η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

Να φύγω

Τώρα κανονικά
να φύγω θα 'πρεπε
να πάω στα νησιά
Τι θα με σπρώξει προς τα κει
τι θα με ξωπετάξει ;
Πού πήγε εκείνη η δύναμη ;
Κανονικά πρέπει να φύγω
να πάω
τους ανθρώπους να 'βρω
τα γλέντια τους στα δέντρα
τα νερά στα καφενεία
Πού είναι οι φίλοι μου
σε ποια ακρογιάλια απλώνονται
σε ποιες φωτιές σε ποια φεγγάρια
ξορκίζουν δραπετεύοντας
το αναπόδραστο
με τις ελπίδες τα όνειρα
το Γαλαξία, την αγαλλίαση
Για λίγο
το μέγα ψεύδος
Οι έφηβοι, τα μάτια, οι έρωτες
οι φλόγες
καίνε τη σύγχυση
με τ' άγγιγμα
ντριπλάρουν το τελεσίδικο
Απόψε πάμε βόλτα !
Πρέπει να φύγω
Με τι καράβι
Με τι ψυχή
Να εύρω φίλους
Να κολυμπήσω
Να μεθύσω
Να μη σκέφτομαι
Αλλιώς να σκέφτομαι

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης