Άγιες νύχτες και μέρες με ξαστεριά

σαν μακάβρια ένωση πιθανοτήτων

με τις παράπλευρες απώλειες

δώρο για τους φτωχούς δρόμους

που παζαρεύουν ανθρώπινες παρωδίες

με χαμηλοτάβανες μοναξιές

Άγιες μέρες και νύχτες με ξαστεριά

και γώ μέσα μου φωνάζω 

φωνάζω για τον γείτονα 

που αγκομαχεί σε μια κλειστή τηλεόραση

αναζητώντας πλανόδιους έρωτες

και παραχαράκτες με μαχαίρια Ιαπωνίας

κραδαίνοντάς τα στον πνιχτό αέρα 

του δωματίου.

Μέρες Άγιες και νύχτες ακόμα πιο Άγιες

για την πνιγηρή Άγιότητα

οφθαλμών ακούσιων και εκούσιων

χρυσής φιλαυτίας.

--Πάρε με από δω και στρώσε με αγκάθια

  για να περπατήσω!

Είμαστε μια ατακτοποίητη σύναξη, ένα καλοβολεμένο αποτύπωμα σε πλαστό διαβατήριο.

Ένα περιβαλλοντικό σκουπίδι.

Είμαστε οι φορείς του υποσυνείδητου και του απόηχου ενός ασήμαντου νου...........όταν δεν κάνουμε ταξίδια περπατάμε. Περπατάμε σε πορείες φυλακές.

Είμαστε αυτό που δεν θέλουν οι άλλοι να δουν. Είμαστε αυτό που οι άλλοι θέλουν να ζήσουν.

Ένα περιβαλλοντικό σκουπίδι.

Εθιμικό δίκαιο με ποινή εξόρυξης σε λατομεία χάλυβα.

Είμαστε οι φορείς του φόβου και η αχαλίνωτη φαντασία του εγώ.

....Λαθραία η φωνή σαν ανοσία....

Δεν αρχίσαμε καλά και τα παράγωγα αυτών είναι εξίσου σκάρτα και φθαρμένα.

Άμα με φυλάκιζες θα'χα χρόνο για μένα και για όλους τους άλλους που απλά

δεν υπάρχουν.

Σήμερα βγήκα έξω,σπάνια η νύχτα στα πεζοδρόμια και τα ουρλιαχτά των ήχων να φουσκώνουν την άσφαλτο.

Τόσο ταιριαστή αρρώστια ούτε παραγγελία να την έκανα.

Άνθρωποι γλυστρούν και καμώνονται αναισθησίες,

μέσα εκεί που λάμπουν τα φαντάσματα σαν κέρινες κούκλες.

Δεν αρχίσαμε καλά μου ξανάπες και γω δεν θυμόμουν πια την αρχή των πραγμάτων.

Συγκλονιστική η αμνησία.

Σταμάτησες για λίγα λεπτά.Και μετά ανέβηκες βιαστικά στη βέσπα

και χάθηκες στην νύχτα χωρίς φώτα.....