Ξύπνησα (Γκόλια Μαρία)

Ξύπνησα.

Άνοιξα την μπαλκονόπορτα και βγήκα έξω.

Φυσούσε Ζέφυρος.

Όντα φτερωτά πετούσαν στον ουρανό της γειτονιάς μου

Ο Οδυσσέας , ο Ιάσωνας ,Ο Δάντης , η Αριάδνη

Τους αναγνώρισα απ΄το αποτύπωμά τους στη ζύμη

που είχα αφήσει πάνω στο τραπέζι.

Χτες ζύμωσα.Εφτάζυμο ψωμί.

Κι ενώ περίμενα η ζύμη να φουσκώσει

ξάπλωσα στην αιώρα μου ,στο σαλόνι

και ονειρεύτηκα.

ΦΩΝΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ (Γκόλια Μαρία)

Βλέποντας τη θάλασσα καθώς ξυπνούσα,ένιωσα την υγρασία.Μέσα μου

κυλούσε απ΄την κορυφή ως τα νύχια  ποτάμι ηχηρό.

Δόθηκα στα νερά του.

Άκουγα φωνές που έβγαιναν από χορό πρωτόγονο ,εκστατικό.

Τις ακούς;

Άκαιγες φωνές για αγαπημό.

Αγάντζωτες φωνές για ταξίδια.

Τις ακούς;

Φωνές που ξεδιψάν από αναχέριγο αγνής σιωπής απόσταγμα.

Τις ακούς;

Φωνές αναφούφουλες για αγαλλίαση.

ΤΑ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΑ

Αυτά τα χέρια 
τα δεδουλευμένα μπόρεσαν 
αγαθά απέδωσαν και χάρες έκαμαν τόσες
που ξέχασα πως προορισμός τους ήταν
να χαϊδεύουν το σώμα σου

Με ρωτούν τις νύχτες 
Πού να ακουμπήσουμε τώρα που δεν μας βλέπει ο ήλιος
Τι να αγγίξουμε άλλο που να΄χει ζωή απ΄τη ζωή σου
Φέρε μας το σώμα του πίσω,φωνάζουν
είμαστε άπραγα και άδεια
άδικα που ζούμε χωρίς χάδια

Αυτά τα χέρια 
διεκδικούν την αμοιβή τους

Αυτά τα χέρια 
διεκδικούν ζωή απ΄τη ζωή μου

ΣΤΟ ΠΟΡΤΕΤΟ ΜΟΥ ΜΙΛΩ

Ανάμεσα στο πρόσωπο μου

και στο πρόσωπό μου

ένα αδυσώπητο εγώ

παρεμβάλλεται

Ανάμεσα στο πρόσωπό μου

και στο πρόσωπό μου

μια τρυφερή μορφή παιδιού

διαγράφεται

Ανάμεσα στο παιδί

και στο εγώ

η μοίρα επιφυλάσσεται

ΑΝΕΜΟΕΣΣΑ

Με το λυκαυγες
αμφιστροφος ο οινος
ληθη σε κοπετους και κλαμματα
εφερε στην Ανεμοεσσα

Με πιπερατο κοκκινο φουστανι-γεματο λουκια
κυλουσε μεσα τους ο οινος-αφριζοντας

Το ψεμα ποδια δεν ειχε
το ‘φαγαν τα γερακια
Ευφλεκτη και αερινη η καρδια της
σταθηκε κοντα στη φωτια
που εκαιγε βιαιους υπερασπισμους του ερωτα
αναζωπυρωνοντας καθε ελπιδα
για τον υπερασπισμενο ερωτα

Εκαψε φλογες-ψεματα
που χορτασαν τις χασκες
κι εκανε εναν ερωτα ταπεινο
να ‘χει να σταθει σε ποδια
που να φυσαει τ’ αερακι...