να εκφράσεις συναισθήματα…
Nα γράψεις λέει στίχους,
στίχους που να ‘χουνε ρυθμό
να ‘χουν ωραία λόγια…
Όμως, όταν το είναι σου
ως τα ακραία κύτταρα
το πλημμυρίζει η οργή…
Όταν πατάνε στο λαιμό
ντόπιοι και ξένοι κλέφτες
έναν ολόκληρο λαό,
που τίποτα δεν έφταιξε,
και θέλουν να τον πνίξουνε
μη χάσουνε τα κέρδη…
μονάχα άναρθρες κραυγές
βγάζουν τα σωθικά σου και…
το μόνο πιο ποιητικό
που αρθρώνεται στα χείλη
είν’ η σπουδαία ρήση
εκείνου του αθυρόστομου
του γιου της καλογριάς
«στο μπούτζο μου» τα κέρδη τους,
ή η σκληρή η διαταγή του Γέρου του Μοριά,
«τσεκούρι πάρτε και φωτιά για τους προσκυνημένους»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου