ΣΑΠΡΑΝΘΡΩΠΟΙ

Άνθρωποι πάνω στις στέγες τους,

μιλούν χαμηλόφωνα την κραυγή τους.

Άνθρωποι διαλυμένοι, σφαδάζουν το μίσος τους

στην πόλη των λιμανιών των τύψεών τους.

Σαπράνθωποι με μαύρες γυαλιστερές νεκροφόρες

γλεντούν με τις πόρνες των λιμανιών.

Η σαπίλα δεν είναι το προνόμιο των πολλών

ενάντια στις στέγες τους.

Ούτε είναι προνόμιο των μεσαίων

που ψεύδονται με τον εαυτό τους.

Είναι το προνόμιο των λίγων που κολυμπάνε

τον κόσμο στη χαβούζα τους.

Είναι το προνόμιο των λίγων να βιάζουν

την 15χρονη στην γυαλιστερή νεκροφόρα τους.

Είναι η χαβούζα που χαρακτηρίζει την τάξη τους.

Είναι η σαπίλα, το πύον και η αηδία

που βγάζουν οι σαπράνθρωποι

στα ιδιόκτητα αυτοκίνητά τους.

Το σάπιο μυαλό αντανακλά τις σάπιες ορέξεις τους

και τους σάπιους ανθρώπους του κράτους.

Για αυτούς η 15χρονη είναι ένα ακόμα

σκεύος ηδονής για τα χνώτα τους.

Μονάχα που πάντα υπάρχει ένα αντιβιοτικό

για την περίπτωσή τους.

Μονάχα αυτοί σαπίζουνε

στους ιδιόκτητους τάφους τους.

Μονάχα αυτοί σαπίζουν σαν σαπράνθωποι.