Οι λέξεις μου δεν καίγονται
ό,τι και να λες εσύ φιλαράκο μου
με τίποτα δεν δίνονται στην
πυρομανία της άγνοιάς σου
ούτε και προσάναμμα στην
επιπολαιότητά σου
γίνονται
ακόμα κι αν τις πετάξεις στο
τζάκι τής ματαιοδοξίας σου
σε πείσμα μπορούν και διαβάζονται
άκου που σού λέω εγώ που ξέρω
καλά τις λέξεις μου
εδώ στο μπαλκονάκι μιας παρέας σε
καρέκλες αναγνώρισης
με τη θάλασσα στη ματιά μας να
μοστράρει απέναντι
το επίμονα γαλάζιο φόρεμά της
στις λέξεις μου
Οι λέξεις μου δεν καίγονται
και βάλτο εσύ καλά στο νου σου
φίλε γείτονα
των συμπτώσεων
έχουν ένα τέτοιο αντιπυρικό DNA
από την ίδια τη μάνα τους
τούτες οι λέξεις μου άκαυτης
ποίησης
όλες τους κυρίες μιας εποχής μέσα
στους στίχους μου
έχουν μια τόσο δυνατή καΐλα για
τον ατέλειωτο πηγαιμό τους
στο είναι μας
που καταπίνουν λαίμαργα με νόημα
τις φλόγες κάθε απαξίας σου
χαράζοντας ανεξερεύνητα
δρομολόγια σε αναγνώσεις
ακόμα και μπροστά στα πυρομανή
μούτρα σου
Οι λέξεις μου δεν καίγονται
σε έχουν ενημερώσει για τα καλά
πολύ πριν κι από εμένα
εκείνες
των ποιημάτων οι ευθείες στροφές
σε περιπολία τού νου
που ζωντανεύουν τη σκέψη με
οξυγόνο από τις λέξεις μου
ανάσα στερνή μιας ελπίδας
η στάχτη να υπάρχει στα καμένα
σου αδιέξοδα
καθώς οι ελεύθεροι στίχοι μου
φυλάνε μερόνυχτα σκοπιά
στης φιλόξενης σελίδας την
πυρόσβεση
εκεί που οι σιωπές τής έμπνευσης
μιλάνε τη δική τους τη γλώσσα
μπας και εσύ καταλάβεις επιτέλους
τις λέξεις μου
Οι λέξεις μου δεν καίγονται
δεν στα είπανε καλά εκεί που
συχνάζει το εγώ σου κύριε
ξαναψάξε το μέσα σου
στου πνευματικού εμπρησμού σου
τις αποχαυνωμένες ιδέες
οι λέξεις μου ανιχνεύουν ζωή
χαμογελαστές στο μετρικό τους
μοτίβο οι ομοιοκαταληξίες μου
στήνουν αντιπυρική ζώνη
απαγγελίας
εξουδετερώνοντας της αδιαφορίας
σου τα προσωπικά αποκαΐδια
με τον λόγο τής Ιώβειας υπομονής
τους
τα τσουρουφλισμένα λεξιλόγια
ανθρώπων σαν και του λόγου σου
ούτε καν να πλησιάσουν δεν
μπορούν τις λέξεις μου
