Ούτως ή άλλως δεν οδηγούν πουθενά
Δίχως αγωνία ότι θα ‘ρθει ας δεχτούμε
Ότι να χαθεί μπορεί
Ότι να βρεθεί μπορεί
Δεν είναι για μας
Δικό μας δεν είναι
Έλα ψυχή μου
Αυτή η μέρα είναι ακόμα νωπή
Δεν μας ξέχασε ο ήλιος
Ας σηκώσουμε τα μάτια πάλι
πάνω απ’ τα κτήρια, τους δρόμους, τους ανθρώπους
Να κοιτάξουμε τον κόσμο
Έλα ψυχή μου
Γνώρισε ένα κορίτσι που αγάπησε τις πληγές του
Μπέρδεψε το σώμα του με το σώμα της
Και έκλεισε τα μάτια του γυρεύοντας αλλού φως
Γνώρισε ένα κορίτσι, ανάμεσα στους ανθρώπους,
Που άξιζε πελώρια χαρά
Κι άνοιξε μια τρύπα στην καρδιά του
Ω, Θεέ στείλε βροχή στην γη που περπάτησαν μαζί
Έφυγε όταν άρχισε να ανακαλύπτει το πρόσωπο της σε ξένα πρόσωπα
Και δεν έχει την χαρά να την θαυμάζει
Ω, Θεέ εκεί που είναι μην την αφήνεις να λυπάται
Γνώρισε ένα κορίτσι κι αγάπησε την θλίψη του
Όπως αγάπησε το γέλιο του.
Την άφησε να σκαρφαλώσει πάνω του όπως σκαρφαλώνουν
Στα δέντρα τα παιδιά
Έφυγε μα θυμάται ακόμα την τελευταία φορά
Που την είδε για πρώτη φορά
Θυμάται τα παιχνίδια που κάνουν στην άμμο τα παιδιά
Και οι ενήλικοι στο σώμα
Την αγάπη που δεν ξόδεψαν και τους συνοδεύει ακόμα
Θυμάται κι όσο λυπάται τόσο ευγνωμονεί
Με λύπη μετράει την χαρά
Στο χώμα ξαπλωμένος και κοιτάει ψηλά
