Το αμάρτημα του πατρός μου

στον Πάνο Κουτρουμπούση

Πού έφταιξα πατέρα
και με φόρτωσες πενταετή
με τόσες ματωμένες σου αναμνήσεις;

Μέρες του ’63
προμηνύανε μιας χούντας τα μαντρώματα
κι εσύ δεν είσαι πλέον καπετάνιος στα βουνά
και στα λαγκάδια με τον Άρη

Όσο για τη Μακρόνησο
την λεν Long Island!

But father thanks
Στο κέντρο του κόσμου
– ω, Νέα Υόρκη –
όπου μ’ έστειλες να μορφωθώ
σ’ αυτούς
που δώσαμε του Προμηθέα το φως
και μας επέστρεψαν μια λάμπα
της σκέψης άγγιξα τα λάφυρα
κι αφού χλεύασα
τις βεβαιότητες των πολλών
τους νόμους αφουγκράστηκα
των αναλογιών
σπούδασα
την αμεριμνησία

αλληθώρισα
στη δυσκαμψία
χαμογέλασα
στη μαλακία
σήκωσα
ψηλά τα χέρια στη βλακεία

κι όσο πιο ευφάνταστα γινόταν
γνώρισα το κάλλος το εκρηκτικό
αλλά και τον Calas τον αναρχικό
δίχως του τάδε γλείφτη
τα εκ μέρους
και του δείνα

Εδώ να δούμε τι θα δούμε
στην ημετέρα
μπανανία που επέστρεψα
το motto καλά ΚΡΑΣΙΆ κρατεί ακόμα

Κ.Δ.Ω.Α

«Κτηνώδης Δύναμη,
Ωγκώδης Άγνοια»
Κι ότι αρπάξει η βήτα όψη τους
άδει κατά πόδας ο χορός
Τι λέμε τώρα…