Εν κρεπάλη αθωώτητι, ορκωτό ακρογιάλι
εκτάρια ρυάκια ρεύση ανθέων, προΐστασαι
εκτάρια ρυάκια έρως κρόταλα πασουμάκια
μυστήριο ορυκτό η ουρά του μαχαιριού.
Αφουγκράστηκα το πέρασμά σου
το πιο ωραίο πέρασμα από το όμορφο
στο μοιραίο.

Τα φώτα, αχ αυτά τα φώτα τα ατίθασα,
τα απόκληρα παιδιά του Ερέβους που δεν το βάζουν κάτω.
Αμ και τ' άλλα παιδιά, τα υπάκουα παιδιά
τ' αγαπημένα παιδιά του Ερέβους που δε λένε ποτέ όχι,
αυτά τα μαύρα παιδιά τα σκοτάδια
που αύριο το πρωί ίσως πάνε για 700 ευρώ
να καταταγούν στη διμοιρία...