πως ήταν δύσκολο να βρεις τροφή
Άκουγα πως μοχθούσαν, κατρακυλούσαν,
αλλοτριώνονταν πολλοί
Για τόσο δα φαΐ έπρεπε να ανεχτείς, να υπακούς τους ανωτέρους
Για τόση δα ζωή έπρεπε να επιβληθείς, να πατάς τους κατωτέρους
Στα σχολεία φλυαρούσαν για πολιτισμικές προόδους
Μα δίδασκαν για την ισχύ του ισχυρότερου τους τρόπους
Η οικογένεια έδειχνε με κόπο
πως αν δε συμφωνείς με τον κανόνα
ούτε χρόνο θά ‘χεις, ούτε τόπο
θα σε βαρούν όλα τα κράτη με κανόνια
Ταχιά ήρθε καιρός λοιπόν,
που οι κανόνες των σοφών
με ξέρασαν απ’ τα θρανία
για να με φάνε τα θηρία
Οσμίστηκα σα θύμα τον καιρό
κι ένιωσα γύρω μάτια μηχανικά, σα βόθρων τρωκτικά,
να ελλοχεύουν
Άρχισα να ψάχνω τροφή να βρω
τριγύρω μου οι εξαθλιώσεις σα φίδια φαρμακερά
να ενεδρεύουν
Όλοι με αγωνία περιμένοντας να δούμε τι θα γίνει
Αν θα τρώω πεθαίνοντας ή αν θα πεθάνω ζώντας
Τι και ποιος στο τέλος απ’ τη δουλεία θα απομείνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου