η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

Δεν μπορώ άλλο

Φόρεσε το ρούχο του ανθρωπάκου
κι άσε τη στολή του σπουδαίου
δε σου ταιριάζει, δε γεννήθηκες γι’ αυτήν.
Δεν υπάρχεις γι’ αυτήν. Δεν μπορείς να την υπηρετήσεις.
Το ύφασμα του ανθρωπάκου
για σένα υφάνθηκε. Φτηνό, απλό
χαλεπό, εκκολαπτικό, μυθοποιητικό,
πρόχειρο, βασανισμένο, δανεισμένο,
χωρίς στυλ, μύχιο, υφέρπων πολύχρωμες συγκρούσεις
με τους μεταμορφωμένους αγοραστές του
που λέγουν δήθεν πως κι αυτοί απλοί είναι
σαν κι εμάς τους θεατές τους, ίδιοι,
με όνειρα κοντινά, πέρασμα στη γλώσσα την εσώτερη
φθαρμένη από την κριτική της άγνοιας
που θέλησε να τους βγάλει από τους αφανείς
και φωτεινούς σηματοδότες στο σπίτι μας
να συλλαβίζουν μεγαλόπνοα πολιτιστικά μονοπάτια
ιδιότυπα, λαϊκίζοντα γυμνά, χυδαΐζοντα ερωτισμό έντασης
κι όχι υπόθεσης, δραματουργίας,
οι μισοθαμμένες φιγούρες του απόγειου
του πολιτισμού του όλα ή τίποτα
που γύρισε στο τίποτα, από εκεί όπου ξεκίνησε.
Καιροσκόποι, δημόσια θεάματα εσείς
κι εμείς, στο ιμάτιό μας
να το διαρρηγνύουμε όπως μας έμαθε
φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης