η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

Ο ΒΑΛΤΟΣ

Πώς να ξεφύγω απ’ τον βάλτο.
Ότι αγαπώ είναι πάνω του.
Γίνομαι Χριστός.
Περπατώ στην επιφάνεια, αν μπορώ
Μην εναποθέσω το βάρος του σώματός μου,
Πάνω του.
Εκεί είναι η παγίδα.
Θα 'μαι ανάσα πουλιού,
Βλέμμα μωρού παιδιού και σώμα σε έκσταση.
Όπως ήμουν όταν τον γνώρισα.
Έτσι θα 'μαι και τώρα που τον κατέχτησα.
Αγαπώ την ελευθερία του
Μένω μακριά όταν βουλιάζει λίγο
Ξέρει μόνος του να σωθεί.
Αν αλλάξω τα υλικά του,θα χάσει την ισορροπία του,
Ακόμα και αν αντικαταστήσω το σίδερο με φύλλα χρυσού.
Δεν θα κλείσω τις ρωγμές στο σώμα και την ψυχή του.
Θα ‘ναι σαν πληγή καλυμμένη που έχει γίνει σήψη από κάτω.
Άστες ανοικτές. Θα πονάνε.
Κάθε μορφασμός πόνου είναι βήμα ζωής.
Θα φύγω όταν το βλέμμα μου θολώσει από το δάκρυ.
Μην ξεγελαστώ.
Ποτέ το άγγιγμά μας δεν θα ΄ναι το ίδιο.

1 σχόλιο:

  1. Το,ότι κάτι αλλάζει, δεν σημαίνει
    πάντα κάτι άσχημο.
    Με συγχωρείς κιόλας, μα οι περισσότεροι ανθρώποι
    έχουν ταυτίσει την αλλαγή με κάτι κακό ή άσχημο.
    Γι αυτό έγραψα αυτό το σχόλιο.
    Μ άρεσε πολύ το ποιημά σου, γιατί
    δηλώνει μια βαθιά ειλικρίνεια, μέσα απ΄
    τον Πόνο του!
    Σου εύχομαι, το βλέμμα σου να μήν θολώσει ποτέ.
    Να κρατάς πάντα τον Καθρέφτη της Ψυχής σου
    Καθαρό & Αναλλοίωτο.
    Εάν πάλι, θολώσει, έχει καλώς.
    Ίσως καμμιά φορά να χρειάζεται,ίσως σε βοηθήσει
    να αναρωτηθείς.Κάποιες φορές, κάτι κερδίζουμε
    κι απ΄τα θολά νερά.
    Καλή σου νύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης