Δημοτικές εκλογές 2023 (ΧrIstoS)

Τοίχοι κολόνες γέμισαν φάτσες υποψηφίων

που μας κοιτάζουν γελαστοί˙μας καλοχαιρετάνε

και  όλοι τους υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια.

Γεφύρια θα μας φτιάξουνε, ποτάμια θα μας φέρουν

αρκεί να τους ψηφίσουμενα ‘χουνε  εξουσία˙

τότε το δράκο τον κακό θα εξουδετερώσουν

και σ’ όλους μας σε πόλεις και χωριά

θα φέρουνε  και του πουλιού το γάλα.

Και αν πολλοί από αυτούςήταν και χθες

οι  ίδιοι και δεν εκάναν τίποτα,

τώρα βάλανε μυαλό θα εργαστούν με ζήλο

για το δικό μας το καλό και όχι υπέρ πάρτης.

Για τις πλημύρες τις φωτιές

και τ’ άλλα δυστυχήματα

έχουν για όλα λύση.

Γαϊδάρους θα επιτάξουνε να κάνουν δρομολόγια.

Τον Άτλαντα θα φέρουνε την Καλα-τράβα

πέργολα στους ώμους να σηκώνει.

Θαστρέψουν όλες τις βροχές να πέσουνε στις πυρκαγιές

να αλληλοεξοντωθούνε και έτσι να γλυτώσουμε

δίχως δεκάρα τσακιστή για έργα πολυδάπανα.

 

Τέτοιοι οι υποψήφιοι που θέλουν να μας σώσουν.

Ψηφίστε τους από καρδιάς

Γνώμες εν είδει χαϊκού (ΧrIstoS)

Θύτες, θύματος

ειδήν ενδεδυμένοι,

πλείστους απατούν.

 

Μετά την στέψιν

το ασθενές ισχυρό

γίνεται φύλο. 

 

Ενίοτε  (ή και πολλάκις) μικροί

τα μέγιστα μεγάλους

δυναστεύουσι.

Ουαί υμίν ‘‘ άριστοι’’ (ΧrIstoS)

Οι άριστοι αρίστοις αεί συναγελάζονται.

Των  αρίστων  τα  έργα θαυμαστά εισί.

Τους αρίστους οφείλομεν επαινείν.                           

΄Ω άριστοι μας έχετε ζαλίσει.

Κι είσαστε και πολλοί ˙

άλλοι από κούνια  και εκ γενετής    

άριστοι από τζάκια και εξ απαλών ονύχων,   

και κάποιοι άλλοι εξ ημών

άριστοι εκ του πλήθους  εσείς,

που διακριθήκατε σε κάποιον τομέα.

Ουαί υμίν

οι άρρωστοι ˙

όσοι σας αριστεύετε    

εις  τας  αναρριχήσεις

και στρογγυλοκαθίσματα

σε θώκους ψηλούς και  θρόνους,

που δίνουν παχυλούς μισθούς

και άριστες ρεμούλες.

Σπουδαία

αριστεία  σας

η αυτοπροβολή σας

και η εξυπηρέτηση ιδίων

και  Μεγάλων  Συμφερόντων.

Ουαί υμίν

                    τοιούτοι

                                    άριστοι.

Κ Α Λ Α Ν Τ Α Π Ρ Ω Τ Ο Χ Ρ Ο Ν Ι Α Σ 2018 (ΧrIstoS)

(στους πολιτικούς αρχηγούς).

Από λαϊκή χορωδία

Εισαγωγή

Άργησα τα Χριστούγεννα

να βγω να σας τα ψάλω ˙

βρήκα τις πόρτες σας κλειστές

κι είχα εισπράξεις πενιχρές .

Γι αυτό για την πρωτοχρονιά

νωρίς θα σας τρατάρω

να σας προλάβω ανοιχτούς

μήπως και τα ρεφάρω.

Κι αν τότε σας τα έψαλαν

του έθνους οι ηγέτες

ο ‘‘Δίας’’ κι ο ‘‘Απόλλωνας’’

οι νεφεληγερέτες,

τώρα…

θα τους τα ψάλει ο λαός

σ’ ωραία χορωδία

τρίβοντας στα μούτρα τους

αιώνων κοροϊδία ˙

και …

θα τους τα ψάλει για καλά

να κλείσει η τραγωδία.

Πρόλογος

Τα κάλαντα που είπατε

τ’ ακούμε χρόνια τώρα˙

τώρα και μας ν’ ακούσετε

θαρρούμε ήρθε η ώρα.

Και θα τα πούμε λαϊκά

χύμα και τσουβαλάτα ˙

όσοι μας κυβερνήσατε

τα κάνατε σαλάτα ˙

σαλάτα μακεδονική

με δυο αυγά μελάτα

μη σας κοπεί η όρεξη

στα δείπνα τα χλιδάτα.

Κύριο μέρος

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά

σπουδαίοι μας ηγέτες

που τη ζωή σας ζήσατε

αρχόντων υπηρέτες…

αρχιμηνιά και αρχιχρονιά

πουλήσατε κοψοχρονιά

τη χώρα την ομορφονιά

και ο μήνας έχει εννιά.

Καθίσατε επάνω μας

σαν την κακιά τη μόρα ˙ 

στον τοίχο μας εστήσατε

μας εκτελείτε τώρα ˙

να πάρετε σαν αμοιβή

αφεντικών διακρίσεις,

σε πονηρές off shor-ιες

μαύρες καταχωρίσεις,

λύτρα του ξεπουλήματος ˙

επαίνους και βραβεία˙

κι αφού εκαταργήσατε

την Κυριακή αργία,

βγάζετε τώρα στο σφυρί

τα σπίτια του κοσμάκη

χτισμένα με το αίμα του

και με ξερό ψωμάκι ˙

κι έχετε λάβει πρόνοια

εν πλήρη συμφωνία

να ξεπουλήστε μπιρ παρά

το μαγαζί γωνία.

Άλλα μας λέγατε πρωί

κι άλλα το ίδιο βράδυ

θέλοντας έτσι ύπουλα

να την ε βγάλτε λάδι.

Όμως…

τα ψέματα τελειώσανε

σας πήραμε χαμπάρι ˙

βρεγμένους θα σας κλείσουμε

σε καραβιού αμπάρι,

που θα σας πάει στ’ ανοιχτά

όλους τρελή παρέα,

όπως εκείνη η όμορφη

βάρκα του μπάρμπα Αντρέα

άμεσα αφού σαλπάρει ˙

το κρίμα να πληρώσετε

βαθειά θα σας φουντάρει

γιατί μας ξεπουλήσατε.

Τα ηνία θα σας πάρουμε

και για τη φρουτοπία

μόνοι μας θα σαλπάρουμε

στου Τομ την ουτοπία ˙

και πίσω μας αφήνοντας

μαύρη προϊστορία

θ’ αρχίσουμε να γράφουμε

αληθινή ιστορία ˙

χωρίς την εκμετάλλευση

ανθρώπων απ’ ανθρώπους

χωρίς πολέμους και στρατούς

χωρίς αφέντες και αστούς,

σε κοινωνία ισότητας,

γνήσιας αδελφότητας ,

πλέριας ελευθερίας

(κι όχι όπως της Τροίας…),

που σεις τη λέτε ανέφικτη

τη λέτε δυστοπία

μα είν’ η μόνη εφικτή

μοναδική ευτοπία….

Το νόημα της ζωής

Εάν

φύσει

δεν είναι δυνατό

μα εντελώς αδύνατο 

να ζει κανείς στη μοναξιά  

μόνος χωρίς συντρόφους

ενώ το ζην κερδίζεται

πάντα μαζί με άλλους

κυρίως με το δούναι

και με το ‘‘συμφιλείν’’,

ακόμη πιο αδύνατο

χώρια τους το

ευ ζην.

Γι αυτό,

μην ψάχνεις μάταια να βρεις,   

ποιο είν’ το νόημα της ζωής

και σύμφωνα να ζήσεις˙

δεν έχει νόημα η ζωή˙

να ζεις το νόημά της.

ΝΑ ΖΕΙΣ,

όσο μπορείς συμβάλλοντας 

στο πανανθρώπινο εμείς

και ούτω ευ πράττων

και στο δικό σου

το ευ ζην.

Καιρός του σπείρειν …

Καιρός του σπείρειν˙

πικρός κι επώδυνος καιρός˙

γλυκαίνει

από την προσμονή

της άνθισης και της καρποφορίας,

που γίνεται υπόσχεση καλής συγκομιδής.

Καιρός του θερίζειν˙

ίσως και πιο κουραστικός

ίσως και πιο επώδυνος

(θέρος,  τρύγος πόλεμος)

μα είναι γλυκιά η οδύνη του˙

γλυκαίνει απ’ τους καρπούς.

Όμως … εάν,

ενώ  να σπείρεις πόνεσες,

δε βρίσκεις να θερίσεις

ο πόνος είν’ αφόρητος,

κατάθλιψη η οδύνη ˙

κι ακόμη πιο αφόρητος εάν,

μετά το θερισμό

κλέφτες, ληστές, κατακτητές

αρπάξουν τη σοδιά σου˙

τότε…

γεννιέται  έκρηξη.  

Αγία Τεσσαρακοστή

Πέρασαν οι απόκριες

πάνε οι μασκαράδες

που δίνανε νότες χαράς

σε μέρες αποφράδες.*

Πέρασαν και τα κούλουμα

κι αν φάγαμε λαγάνες…

από την Τρίτη πέφτουμε

σε δανειστών δαγκάνες

κι όσων δαγκώνουν τους φτωχούς

και τους συνταξιούχους

για να τους πιουν το αίμα τους

σαν τους συμβασιούχους.

Αυτών που έχουν για θεό

το Άγιο Κεφάλαιο

την Άγια Εκμετάλλευση

Βαγγέλιο παμπάλαιο,

τις Αγορές αγίες τους

τις Τράπεζες ναούς τους

κι έχουνε για αγγέλους τους

‘‘αγνούς’’ πολιτικούς τους˙

των αγορών και των λιστών

τυφλούς εντολοδόχους

που κλέβουνε τα ασημικά

για τους κλεπταποδόχους.

Δεν ορρωδούν προ ουδενός

μαζεύοντας παράδες

και ντύνονται λαοφιλείς

οι αιώνιοι Μασκαράδες,

που κοροϊδεύουν το λαό                

πως τούτη η κατάσταση

και η ληστο-νηστεία 

θα φέρουν την ανάσταση.

Άντε καλή σαρακοστή

                 μα…για καλή Ανάσταση…

                 δεν δείχνει η κατάσταση.

Κάλαντα πρωτοχρονιάς

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά 

δουλεύουν ψιλοβελονιά

το μνημό-το μνημόνιο το τρίτο

τώρα που –τώρα που ‘πιασαν το μίτο.

Αρχή που θα βγει αρχηγός  

θεάρεστος καραδεξιός

στη Νου Δου- στη Νου Δου να διαφεντέψει

μήπως και- μήπως κα τη ζωντανέψει.

Τώρα οι θεσμοί μας έρχονται

και δε  μας καταδέχονται

απ’  την κρύ- απ’ την κρύα Εσπερία

κι είν’ σταλμέ- κι ειν’ σταλμένοι απ’ την Κυρία.

Βαστούνε νόμους στο χαρτί

θα μας τραβήξουνε τ’ αυτί

θα πληρώ- θα πληρώσει εφορία

μέχρι κι η- μέχρι κι η κουτσή Μαρία .

Και το χαρτί την έγραφε

τη μοίρα μας την έλεγε 

πως θα κό-πως θα κόψουν τις συντάξεις

μ’ αλλοπρό-μ’ αλλοπρόσαλλες διατάξεις.

Το νέο έτος που θα ‘ρθει

θα μας τη βγάλουν την ψυχή

θα μας κά- θα μας κάνουνε οσίους

όπως στους- όπως στους αγίων βίους.

Του χρόνου μας καλή αρχή

και ο Αλέξης  προσκαλεί

να γελά- να γελάμε κι ας πεινούμε

με χαρά- με χαρά να στολιστούμε.

Πρώτη φορά που κυβερνά

σε τούτη χώρα ‘‘αριστερά’’

ίσως και- ίσως και  να κάνει λάθη

μ’ απ’ τα λά- μ’ απ’ τα λάθη της θα μάθει.

Θα ζούμε βίον  τέλειον 

σύμφωνα  με  Μερκέλιον,

με αγά-με αγάπη με ειρήνη

και με α- και με ‘‘αριστεροσύνη’’.

                                ‘‘ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ’’

                                            (μα Α-μνημονιακά)   

Ποίηση

Το κυματάκι σιγαλό

όταν γλυκοφιλά την ήσυχη ακτή

και της φλοισβίζει στο αυτί

λόγια απαλά και τρυφερά

για να την ξεπλανέψει

και να εισχωρήσει μέσα της˙

και όταν πάλι ατίθασο

επάνω της ξεσπά τον άγριο θυμό του

κι αφρίζοντας βρυχώμενο

της ρίχνεται ακράτητο

και της ζητά να υποταχθεί

ή να μεριάσει να διαβεί

ωραία γράφει ποίηση

σαν του τυφλού του ποιητή

που ‘γραψε για του ήρωα

την ουλομένην μήνιν.

Ποίηση

και η γαλήνη της ψυχής

κι η ταραχή της

ποίηση.

Το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ

                    ‘’Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα

                             που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι

                             να πούνε.’’                               Κ. Καβάφης

 

Αυτά μας είπε ο Κωσταντής… κι είναι πολύ ωραία.     

Μα εμάς,  μας νοιάζουν οι πολλοί και όχι μερικοί ˙ 

ολόκληρη η αλήθεια  και όχι ένα μέρος της ˙

γι αυτό και λέμε ότι ...

Για τους πολλούς σα σύνολο, και για καθένα χωριστά

έρχεται κάποτε μια μέρα για να πούμε…

ΟΧΙ  στο μαύρο γερο-θάνατο         

                   και ναι στη νια ζωή. 

ΌΧΙ  στο μέσα φόβο μας

                   που μας κρατάει σκλάβους.

να  πούμε ΝΑΙ στην κίνηση να πούμε NAI στη δράση

                   που μας γεννά η ελπίδα και,

ΟΧΙ  στην αδράνεια

                   που γίνεται αντίδραση.

ΟΧΙ  στον εαυτούλη μας

                   στην ψιλοβόλεψή μας

                   και το μικροσυμφέρον μας 

να πούμε  ΝΑΙ στο διπλανό

                   και  στον συνάνθρωπό μας

ΝΑΙ στη συλλογικότητα

ΝΑΙ στην αλληλεγγύη.

  

ΝΑΙ  μέγα στην  ΙΣΟΤΗΤΑ,

ΝΑΙ στην ΑΔΕΡΦΟΣΎΝΗ,

ΝΑΙ στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

                    που δίχα τους δε γίνεται

                    αληθινή ΖΩΗ.

‘‘Γένοιο οίος εί’’  και  ‘‘Γίνε ο εαυτός σου’’

                    μας είπαν δυο μεγάλοι.

ΝΑΙ,  να βρούμε και να γίνουμε πάλι ο εαυτός μας

                    αφού από τη φύση μας, όπως μας είπε άλλος

                    ‘‘πολιτικά’’, είμαστε όλοι ‘‘ζώα’’.

Και ας ακολουθήσουμε και πάλι τον Καβάφη…

 "Κι αν δε μπορείς να κάνεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις,

                        τούτο προσπάθησε τουλάχιστον

                                       όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις "

Στο ίδιο έργο θεατές

Μας πάνε πάλι σ’ εκλογές στο ίδιο έργο θεατές

που ανεβάζει τον ‘‘Καλό ναυαγοσώστη’’

ίδιο και σήμερα όπως χθες  με άλλους πρωταγωνιστές

κι εμάς ορθίους με εισιτήριο στον εξώστη,

μας έχουν δήθεν για κριτές άχαρους χειροκροτητές

ευκολοπίστευτους, και πάντα προδομένους.

Το φόβο και τον έλαιο γενούνε μέσα στις καρδιές

για να κερδίσουνε από τους γελασμένους.

Άλλοι μιλούν για παροχές και άλλοι για περικοπές

για να γλιτώσουν μια πατρίδα ξεγραμμένη

πνιγμένη από τις αγορές κι από παρέες πονηρές

σε συμπληγάδες μια ζωή παγιδευμένη.

Σενάριο μ’ άθλια πλοκή βγαλμένο από τη διαπλοκή

ίδιο για όλους τους καιρούς τους ανεμοδαρμένους

γραμμένο μ’ άλικη γραφή και του φτωχού την προσμονή

που εξαγνίζει τους αισχρούς και τους ξεπουλημένους.

Να βρούμε αλλιώτικους ρυθμούς μακριά από τους στεναγμούς

να γίνουμε και λίγο ακροβάτες

μακριά από πένθη και λυγμούς, της εποχής μας τους χρησμούς

να ξεχωρίσουμε από  τις αυταπάτες.

Ν’ αφήσουμε τον καναπέ και ν’ ανεβούμε στη σκηνή

γερά κρατώντας το σκοινί για τους εξωνημένους

να κινηθούμ’ όλοι μαζί να καθαρίσουμε την κόπρο του Αυγείου

με όλα τα αποβράσματα και εξαχρειωμένους.

Σε άλλο έργο ποιητές εμείς σαν πρωταγωνιστές

σ’  ένα σενάριο της δικής μας φαντασίας

να πάμε τότε  σ’ εκλογές  όχι νεροκουβαλητές,

δημιουργοί της πιο φευγάτης εξουσίας.

              Παραλλαγή-διασκευή στίχων του Αντ. Ανδρικάκη, 9-1-2015

Ολέθριοι σωτήρες

Όσοι ‘‘αγαπούν’’ και δέρνουνε

κάπου εβδομήντα χρόνια

και τρώγουνε  και πίνουνε

μ’ αχόρταγα σαγόνια,

πολιτικοί κι αφεντικά

με τους παρατρεχάμενους

κατώτερους κι ανώτερους

και υψηλά ιστάμενους,

αυτοί που μας κατάντησαν

στου σήμερα το χάλι,

μας χρέωσαν ως το λαιμό,

θέλουν και το κεφάλι

με τούτο να πληρώσουμε

αυτά που ‘φάγαν ‘κείνοι

και με μνημόνια απομυζούν

το αίμα μας σαν κτήνη…

όλοι αυτοί…

του τόπου μας

και του λαού,

άθλιοι ολετήρες,

πάλι τη μάσκα τους φορούν

και παίζουν τους σωτήρες

και αλυχτούν και κρώζουνε

σαν άγρια κοράκια,

για να τρομάξουν το λαό,

των αγορών γεράκια

ότι θα μας ξεσκίσουνε,

εάν δεν τους ψηφίσουμε.

Πάλι θα μας γελάσουνε

πάλι θα μας τρομάξουνε;;

Εγερθείτε αδέρφια καιρός …

Εν (αστική) δημοκρατία

Ιδιοτελείς, μικρόψυχοι, μικρόνοες,

ελίτ  των εαυτούληδων,

ηγέτες ‘‘λαοπρόβλητοι ‘’,

σκληρά  διαγ(κ)ωνίζονται

να αρπάξουνε  την ψήφο μας

για να μας διαγουμίσουν.

Και εμείς,  μοιραίοι κι άβουλοι

εύκολα την προσφέρουμε,

γιατί κι εμείς ιδιοτελείς ˙

ζητώντας τον παράδεισο

χωρίς καμιά θυσία,

γινόμαστε πελάτες τους.

Άραγε το φταίξιμο

για το κακό μας χάλι

είναι αυτών που κυβερνούν,

ή μην ηγέτες έχουμε

αυτούς που μας αξίζουν

ομοίοις όμοιοι πελάζοντες;

Ο φαύλος κύκλος τούτος δω

να σπάσει,  ανάγκη αδήριτη.

Περιμένοντας τη δόση

Σαν τα μαστούρια καρτερούν

τη δόση οι κυβερνώντες

μα οι δανειστές μας απειλούν

τρίζοντας τους οδόντες.

Ζητούν προαπαιτούμενα

αν θέμε να μας σώσουν

που αν δεν τους τα δώσουμε

τη δόση δε θα δώσουν.

Για το καλό μας θέλουνε

τα φάρμακα το γάλα

και το ψωμί να το πουλάν

στα market τα megaλα

μαζί με προφυλακτικά

αγγούρια και πατάτες

και βαζελίνη εκλεκτή

για όλους τους πελάτες˙

θα είναι πολύ χρήσιμη

καθώς μας ξεβρακώνουν

και τη μεγάλη δόση τους

βαθιά μας την ε-χώνουν.

Στην υγειά μας ρε παιδιά…

Πέρασαν…

Μ’ ευχές και αν χορτάσαμε

τις ‘‘άγιες’’ τούτες μέρες

τα ψέματα τελειώσανε ˙

ξανάρχισαν φοβέρες

οι Τρόικα κι οι δανειστές

κι όλες οι άλλες λέρες

να ξαναπιάσουμε κουπί

στου χρέους τις γαλέρες.

  και του χρόνου…

       τώρα…

 τα κεφάλια μέσα

Όψιμες επιθυμίες

Γερόλυκος ορέχτηκε να πιάσει ελαφίνα 

μα ήσαν τα πόδια του βαριά

και λίγη η ανάσα

κι αυτή του κάνει νούμερα

και τον περιγελά˙

τη μια πηγαίνει πιο κοντά

την άλλη ξεμακραίνει

κι αφήνει τον χωρίς πνοή

να κοντoανασαίνει.

Τι το ‘θελε ο έρημος

καλές κι οι προβατίνες

που είν’ όπως αυτός αργές

κι ας χρειάζεται στατίνες.

Μα όμως κι αν εγέρασε

μυαλό δεν έχει βάλει

κουμάντο κάνει η καρδιά

και όχι το κεφάλι.

Είν’ η ζωή πολύ μικρή…

Είν’ η ζωή πολύ μικρή

όπως το φως της μέρας

ανθίζει γλυκοχάραμα

χάνεται το εσπέρας.

Είν’ η ζωή τόσο μικρή

όπως στις πεταλούδες

φεύγουμε πριν καρπίσουνε

κάποιες ελπίδες φρούδες.

Μα εκείνες όμως γεύονται

το νέκταρ των ανθέων

ενώ εμείς απ’ την αρχή

ζούμε ζωή ‘‘Μοιραίων’’.

Με πόνο τρώμε το ψωμί ˙

με βάσανα λίγη χαρά

ψάχνουμε για να βρούμε,

λες και μας χτύπησε αρά.

Άραγε φταίει ο Θεός

που έτσι μας τα φέρει

ή κάποιοι διαβολάνθρωποι

μας βάζουνε στο χέρι,

κλέβοντας τον ιδρώτα μας

μαζί με τη ζωή μας

ρουφώντας και το αίμα μας

με την αναπνοή μας;

Να φουντώσει η οργή

φίλος καλός ευχήθηκε

τα εξής για καλό Πάσχα…

          Λίγο αίσθημα, λίγο συναίσθημα,

          να σβήσει απ’ τα μάτια η οργή

          να ξανανθίσει όλη η γη.

Κι εγώ αναρωτήθηκα

κι ακόμα αναρωτιέμαι…

Να σβήσει πρέπει η οργή

ή μήπως να φουντώσει

να γίνει άγρια πυρκαγιά

τα πάντα να σαρώσει;;

να πυρπολήσει τις καρδιές

αυτών που υποφέρουν

ενάντια στους δυνάστες τους

και να τα καταφέρουν

να υψώσουν το ανάστημα

να σφίξουν τις γροθιές τους

με μια φωνή με μια κραυγή

που θα ‘ναι οι μπαλοθιές τους

τον κόσμο αυτό τον κίβδηλο

να τον κατασυντρίψουν

για έναν κόσμο δίκαιο

θεμέλια να ρίξουν;

Εδώ παπάς εκεί παπάς…

Ο ουρανός συννέφιασε

 και στα κανάλια βρέχει,

άλλος τη λίστα έχασε
κι άλλος τη λίστα έχει.
Μια λίστα εδώ, μια λίστα εκεί,

μια λίστα παραπέρα…

λίστες ο τόπος γέμισε

μoλύνουν, τον αέρα.

Έξυπνα παίζουν τον παπά
όλοι οι παπατζήδες,
κρύβουν τα χνάρια του παρά
της διαπλοκής οι ατσίδες.

Μιας λίστας οι διαδρομές
έχουν μεγάλο μήκος
μέσω off-shore και τραπεζών
και χάνεται ο μίτος
της διαπλοκής εταιρειών
με κάθε υπουργάκι
και με των μέγα καναλιών
κάθε παπαγαλάκι,
εις δόξαν του συστήματος
αγνής λιστοκρατίας,
της καθαρής και άδολης
κεφαλαιοκρατίας.

Κεφαλαιούχοι αχόρταγοι

με όπλο τους το νόμο,
που φτιάχνουνε στα μέτρα τους,
και με τον αστυνόμο,
μέσ’ από λίστες κλέβουνε
την ίδια τη ζωή μας
και δεν τους φτάνει μόνο αυτό
θέλουν και την ψυχή μας
με συγκατάθεσή μας.

Ας ξεφωνήσουμε λοιπόν:

Η ληστοκρατία πέθανε

Ζήτω η λιστοκρατία,

που φέρνει η αθάνατη

κι ‘‘αγνή δημοκρατία’’.