Κυκλώνας στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας μας. Άνοιξη
στο living roοm και καλοκαίρι στο λουτροκαμπινέ. Στην
κρεββατοκάμαρα επικρατεί σαν πάντα βαρυχειμωνιά και
πότε πότε χιονίζει με χαλάζι. Σποραδικές βροχές στο χωλ
και στο μπαλκόνι. Άστατα στη ντουλάπα καιρικά φαινόμενα.
Νεφώσεις στο παράθυρο του μπάνιου,εκεί που οι κόρες γίνονται
φαντασιώσεις όταν σαπουνίζονται και καιν στο μάτι κάποιου
απ΄απέναντι.. Εκεί δε δειχνει καν το καλούπι της βαριεστημάρας
αφανής।Το απόσταγμα της πλήξης। Αυτή βεβαιως, μιά όπερα σ'
εξέλιξη της ομιλούσης σιωπής κραυγάζουσας.
Ακραία καιρικά φαινόμενα! Νέα έκλυση μεθανίου κάτω απ΄
το βούρκο! Ραγίζει το τζαμάκι του ασανσέρ. Δάκρυσε η μάνα στο
κλιμακοστάσιο. Ματώνει το υποπόδιο χαλάκι έξω απ΄την πόρτα
Ω! ευγενική μας παραμόρφωση εσύ εγκλωβισμένη,
στον ιχθυόφθαλμο της εισόδου,ω ψυχεδέλεια εφικτή!
Το όλον τίποτα κάνει ότι τινάζει τ΄άκρα του τριγύρω.
Αρχίζει η αυτογνωριμία? Αρχίζει η αυτοεκτόξευση? Αρχίζει,
αν αξίζει έστω, κάτι?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου