Θέλω να χάσω τον Έλεγχο σε υπέροχα χέρια

Αταλάντη φίλα με

κι απ' τα μαλλιά σου

ας κυλήσουνε

πανάλαφρα τα ρόδια

Κατηφορίζουν τώρα

τις τρυφερές καμπύλες των μαστών σου

τις παιδικές τσουλήθρες

που γλιστρούν

ως τον αφρό της θάλασσας

Δυο ρόδια πάμικρα

θα σταθούν στις άκρες των γκρεμών σου

ανατριχιάζοντας

στο χάϊδεμα δικέφαλων ανέμων

ανατριχιάζοντας

στο ύψος της ερωτικής μου παραζάλης

που βλέπει τον πιο πρόθυμο εαυτό μου

μ' ένα βήμα να συντρίβεται

πλάι στο κομματιασμένο του πηδάλιο

Σκάει το τελευταίο ρόδι

εκεί όπου ριγεί

το χνούδι

των υποσχέσεων

ακύμαντης κοιλιάς

Ένας ένας οι σπόροι του

επί μακρόν

αναπηδούν

στη δύκογχη

στη γάργαρη πηγή σου