Άκουσέ με

Σήκω και κοίτα, έξω από το παράθυρο.
Βάλε το μαντήλι, στο λαιμό σου.
Σπάσε το τζάμι και φώναξε:
Σ’αγαπώ, σ’αγαπώ, σ’αγαπώ

Στους δρόμους βρέχει
Και ενώ είναι σκοτάδι,
Το ουράνιο τόξο έχει βγεί.

Ελευθέρωσε τους σκλάβους
και ενώ θα σπάς τις λάμπες,
ρίξε μια κουβέρτα απάνω σου
και φώναξε:
Σ’αγαπώ, σ’αγαπώ, σ’αγαπώ

Κοίταξε τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες,
Με τον βαθύ ρομαντισμό
Και μπες, στην ομίχλη,
Των ελπιδοφόρων, ονείρων σου.

Περπατάς και ο νους σου, είναι ταξιδιώτης.
Ταχύτητα φωτός απέκτησες, ενώ είσαι ακόμα εδώ.
Άκου τις ψαλμωδίες, του υποσυνειδήτου,
Στολίσου με λουλούδια
Και φώναξε:
Σ’αγαπώ, σ’αγαπώ, σ’αγαπώ

Από την Πηγή Πηγάζω

Από τον Αστέρα του Βορά ερχόμενος,
Ελκόμενος, Ορμώμενος
Τυμπάνων τον Κρότον, Αφουγκράζομαι
Από του Αιθέρος την Πηγή, Πηγάζω
Φως, εκ Φωτός Αληθινού, Φωνάζω.

Διασταύρωσης, Δισυπόστατων ενεργειών, Διαστάσεις,
Κυμάτων σχέσεων, Σχάσεις,
Απείρων ενώσεων, Ευθύς, Ευθείαν ετοιμάζω,
Την οδών μου των Βημάτων,
Οκτάεδρων, Οκτάγωνων, Ρόμβον ονομάζω.

Κόρη Μαύρη Οφθαλμού, Κεντράρω και Κορτάρω.
Της Αρτέμιδος τα βέλη εκστασιάζω,
Μουσική Διάχυσης δι’ αέρος,
Στα πέτρινα ηχεία όριά σας,
Διδάσκω Εύρος!!
Ήχους! Αστροπελέκια! Εκτινάσσω- Έρως!

Θερμών, Ψυχρών, Αερίων, Υδρατμών,
Ατμών τον Καθαρμόν,
Τα Ύδατα Καθαγιάζω,
Του Ιονίου Ιονίζω, του Πελάγου
Διδελφος Αδελφός,
Ομφάλιου Λώρου,
Ο Ομφαλός του Κόσμου,
Απόλλων Όλων, Φωτεινός!!

Τετρασέγγονος του,
Σημαιοφόρος του ονόματος του,
Μοναχός οδηγός, καλοκαιρινός.

Επάνω στις κορφές, πεθαίνομαι,
Πεθαίνω και Ανασταίνομαι!!
Σε Χειμώνα Μετατρέπομαι,
Γύρω από Φωτιά, Χαράς, Λατρεύομαι!!

Διός η Νήσος, Λέγομαι,
Πρώτη Άνοιξη, Αγάπης, Προφητεύομαι.
Των Ονείρων την Υγεία, Γεύομαι.
Εγγονός σου Μαίνομαι!!
Απ’το Σταυρό του Νότου, Αγναντεύομαι!!
Σε ΄σε Σταυρέ, Δια λογίζομαι, Λογίζομαι, Λυγίζομαι, Ζυγίζομαι.

Σπέρνομαι, Φυτεύομαι, Στη Μάνα Γή της Αττικής,
Ένα απόγευμα, Μιας Κυριακής,
Χρυσόλευκα Πανιά της Αθηνάς,
Προστατεύουν την Καρδιά,
Δεν μας πιάνουνε τα μάγια,
Σας το λέω άλλη Μια!!

Παρελθόντος μου Σοφία,
Μέλλοντος μου Απορία,
Χάραξα Νοητή Χρυσή ευθεία,
Σε γνωρίζω Ισημερία!!

Μέρα Νύχτα,
Νύχτα ή Μέρα,
Στρατιωτάκια ακούνητα,
Σ’ολάκερη τη Σφαίρα!!

Ρόδα της Ανατολής,
Της Δύσης Περιστέρα,
Μα Ταξιδεύουν οι Ποιητές κι ακόμα παραπέρα!!

Ρόδακας του Ιησού Χριστού,
Πατέρας, Αδελφός, Νυμφίος,
Τον Ραίνει Ιορδάνης Ποταμός,
Αφροδίσια Θείος.

Σβήνει Αφροδίτης Ο Καημός,
Αστέρας Λαμπερός,
Αρμονίας Οδηγός,
Νυμφεύεται Φύση η Ψυχή,
Και η Ψυχή την Φύση!!

Πνεύμα, Ύλη και Ψυχή,
Υγεία είναι στη Ζωή,
Ισορροπίας Λύση!!
Υιός Παρθένου, Ορέγομαι!!
Αθηνάς Σοφία, Αγάπη, Ελπίδα, Πίστη,
Αθηνάς Υγεία,
Δική μας είναι και της Αθηνάς η Νίκη!!

Κι αν μέσα σου Λογίζεσαι Θεά, Παντρεύομαι!!

Τρία ειν’ τα Τρίστρατα,
Τρεις και οι Σταυροί στον Ώμο.
Σταυρός μου είναι ο Νοός μου,
Σταυρός σου είναι του Νόστου,
Σταυρός μας, Ίπταται, Του Νότου.

Μέσα μου σ’εχω,
Εντός μου!!

Εφτά τα Πέπλα, Τ’ αμολάω!
Στους Σταυρούς επάνω τα Κρεμάω,
Τρικάταρτο Καράβι του Κόσμου Ενώσου!!

Ανέμους Αίολε Ζητάω,
Στα Σύμπαντα Στροβιλίζομαι και Πάω,
Αιθέρες Ωκεανούς οργώνω,
Πύρινες Ζωές Ενώνω.

Μέσα, Έξω, Πάνω, Κάτω,
Μπρός, Πέρα, Πίσω, Δώθε, Ανατρέπω,
Δε Φοβάμαι, Μα δεν Φτάνω,
Πετάω Ψηλά, Δεν Πέφτω!!

Πνεύμα είμαι ως έχω,
Χρυσόσκονη σας καταβρέχω,
Αν Σπινιάρω, Σας Αντέχω,
Ανατάσεσθαι!! Σας Βλέπω!!

Ζωές, Σαν τα Πουκάμισα,
Αλλάζω,
Σειρήνες του Μυαλού, Δαμάζω,
Λιγο πίσω αν κοιτάζω,
Την Ψυχή μου Μπρός σας Βγάζω!!
Κύκλος είναι η Ζωή, Γιορτάζω!!
Είμαι η Πηγή!!
Πηγάζω!!

Η ΒΟΛΤΑ

Πηγαίνοντας μια βόλτα να πάρεις λίγο καθαρό αέρα
θα κάτσεις σ΄ ένα παγκάκι και θα θυμάσαι τον καημένο τον πατέρα,
που ζει μες στα μεταλλεία
με τη βρωμιά και τη δυσοδία.
Θα έχεις τύψεις που δεν του πήγες τόσο δα φαΐ
για να νιώσει κι εκείνος πως είναι ημέρα Κυριακή!

Μα κι εκείνος θα θυμάται κάτι τέτοια
όταν θα κάθεται από τη κούραση επάνω στα πακέτα.
Θα πιάνει το γκασμά θ΄ ανάβει το φανάρι
και θα περνά το λεωφορείο για δήθεν να τον πάρει.
Θα βάζει τη μπουκάλα τώρα πια στην πλάτη
και θα νομίζει πώς κοιμάται σ΄ εκείνο το κρεβάτι.

Μα, νά! Έγινε κιόλας μία έκρηξη και πέσαν οι σανίδες,
τόσο εύκολα και γρήγορα λες και ήταν σερπαντίνες.
Οι μάνες κι οι γυναίκες ξεφώνιζαν να πάρουν θάρρος
μην λιγοψυχήσουν κι έρθει ο μαύρος χάρος.

Το παιδί με τα σκισμένα παντελόνια
θυμόταν πάντοτε του γέροντα τα λόγια
"Μην κλαίς παιδί μου να πάω στη δουλειά μου,
να πάρω τόσα λίγα δα λεφτά
για να φύγουμε πέρα μακριά".

Μα, νά! Το κάρο πάει τώρα πια μπροστά.
Με τ΄ άχυρα στρωμένο κουβαλάει ένα κουρελιάρη πεθαμένο.
Απο πίσω ακολουθάει το παιδάκι
και σκοντάφτει από πετραδάκι σε πετραδάκι.

Τ΄ ονειρό του τώρα πια είναι να πιάσει κι αυτό δουλειά
να πάρει μερικά λεφτά να φύγει απ΄ το νοτιά.
Μ΄ αυτό το όνειρο θα ζεί αυτός και τα παιδιά του,
όταν θα πάνε να πιάσουνε δουλειά
και θα δουλεύουν μέσα στη μαύρη ολονυχτιά.

ΕΚΡΗΞΗ

Κάποτε το ποδόσφαιρο ήταν ο βασιλιάς.
Τώρα όμως είναι τα ναρκωτικά.
Όλοι κοιμήθηκαν και ο διάβολος κάνει τσάρκες.
Όλοι μπήκανε στον πειρασμό και σβήσανε τα φώτα.

Κάποιοι κλέψανε μες στο σκοτάδι το κορίτσι εκείνο.
Ήταν οι νταβάδες με τα χρηματοκιβώτια.
Αυτοί σπάσανε την παρθενιά της φύσης.
Αυτοί καταντήσανε την γή μπουρδέλο.

Έγινε η φύση πόρνη και όλοι παραπονιούνται.
Τα χρηματοκιβώτια γεμίζουν και δεν ακούνε πια κανέναν.
Η φύση επαναστατεί, μα αυτοί είναι τόσο δυνατοί!

Ήρθαν και οι πελάτες και αρχίσανε το σκάψιμο.
Τους δίνουν χρήματα, μα εκείνοι το πληρώνουν.
Αυτοί σπάσανε την παρθενιά της φύσης.
Αυτοί καταντήσανε την γή μπουρδέλο.

Ο ουρανός δάκρυσε και η γή βασανίζεται.
Τώρα η φύση γίνεται ό,τι θέλουνε οι μάγοι.
Ο ήλιος εξωργίστηκε και ανθρώπους θα σκοτώσει.
Το φεγγάρι λυπήθηκε και θα μεταναστεύσει.

Τάστέρια θα σβήσουνε γιατ΄είναι τα δάκρυα τ΄ουρανού.
Η πόρνη θα πεθάνει κι ας την εξετάζουν.
Αυτοί σπάσανε την παρθενιά της φύσης.
Αυτοί καταντήσανε την γή μπουρδέλο.

Θ΄αποπλανήσουνε πλανήτες για να τους βιάσουν.
Μπουρδέλο τελικά θα γίνει όλο το σύμπαν.
Τα χρηματοκιβώτια να γεμίζουν κι ας είν΄αυτοί καλά.
Αυτόν το στόχο βάλανε με αίσθημα καταστροφής.

Ο κάθε νταβατζής σκοτώνει ο ένας τον άλλον.
Άδικα όλα θα χαθούν κι ας ήταν όλα αγνά.
Αυτοί σπάσανε την παρθενιά της φύσης.
Αυτοί καταντήσανε την γή μπουρδέλο.

ΖΩΗ

Γράμματα, γράμματα, φακέλοι και ευρουλάκια
ζωή ένα τίποτα , ρόδες και δεντράκια.
Φύλλα , καρέκλες και φανάρια
ζωή ένα τίποτα, ταράτσες και καθρέπτες.

Στολίδια , μπογιές, γραφεία, ρολόγια, σανίδια κι αλυσίδες
ζωή ένα τίποτα, χάπια και σιρόπια.
Παπούτσια, γραβάτες και τραπέζια
ζωή ένα τίποτα, ξύστρες και μήλα.

Μελάνι και σφουγγάρια
ζωή ένα τίποτα, με μπόλικο αέρα.
Καυσαέριο κι οξυγόνο, σκυλιά και γάτες
ζωή ένα τίποτα, παράθυρο ανοιχτό.

Κιθάρες, ντραμς, ζακέτες και κρύο
ζωή ένα τίποτα ,φαντασία πολύ.
Μάτια ανοιγμένα, χέρια και μανίκια
ζωή ένα τίποτα ,κούραση και δρόμος.

Μπαλκόνια, τοίχοι ,πεζοδρόμια, φώς, αγωνία κι απελπισία
ζωή ένα τίποτα, πέντε κάγκελα.
Νύχια, χορός, φιγούρα και φιλία
ζωή ένα τίποτα, υπομονή και ρώτα.

Αφιέρωση, σουτ, νύχτα, αστέρια, πασούλες και ιδέες
ζωή ένα τίποτα, ελπίδες μόνο.
Κομπιούτερς, βιβλία, κασέτες και ιστορίες
ζωή ένα τίποτα, κεράκι αναμμένο.

Απάντησε, γράψε, λέγε
ζωή ένα τίποτα, σκούπες και μπρίζες.
Χάρακας, αριθμός και πράξη
ζωή ένα τίποτα, αγάπη κι έρωτας.