει  πικρές  αλήθειες.

                                   Δεν  είναι  καταφύγιο

                                   Για  τον  κάθε χαμένο.

                                   Είναι  σκληρό  μαστίγιο.

                                   Σε θέλει  εμπνευσμένο.

                                 ΄Αν  δε  νοιώθεις  λειτούργημα

                                  κάνεις  μέγα  κακούργημα.

                                  Αυτό  δεν  είν’  επάγγελμα.

                                  Είναι  Θεού  παράγγελμα.

                                  Κι  αν  στην  πορεία  κουραστείς

                                 ΄Εξοδο   κάνε  ηρωϊκή.

                                  Γιατί  αλλιώς  θ’  ατιμαστείς.

                                  Την  ώρα  θα  καταραστείς.

                                  Tί  με  κοιτάς  και  απορείς.

                                  Με το  Χριστό μην  παίξεις.

                                  Μη  βάλεις  ράσο  αν  δεν  μπορείς.

                                  Στο  τέλος  δεν  θ’  αντέξεις.