Υποτροπιάζουμε στην ηδονή
για να αποδράσουμε από την επικράτεια της ανίας
ξυπόλητοι μπαίνουμε στον ευωδιαστό κήπο
των ολόδροσων καρπών
όπου η ψυχή μας αναθαρρεύει
λησμονεί τα εμπόδια του πόνου
Θα είμαστε πάντοτε αιχμάλωτοι της ομορφιάς
ακόμη και όταν η ομορφιά θα έχει σβήσει
και θα ζούμε απόθητοι στον άσχημο κόσμο
Είτε στο κρεβάτι ενός φτηνού ξενοδοχείου
είτε μέσα στο δάσος το πυκνό
είτε σε φέρετρο παριστάνοντας τους πεθαμένους
θα αναγυρεύουμε το μελαγχολικό φρούτο
της ζωώδους απόλαυσης,
το προπατορικό αμάρτημα,
την ιερόσυλη έκσταση των εραστών
