Φώναζαν όλη μέρα
μπε Ι ε! ε!
με προσπάθεια άρχισα να φωνάζω
η ζωή του προβάτου πονεμένη.
Πρόσεχε τους τρόπους τους το
Βλοσυρό βλέμμα τους
το πονεμένο
μάθε τους και κτίστους
στο κλουβί τους μόνοι
εκεί που τους αρμόζει.
Το χαμόγελό μου τραυλίζει,
στις προσταγές του εγώ μου
που ήρθα και δεν ...
Οι μέρες περνούν
κάθε στιγμή πετραδάκια στη ζωή μας
κτίζουν το θάνατό μας.
Τα πετραδάκια, όταν τα περπατάς ήρεμα,
ΑπάντησηΔιαγραφήδίνουν μια αίσθηση ξενοιασιάς κι άν τους βάλεις
χρώμα και σχεδιάσεις πάνω τους, δε μοιάζουν
τόσο βαριά.Πετραδάκια είναι.
Όπως χτίζονται, γκρεμίζονται κιόλα!
Συγχαρητήρια σε όλη την παρέα, για τα ποιήματά σας.Χαίρομαι πολύ που σας ανακάλυψα, μου
κάνατε την βραδιά μου, πιο ενδιαφέρουσα.
Καλό σου βράδυ!