ΘΕΡΑΠΕΥΤΕΣ …ΘΕΡΑΠΕΥΤΕΙΤΕ

Ε….Εσείς θεραπευτές του πόνου

λησμονήσατε να μοιράσετε

τα ψίχουλα της καρδιάς σας

στους βαριά ευπρεπείς …

Το ίαμα ξεχάσατε, και το πουλάτε

σε μικρές δόσεις θανάτου

για να ξεπληρώσετε το χρέος σας

που έχετε υπογράψει με την κόλαση…

Την αγάπη δεν θα την βρείτε

στα πολυτελή μαγαζιά που ανοίξατε

στα δάχτυλα που καίγονται στον πυρετό

μετρώντας τα χρηματοκόκκαλα ασυνειδησίας

Ε…Εσείς θεραπευτές …θεραπευτείτε…

ο χρόνος τελειώνει πάνω από την αποθήκη

όταν τα αποθέματα βαριανασαίνουν…

ο φθόνος μεγαλώνει …και η αγάπη επίσης …

Μην σκοντάφτετε σε λάθος πέτρες …

Σταθείτε εκεί που το λουλούδι

φύτρωσε μόνο του στην ένωση

των δυο παραθαλάσσιων βράχων …

προς ένδειξη μεταμέλειας και ευθιξίας …

ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ

Γέμισα φρίκη απ’τα νέα

σταυρωμένοι με πισώπλατα καρφιά

τσιμέντο και σίδερα στα αρχαία

μετάλλαξη ζωής και ζητιανιά

πύρινα τα κρεβάτια

με διάσπαρτα κορμιά

σημαίες στα κατάρτια

άγνωστης προέλευσης πανιά

η γη παντοτινή πατρίδα

μάτωσε σε αδικημένη μάχη

στο χώμα λασπωμένη και μονάχη

πονούσε απ’τα χτυπήματα στη ράχη

ξύδι η θάλασσα πλημμύρισε

τα ψάρια ψόφια στην ακτή

κι όλο το νησί εμύρισε

τη σήψη που’χε βγάλει το καρφί

ΧΕΙΡΟΒΟΜΒΙΔΑ

Αλυσοδεμένες λέξεις που ψάχνουν χώρο…

Φτυάρια που περιμένουν να τις μαζέψουν….

Συνομιλία με το χρονικό ορίζοντα ….

Ώρες μοναξιάς μπροστά σε ένα καθρέπτη…

Δαίμονας που δεν ξέρει πού να κρυφτεί ….

Αέρινο ύφασμα να σκεπάσει τα γυμνά …

Τίποτα από όλα αυτά δεν μπορεί να δώσει

τον ορισμό της ποίησης ….γιατί η έμπνευση

κλείνει μέσα της τη σπίθα και η έκρηξη

μεταμορφώνει την ψυχή του ποιητή σε χειροβομβίδα ….
 

Κ Ρ Α Υ Γ Η

εγώ σ΄ακούω σαν κραυγή

απόηχος ψιθυριστών κυμάτων

Φωνή αν είσαι σιωπηλή

 μορφή στην φαντασία των βημάτων

στην καρδιά μου έχω κρύψει ένα νησί

σ΄ευχαριστώ που το φροντίζεις

βρέχεται με χρώμα θαλασσί

μα κόκκινο το χρωματίζεις ….

στον ουρανό θα φτάσει η φωνή

μα θα΄ ναι μοιρασμένη σε κομμάτια

κάθε κομμάτι το μυαλό μου πυρπολεί

κοιμάσαι συ μα τα δικά μου κλείνουν μάτια

στην ψηλότερη κορφή της κραυγής

σαν αθλητής ακροβατώ με πείσμα

πόδια φτερά σε δρόμο άλλης γης

μα δεν χωράς ποτέ στο ποίημα …..

ΑΝΥΔΡΗ ΒΡΟΧΗ

Οι λέξεις που στόλισα το όνομά σου αιμοραγούν
Και θάμπωσε ο καθρέπτης και θάμπωσαν τα μάτια

Απ΄ το ζεστό το κόκκινο το αίμα θα ριγούν

Οι δρόμοι τα στενά τα φυτρωμένα μονοπάτια ..

Η αγάπη δεν άντεξε στον δεύτερο βοριά

Πάγωσε και θυμήθηκε τη μόνη τη βραδιά

Που οι κρυφές ματιές υπόσχεση έδωσαν ζωής

Το βλέμμα απ΄ το μπλε δάκρυσε , μη το πεις …

Τσιμέντο ρίξαμε στον ουρανό

Κοκάλωσαν τα αστέρια

Τσιμέντο και στον ήλιο το ζεστό

Ένα ηφαίστειο η καρδιά άδεια τα κρύα χέρια

Ούτε της βροχής το κλάμα

Ούτε του κεραυνού η φωτιά

Ζέστανε ξανά του νου το δράμα

Τα αστέρια πέσανε κι αυτά

Αντίο σε δρόμους λευκόστρωτους να βγεις

Αντίο τα διψασμένα χελιδόνια να ποτίσεις

Ήσουνα σταγόνα άνυδρης βροχής

Ήμουνα το ποτήρι που άδειο θα αφήσεις ….

Δέκα χρόνια

Πόσο μ΄ αρέσει αυτή η ξαφνική βροχή !!!

Ο ήχος της μου θυμίζει τα βήματά σου όταν έρχεσαι …

Κι ας μην έρχεσαι …

Πόσο μ΄ αρέσει αυτός ο ανυποψίαστος ήλιος το πρωί !!!

Η καλημέρα του μου θυμίζει την απουσία σου ….

Και ας μην έφυγες …

Κι αυτό , το νεογέννητο γαρύφαλλο στη γλάστρα ;

Κι αυτό μ΄ αρέσει !!! μου θύμισε πόσο δειλά με κάλεσες

στο βασίλειό σου και ήρθα …

Ήρθα όταν με μάγεψε το στέμμα που δεν είχες ,

όταν τα άλογα τα έδιωξες για να μη διψάσουν ,

όταν το ξίφος σου τραυμάτισε την αχίλλειο πτέρνα μου

…. Τότε ήρθα ! κι όμως κανένας αυλικός δεν παρατήρησε

την παρουσία μου … Ίσως γιατί το τρομαγμένο πνεύμα μου

κρύφτηκε στην φιλόξενη πανοπλία σου !!!

Ήρθα και έμεινα ….

ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ

Νοσταλγός της αρχής ότι ένα κακό δεν κρατά για πάντα
αναζητώ τι είναι αυτό που κάνω σωστά χωρίς να το ξέρω . . .
Νοσταλγός της νεότητας σαν αυτή από μόνη της να τροφοδοτεί
με ορό τη σκέψη σταγόνα, σταγόνα ευτυχίας αναζητώ το σφάλμα …
Νοσταλγός της κορυφής μεγάλων και σπουδαίων ίσως εισπράξω
την περιφρόνηση των ήδη ισχυρών …..
το γόητρο δεν αποτελεί κίνητρο ευημερίας
Νοσταλγός των όσων διένυσαν εποχές γεμίζοντάς τες σοφία
αναζητώ το μέτρο αφού δεν είναι και πολύ σοφό να είσαι
σοφότερος από όσο χρειάζεται …..
Νοσταλγός των νόμων και ενίοτε των ηθικών αναζητώ τη δύναμη
να νικήσω τα πάθη, να γίνω πλούσιος όταν θα είμαι απλά πλήρης …

Νοσταλγός …. Γιατί μ’ αρέσει αυτή η λέξη αφού από μόνη της
δηλώνει παρελθόν ? όμως η ζωή μια άλλη όμορφη λέξη απεικονίζει
αντίθετα μια δυναμική μέλλοντος που ……..ψάχνω , ακόμα
ψάχνω … πώς να μην καταρρεύσει σε μια στιγμή !!!

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ

Άλτ ! τις ει ?? Είμαι ο κύριος Σήμερα !!
Καλημέρα κύριε Σήμερα … Η συνάντηση μαζί σου με γεμίζει χαρά
με ανανεώνει … ήρθες βλέπω με κρουαζιερόπλοιο σε ένα ταξίδι
του χρόνου φέρνοντας μαζί σου σε μια κιβωτό λαούς , πολιτισμούς,
τέχνες , ιστορίες , κουλτούρες, αγώνες, επαναστάσεις, θρησκείες αλλά
και μια βαλίτσα γνώσεων ερμητικά κλειστή. Είναι τόσο καλά κλειδωμένη
που μονοπωλεί το ενδιαφέρον των παιδιών σου να βρουν το κλειδί που θα ξεκλειδώσει το χτες , θα συστηθούν μαζί του και θα ενώσουν τις αμφίρροπες δυνάμεις τους για μια απογείωση στο αύριο ….

Καλησπέρα κύριε Σήμερα !! νομίζω είμαστε σε καλό δρόμο .. ο ήλιος
που σε λίγο θα δύσει θα ζητιανέψει απ΄ το φεγγάρι μια ελπίδα .. στην
αλλαγή της σκοπιάς τους ο φαντάρος θα ρωτήσει : άλτ ! τις ει ??
- είμαι η αθέατη πλευρά του φεγγαριού και μεταφέρω φως
αισιοδοξίας ! πες στα παιδιά σου πως το ταξίδι είναι ίδιο κάθε φορά
μόνο που η άγκυρα ζαλίστηκε και τρόμαξε και μάτωσε .. όμως θα τα καταφέρει .. θα αγκυροβολήσει και πάλι εκεί που εσύ θα προστάξεις.

Το ταξίδι συνεχίζεται ! άλτ τις ει ?? καλημέρα είμαι ο κύριος Αύριο …

Ο ΗΧΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Επιτέλους η σιωπή ήρθε να παραχωρήσει τη θέση της

στην άτακτη σύγχυση των λέξεων.

Τότε σκέφτηκα να γράψω για σένα

Θα είναι ένα τραγούδι χωρίς στίχο…

χωρίς μουσική…ένας ήχος της σιωπής !

απροσδόκητες νότες μιας συναυλίας χωρίς κόσμο

απροσδόκητα χειροκροτήματα χωρίς να τα ακούς

άκουσε μέσα σου μόνο την καρδιά μου

αυτή θα σου εξηγήσει πως ο ήχος της σιωπής

είναι εμβατήριο θριάμβου

μια ροκ μπαλάντα

μοναχική σαν κι εσένα

μοναδική σαν το βλέμμα σου

επιτέλους σιωπή …

άκουσέ την και προχώρα στο στρατί της ευτυχίας

….θα είναι το χειροκρότημα που αυτή τη φορά

Θα τ’ ακούς και θα το νιώθεις.

ΕΓΩ ΚΙ ΕΣΥ … ΕΜΕΙΣ

Εγώ κι εσύ, κι εσύ, κι εσύ … εμείς

εμείς που γεννηθήκαμε χωρίς να μας ρωτήσουν

γίναμε μάρτυρες μιας αβύσσου ... την κοιτάξαμε

και τρομάξαμε !

ένα κερί ανάψαμε να γίνει δίαυλος μεταξύ μας .

Μα το κερί λειώνει … τελειώνει…

Και πάλι νυχτώνει και πάλι το σκοτάδι δεν έχει αυγή

για σκέψου γίναμε το ενυδρείο που του κλέψαν

το νερό …

Όμως μη μασάς εσύ κι εσύ κι εσύ δες τη φλόγα στο

τζάκι που φουντώνει , στο λέει το κούτσουρο ελιάς

άκουσέ το : κι αν έρθει η άπονη στιγμή να γίνω

στάχτη θάχεις κάτι να σου θυμίζει ότι η φλόγα ήταν

κάποτε φωνή, μια φωνή σημαίας!

Αργά αργά , δειλά δειλά ας σηκώσουμε αυτή τη

σημαία που θα φανερώνει ότι τίποτα δεν πεθαίνει …

ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΜΝΗΜΕΣ

Θωρρείς τις μνήμες που μου γνέφουν

παλιά συμβόλαια αγάπης

αποτυπώματα να μοιάζουν

στις κρύες φλέβες να φωλιάζουν …

χρέωσέ τες στο νερό που τρέχει, τρέχει

για να σβήσει

ότι ζωγράφισε ο πόνος

της πνοής την πρώτη δύση

όμως κι έτσι θεριεύει πάλι μέσα μου

το παρελθόν στις αξέχαστες ώρες

σε ένα ταξίδι ζωής, έτσι για να γνωρίσω εμένα

φωτιά και θάλασσα σ’ απέλπιδες φιγούρες

μίλα σιγά, ψιθύρισε αν θέλεις

μήπως ξυπνήσουν απ’ το λήθαργο της τρέλας

μίλα σιγά, μη φύγουν και μ΄ αφήσουν

μόνη εξόριστη σε ξένα χέρια

θωρρείς ότι θωρρώ … ακούς ότι ακούω

ζάλη να είναι ο καιρός

στο πέρασμα της νιότης

οι μνήμες σαν περίπατος σε σώμα κουρασμένο ….

ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ

Τα στενά σοκάκια τα μικρά δρομάκια

μοιάζουν ταπεινά μοιάζουν παιδάκια

το φως του ήλιου θαρρείς δεν τα φωτίζει

η μπόρα της βροχής θαρρείς πως δεν τ’αγγίζει

κι όμως νοιώθεις ελεύθερος στις μεγάλες λεωφόρους

ο κόσμος όλος σου ανήκει χωρίς δικούς του όρους

ξένος όμως είσαι με άγνωστους ανθρώπους

κρύα η ψυχή σου με άδικους τους κόπους…

νησάκια ή χωριά μεγάλες πολιτείες

αγάπες στην καρδιά ή λυκοφιλίες

εσύ θα επιλέξεις το δρόμο που θα πάρεις

κι όπου σε πάει τράβηξε μπορείς και να ρισκάρεις…

όλη η γη στηρίζεται στα δυο μικρά σου χέρια

ότι πολύ αγάπησες δυο κοφτερά μαχαίρια

κι αν στο χορό σου βήματα έκανες με λάθη

εσύ απλά συνέχισε αντέχεις κι άλλα πάθη

κάθισε φίλε στο άδειο τραπέζι μαζί μας

και μη ξεχνάς πως τελικά οι ουρανοί είναι δικοί μας !!!