Στις απαιτήσεις των καιρών,
τα θύματα των πονηρών,
Σ' αναζητούν, Δικαιοσύνη.
Πέταξε κάτω το μαντήλι,
να δείς. Ανάβουνε καντήλι,
στη Χάρη Σου την Ιερή.
Μα Εσύ, φαντάζεις παγερή.
Σαν να μην ξέρεις την Αλήθεια.
Λές καί Σού λένε παραμύθια !
Πρόσωπα άνω υποψίας,
από νυκτός μέχρι πρωϊας
ανοίγουνε τάφους αθώων.
Παίζουν τις τύχες των ανθρώπων.
Κινούνται μέσα στο σκοτάδι.
Κάνουν συμβόλαια στον ΄Αδη.
Δεν είναι αρκετό ν' ακούς.
Πρέπει να δείς, όλους αυτούς,
όπου ζητούν ένα Σου βλέμμα.
Δίνουνε της καρδιάς το αίμα.
Αλλά, δε βρίσκουνε γαλήνη.
Πνίγονται στου καϋμού τη δίνη.
΄Ελα λοιπόν, Δικαιοσύνη !
Βγάλε επί τέλους το μαντήλι,
να πιάσει τόπο το καντήλι .........
