Βυθίζομαι στην ύφεση
δι' ελάσσονα αιτία
Ορθώνω, στην κορύφωση
πνεύματος επαιτεία
Το ασυμβίβαστο, αφανές
στην χώρα αυτή τού πόνου
Έληξαν οι δεξαμενές
τού προϊόντος χρόνου
Ζητώ, στον δρόμο, γιατρειά
τού θάνατου, που πήρα
μα απλώνει χείρα κραταιά
κι αφήνει μαύρη χήρα
Ακόμα οι λέξεις ίπτανται
που μού 'παν τότε, μάλλον:
"Οι αράχνες επιτίθενται
σε απόθεμα κρυστάλλων"
Ζητώ απ' τον δρόμο γιατρειά
τού θάνατου, που πήρα
μα απλώνει χείρα κραταιά
κι αφήνει μαύρη χήρα.
Ενώ δεν ξέρω τι θα βρω
ακούω την φωνή μου
μέσα σε σπήλαιο λαμπρό
κι ανάβει η προσμονή μου.
Ραβδιά τού μέλλοντος ηχώ
κραγιόνια μεγαλείου
Ραγιά με είπαν, και κυλώ
σε ράγες μεταλλείου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου