Η Πρωτομαγιά

Βγήκες αιμοστάλακτη

                                  στην όψη

με υψωμένη τη γροθιά

ανεμίζοντας αυταπάρνηση

                      στο φως του Μάη

Στεφανωμένη λουλουδιασμένα

                                            όνειρα

κι αστείρευτη αγάπη για ζωή

Να μυρίζει ο ιδρώτας σου

                                           έρωτα

και η δουλειά σου ελπίδα

Κι όμως σε θέρισαν οι ριπές

                                      σαν στάχυ

τα κόκκινα τριαντάφυλλα

έγιναν παράσημα στα στήθη σου

επίμονα να αιμορραγούν

                 της λεβεντιάς το νάμα

 Αχ Πρωτομαγιά άδολη παρθένα

εμπνέεις και εμπνέεσαι

απ’ τις κεραύνιες ομοβροντίες

            της ανοιξιάτικης βροχής

και περιφρονώντας το χαλάζι

           βλέπεις μόνο καλοκαίρι

Αχ εργατική Πρωτομαγιά, θυσία

                 σε κάδρο κρεμασμένη

Οι εικόνες των μαρτύρων σου

                                 μας οδηγούν